เฮ้ยมรึงเบื่ออะไรมากที่สุดในประเทศไทยวะ เพื่อนผมถามในบ่ายวันหนึ่ง
เบื่อคนมาซื้อทีซีมัยซินไง สาดดด แมร่งแดกกันอยู่ได้ เตตร้าเม็ดละสิบหลึง ผมตอบ
เชี่ยนี่ มองแต่เรื่องใกล้ตัว มรึงเคยชะโงกออกไปดูนอกร้านมรึงไหม
อ้าวไม่เคยได้ยินเหรอ เด็ดดอกไม้สะเทือนถึงดวงดาว ซื้อทีซีมัยซินสะท้อนคุณภาพชีวิตคน ผมสาธยายต่อ
เออประโยคแรกคุ้นๆ แต่อันหลังนี่มรึงตัดมาแปะนี่หว่า
อ้าว จริงไหมล่ะ มรึงเคยเห็นไหมรพ.ไหนในเมืองไทยมีทีซีมัยซินในห้องยามั่ง
สาดดดไม่ต้องทำหน้าคิด ไม่มีหรอก แต่ที่คนมันกินกันก็เพราะมันไม่รู้ไง มันไม่รู้จักเลือก ว่าจะเชื่อใครระหว่างเภสัชร้านยา กับ ป้าข้างบ้าน
แล้วมันสะท้อนคุณภาพชีวิตไงวะ
ผมยิ้มอมภูมิ ก่อนต่อ คืองี้ คนไม่รู้เนี่ยไม่ได้โง่นะ แต่เป็นเพราะระบบการศึกษาเรามันไม่ดี มรึงคิดดูสิขนาดเรื่องยา ปัจจัย4มันยังเลือกไม่ถูกเลยแล้วประสาอะไรกับเลือกผู้แทน เลือก สส.
แล้วมรึงคิดดู กรูต้องมาใช้ สส. ชุดเดียวกะพวกที่แมร่งแดกทีซีมัยซินเลือกมานี่แหละ ห่านเอ๊ย
อ๋อ มรึงก็บอกมาดิว่าเบื่อที่การศึกษาบ้านเรามันไม่ดี โยงไปเรื่องทีซีมัยซินนู่น
อ้าว จะได้เห็นภาพไง ว่าปัญหาจริงๆของบ้านเรา ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐกิจ การปกครอง คอรัปชั่น ผลประโยชน์ทับซ้อน ซื้อเสียงขายสิทธิ์ แม้กระทั่งเรื่องแขวนป้ายเภสัช มันก็เริ่มมาจากการที่การศึกษาบ้านเรามันไม่ดีนี่แหละคุณภาพคนเรามันก็เลยไม่ดี ที่เค้าว่าไง เมืองไทยเราน่ะดีทุกอย่างทั้งทำเลที่ตั้งและทรัพยากร เสียอยู่อย่างเดียว แม่ม มีคนไทย
แต่จริงๆมันไม่ใช่เพราะคนไทยหรอกนะ ถ้าเราพัฒนาระบบการศึกษาให้ดีกว่านี้อะไรๆก็จะดีขึ้นเอง
