พี่ๆคับ เข้ามาหน่อย ตอนนี้รุ้สึกแย่มาก คับ

[nato]

คือ ตอนนี้ผมยังไม่ได้เริ่มเรียนเภสัชหรอกครับ

แต่ผมพึ่งสอบติดปีนี้ ของมหาลัยรัฐย่านพญาไทน่ะ(แต่บางคนบอกว่า จบที่ไหนมาก้เภสัชเหมือนกัน แล้วอย่างงี้เข้าเอกชนเลยไม่ดีกว่าหรือ? ผมอุตส่าอ่านหนังสือแทบตาย T.T)

แล้วอีกอย่างตอนนี้ไม่รู้ว่าคิดถูกรึป่าวที่เข้ามาเรียนเภสัช เพราะเห็นพี่ๆแต่ละคนเม้นกันในบอร์ด แบบว่า อนาคตเภสัชดุแย่ๆ ดูมืดมน เงินเดือนน้อย ต้องดิ้นรน ไม่พอจะกินบ้างละ บางคนก็เม้นว่า เป็อนอาชีพที่มักโดนดูถูกมั่งละ เครียด T0T

แล้วถ้าจบมาจะไปเปิดร้านยาที่ไหน แถวบ้านผมมีเภสัชกรคนหนึ่ง มีสามีเป้นผุ้มีอิทธิพล(ตำรวจใหญ่)ในจังหวัด แถมผลิตยาเสพติด(ยาไอซ์)อีกต่างหาก มีร้านยาแขวนป้ายเป็น10ๆสาขา เอาพม่ามาขายแทน ไม่มีเภสัชประจำร้าน ขี่รถเบนซ์ ราคาแพงๆ ดูสิ! จรรยาบรรณอยู่ที่ไหน T0T

เห้อออ บางทีผมก็คิดอยู่ว่าจะตั้งใจเรียน ไปทำงานเมืองนอก แต่ไม่รุ้ต้องพยายามแค่ไหน

ชีวิต T0T

[adRIAmYCin]

ถ้าอยากเรียนแต่แรกแล้วเรียนไปเถอะครับ ที่พี่เค้าบ่นๆกันมันก็จริงอยู่ แต่ถ้าเทียบระหว่างเภสัชกับอาชีพอื่นๆ เภสัชจัดว่าสุขสบายและมีกินมีใช้กว่าอาชีพอื่นๆอีกมากมายในประเทศนี้ เชื่อเหอะ !!!

ขนาดผมทำงานในสาขาวิชาชีพของเภสัชที่น่าจะได้เงินเดือนน้อยที่สุดแล้วมั้ง ไม่ได้เกิดบนกองเงินกองทอง ไม่มีมรดกร้อยล้าน ก็ยังไม่เห็นจะรู้สึกว่าตัวเองอัตคัตขัดสนซักขนาดไหน อยากมีบ้านก็มี อยากมีรถก็มี อยากกินก็มี อยากเที่ยวก็ได้เที่ยว ยังสงสัยอยู่เลยว่าเภสัชที่บ่นว่าไม่พอกินพอใช้เค้าเอาเงินไปทำอะไรหมด

[API]

ใจน้องอยากเป็นอะไรล่ะครับ...

เรียนในสิ่งที่ตัวเองสนใจจะเป็นดีที่สุดครับ ถ้ามันไม่ใช่ก็ควรสละสิทธิให้คนที่ต้องการเป็นเภสัชจริงๆได้เข้ามาดีกว่า

อาชีพไหนก็มีดีมีเลวคละเคล้ากันไป อย่างแพทย์ก็ต้องทำงานหนัก ถึงจะพอกิน แต่บางทีก็ยังไม่มีเวลากินอย่างต้องการเลย หรือจะเป็นวิศวะ บัญชี อักษร นิเทศ คุรุ อาชีพไหนที่ไม่ต้องดิ้นรนล่ะ

เราทำงานที่เราชอบ มันจะรู้สึกว่าไม่ต้องดิ้นรนครับ เพราะใจมันชอบ แต่ถ้าทำงานที่ไม่ชอบ ต่อให้รวยล้นฟ้าก็ยังรู้สึกดิ้นรนอยู่ดี ถามใจตัวเองแล้วเลือกที่จะเดินตามฝันครับ โชคดี...

[Action = Reaction]

ลูกพี่ลูกน้องของภรรยาผม จบเภสัช สอบใบประกอบไม่ผ่าน
แต่เป็นดีเทล เฉพาะเงินเดือนก็แสนต้นๆครับ

เห็นน้องกังวลเรื่องปากท้อง เลยขอยกตัวอย่างเฉพาะเรื่องนี้ครับ

[blacksmithday]

จะเอาแบบไหนละ มันอยู่ที่อาชีพที่น้องเลือกทำตอนจบ
1. ถ้าเป็นดีเทลก็เงินเดือนเยอะ ต้องอดทนกับความเครียดเรื่องทำยอด เดือนต่อเดือน ต้องพินอบพิเทา แต่รายได้สูง
2. ข้าราชการ รับน้อย เข้ายาก เข้ามาแล้ว จะกลายเป็นคนในอยากออก คนนอกอยากเข้า เข้ามาแล้วต้องทำอาไรหลายอย่าง ที่มันไม่ make sense ต้องพัฒนาระบบมาตรฐานต่างๆๆนานา แต่พัฒนาบนทรัพยากรที่น้อยและขาดแคลน เงินเดือนน้อย เมื่อเทียบกับภาระงาน ถ้าอยู่ได้นานเงินเดือนจะเยอะหน่อย คงต้องหวังเรื่องบำเหน็จบำนาญ
3. โรงพยาบาลเอกชล ก็อยู่เรื่อยๆๆ พอเงินเดือนมาถึงระดับหนึ่งก็ตัน ไม่ไปไหน บางทีจะโดนบีบออกเอาดื้อๆๆ
4. สสจ งานสนุก ลุกนั่งสบาย แต่อาจโดนเด้งได้ ถ้าไม่ทำตามนาย งานกฎหมาย เสี่ยงหน่อย

สรุป ถ้าเป็นผม ผมอยากไปเรียนอย่างอื่นครับ ผมอยากเรียนเศรษศาสตร์หรือพวกวิศวะครับ ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ

[bodin705]

ผมว่ามันขึ้นอยู่กับสิ่งที่น้องอยากเป็นว่าอยากเป็นอะไร ทำไมถึงเข้าเภสัช ถ้าน้องอยากได้หน้าตา ศักดิ์ศรี เงินเยอะๆ เป็นที่เคารพนับถือ ถ้าเช่นนั้นไม่ใช่เภสัชหรอกคับ น้องมีเหตุผลสมควรที่จะออกไปเข้าคณะอื่นครับ เพราะหากฝืนเรียนทนเรียนก็จะเป็นเหมือนเภสัชหลายๆคนที่มาบ่นๆในกระทู้นี่ แหละครับ(ต้องกราบขอโทดด้วยครับ ผมไม่ได้มีเจตนาว่าใครนะครับ เพียงแค่อธิบายให้น้องฟัง)
โดยส่วนตัวพี่คิดว่า เภสัชกรเป็นอาชีพที่มั่นคงกว่าหลายๆอาชีพ ถ้าพูดถึงจำนวนเด็กจบ แน่นอนว่าแนวโน้มเพิ่มขึ้น แต่ถ้าลองเปรียบเทียบกับวิศวะ
เภสัชจบมาปีหนึ่งๆไม่น่าเกินสามพันคนหรือไม่ก็มากกว่านั้นไม่มาก ครั้งหนึ่งๆสอบใบประกอบผ่านปีละพันกว่าๆ แต่วิศวะลาดกระบังปี1 มี นศ พันกว่าคน ยังไม่รวมสถาบันอื่นๆอีกอีกสองพระจอม และอีกทั้งของรัฐและเอกชนอื่นๆที่เปิดกันทั่ว ถ้าการแข่งขันในวิชาชีพเราเยอะ ทำให้เราลำบากหนักหนา แล้วพวกเหล่าวิศวะจะอยู่ยังไงครับ
ถ้าพูดถึงอาชีพแพทย์ปีนึงจบมาพันกว่าๆ เปนที่ขาดแคลนเพราะว่าแพทย์ส่วนใหญ่อยู่แต่ในเมืองครับ ในชนบทไม่ค่อยมีแพทย์ประจำอยู่นัก ดังนั้นจึงคลาดแคลน และอย่าคิดว่าในเมืองแพทย์จะไม่แข่งขันนะครับ จบมาเปิดคลินิกในเมืองก็มีการแข่งขันแน่นอน ที่แน่ๆไม่ใช่มีที่น้องที่เดียว และไหนจะระบบประกันสุขภาพ เสียเงินน้อย รักษาใน รพ ที่พูดนี่แค่อยากจะบอกว่าอาชีพไหนๆก็มีการแข่งขันครับ มากน้อยแตกต่างกันไปตามแต่ละอาชีพ
ส่วนเรื่องเงินเดือนเนี่ย พี่ว่ามันก็ไม่ได้น้อยอะไรเลยนะครับ เท่าที่เห็นมาญาติๆพี่เปนเภสัชโรงงาน เงินเดือนห้าหกหมื่น ลูกค้าที่บ้าน เปนเภสัชผัวเมียเงินเดือนรวมกันไม่ต่ำกว่าห้าแสน เภสัชดีเทลเงินเดือนสองแสนกว่า แต่ท่านเหล่านี้มีอายุทั้งนั้นแล้วนะครับ ถ้าเงินเดือนเด็กจบใหม่แล้วจะเอาหลายๆหมื่น ฝันเถอะครับ ไม่มีหรอกในโลกนี้
ส่วนเรื่องสถาบันเนี่ยเป็นเรื่องที่พูดยากนะครับ พูดไปก็ทะเลาะกันป่าวๆ เอาเป็นว่าพูดในความเห็นส่วนตัวละกัน จบต่างสถาบันกันแตกต่างกันมั้ย?? ต่างครับ ถึงแม้มาตรฐานในหลักสูตรการศึกษาของสภาจะเหมือนกัน แต่ความเชื่อมั่นกับสถาบันต่างกันแน่นอน ยกตัวอย่างง่ายๆ แพทย์ศิริราช กับแพทย์เอกชน ที่ไหนน่าเชื่อถือกว่าครับ คิดเอาเอง หลักสูตรแพทย์สภาบังคับเหมือนกันนะและถ้าน้องเป็นเจ้าของ รพ น้องจะเลือกใคร
ซึ่งเภสัชก็เหมือนกัน เพราะถ้าบอกว่าไม่ต่างเลยก็คงไม่ใช่ ไม่เช่นนั้นแล้ว คณะที่เพิ่งเปิดจะต้องเชิญอาจารย์ที่สอนในมหาลัยที่มีชื่อเสียงของรัฐมาสอนเพื่อให้ได้การรับรองจากสภาทำไมครับ
ส่วนเรื่องจรรยาบรรณเนี่ยมันขึ้นอยู่กับเรื่องของแต่ละบุคคล ว่าใครจะทำหรือไม่ทำ ทุกอาชีพมีดีเลวปนกันไปเภสัชกรดีๆมีเยอะแยะมากมาย ที่ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่และเห็นประโยชน์ของคนไข้เป็นอันดับต้นๆ อยู่ที่น้องจะเลือกมองส่วนดีหรือส่วนเลว ถ้าน้องคิดว่าการค้ายาบ้าหรือการแขวนป้ายมันทำให้มีรถแพงๆขับ มีบ้านหลังโตๆ มีเงินเยอะๆ ว่ามีดี มันก็ขึ้นอยู่กับน้องว่าจะมองว่า มีทรัพย์สมบัติมากมายแต่ทำลายชีวิตผู้อื่น กับ การที่น้องกระทำสัมมาอาชีพ มันไม่ทำให้น้องรวยมากมายแต่ได้ช่วยเหลือคนเจ็บป่วยให้หายเป็นปกติ แบบไหนมันถึงเรียกว่าดี
สุดท้ายนี้พี่ก็อยากให้น้องคิดดีๆ เภสัชกรที่มีปัญหาย่อมมาขอคำปรึกษาในบอร์ดกระทู้อยู่แล้ว ไม่มีใครได้ดีแล้วจะมาโอ้อวดในนี้หรอกครับ การตัดสินใจครั้งนี้ ชี้อนาคตน้องทั้งชีวิต อยากให้คิดดีๆ พี่อยากให้น้องเข้ามาเรียนเพราะน้องรักที่จะเรียน รักในความเปนมัน รักในบทบาทหน้าที่ของมันแล้วน้องจะมีความสุขทั้งการเรียนและการทำงาน

[nato]

ขอบคุณสำหรับข้อคิดจากพี่ๆทุกคนนะคับ ทำให้ได้ข้อคิดอะไรดีๆเยอะเลย : )

[เป็นหนึ่ง]

ลูกพี่ลูกน้องของภรรยาผม จบเภสัช สอบใบประกอบไม่ผ่าน
แต่เป็นดีเทล เฉพาะเงินเดือนก็แสนต้นๆครับ

เห็นน้องกังวลเรื่องปากท้อง เลยขอยกตัวอย่างเฉพาะเรื่องนี้ครับ

ที่ไหนจ่ายบ้างเงินเดือนดีเทล แสนต้นๆ ผมเคยทำมา 2 ปี ยังได้ไม่ถึงหมื่นห้าเลย แสนนึงนี่มันรวมเบี้ยเลี้ยงด้วยหรือเปล่าผมรวมยังไงก้อไม่ถึง นอกจากขึ้น manager แล้ว ดีเทลก็เหมืนหมาล่าเนื้อวันนึงคุณหาให้เค้าไม่ได้หรือได้น้อยลง เค้าก็ตัดหางปล่อยวัด ดีเทลรายได้สูงก็จริงแต่ค่าใช้จ่ายก็สูงมาก แถมพวกดีเทลด้วยกันยังเป็นพวกนิยมฟุ้งเฟ้ออีกตะหาก

[เป็นหนึ่ง]

คือ ตอนนี้ผมยังไม่ได้เริ่มเรียนเภสัชหรอกครับ

แต่ผมพึ่งสอบติดปีนี้ ของมหาลัยรัฐย่านพญาไทน่ะ(แต่บางคนบอกว่า จบที่ไหนมาก้เภสัชเหมือนกัน แล้วอย่างงี้เข้าเอกชนเลยไม่ดีกว่าหรือ? ผมอุตส่าอ่านหนังสือแทบตาย T.T)

แล้วอีกอย่างตอนนี้ไม่รู้ว่าคิดถูกรึป่าวที่เข้ามาเรียนเภสัช เพราะเห็นพี่ๆแต่ละคนเม้นกันในบอร์ด แบบว่า อนาคตเภสัชดุแย่ๆ ดูมืดมน เงินเดือนน้อย ต้องดิ้นรน ไม่พอจะกินบ้างละ บางคนก็เม้นว่า เป็อนอาชีพที่มักโดนดูถูกมั่งละ เครียด T0T

แล้วถ้าจบมาจะไปเปิดร้านยาที่ไหน แถวบ้านผมมีเภสัชกรคนหนึ่ง มีสามีเป้นผุ้มีอิทธิพล(ตำรวจใหญ่)ในจังหวัด แถมผลิตยาเสพติด(ยาไอซ์)อีกต่างหาก มีร้านยาแขวนป้ายเป็น10ๆสาขา เอาพม่ามาขายแทน ไม่มีเภสัชประจำร้าน ขี่รถเบนซ์ ราคาแพงๆ ดูสิ! จรรยาบรรณอยู่ที่ไหน T0T

เห้อออ บางทีผมก็คิดอยู่ว่าจะตั้งใจเรียน ไปทำงานเมืองนอก แต่ไม่รุ้ต้องพยายามแค่ไหน

ชีวิต T0T

ทุกอาชีพดีหมดอยู่ที่ตัวของเรามากกว่า ถ้าน้องเรียนจบเภสัชมา เป็นมนุษย์เงินเดือนไปตลอดชีวิต แล้วอยากร่ำรวยเป็นเศรษฐี
มันก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะอาชีพเภสัชกรก็แค่พอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวได้ ไม่ถึงกับจัดว่าเป็นอาชีพที่มีรายได้สูงมากแต่ก็ไม่ถึงกับยากลำบาก นอกจากจะค้าขายลงทุนทำธุรกิจ แต่ถ้าให้ทำร้านยา ณ เวลาปัจจุบันนี้ก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ ถ้าจะให้ร่ำรวยคงยาก นอกจากจะได้ทำเลดีๆจริงๆคู่แข่งขันน้อยก็คงเป็นไปได้ยาก เพราะร้านขายยากลายเป็นธุรกิจที่ใครก็สามารถเปิดกันได้ง่ายดาย
ตอนนี้ต้องถามใจเราดีกว่าว่ารักชอบอาชีพนี้ไหม ที่ส่วนใหญ่วันวันต้องมานั่งจ่ายยาคอยตรวจสอบลายมือห่วยๆของหมอ คอยอ่านวิธีใช้ยาให้คนไข้ฟังสิ้นเดือนรับเงินเดือนหมื่นกว่าบาท หรือจะไปใช้ชีวิตเสี่ยงๆวันวันอยู่แต่หลังพวงมาลัยขับรถคอยไปดักรอหมอตามโรงพยาบาลและคลินิค หรือจะมานั่งตบยุงเฝ้าร้านรอคนไข้มาซื้อทิฟฟี่ ดีคอลเจน แอนตาซิล ถ้าอยากได้เงินเยอะก็หาเงินลงทุนทำธุรกิจ จบ ป. 4 มาก็รวยได้ แถมไม่ต้องมานั่งคิดด้วยว่าจะเรียนอะไรดี เพราะเค้าไปจ้างคนที่ต้องการอยากได้มาเป็นมือเป็นเท้าทำงานแทนได้หมด

[เป็นหนึ่ง]

เห้อออ บางทีผมก็คิดอยู่ว่าจะตั้งใจเรียน ไปทำงานเมืองนอก แต่ไม่รุ้ต้องพยายามแค่ไหน
ชีวิต T0T

อ่อ ลืมบอกไปเพื่อนพี่จบเภสัชมา ตอนนี้ก็ไปอยู่ออสเตรเลีย ตอนนี้ก็ไปรับจ้างล้างจาน ล้างรถ ทำงานร้านอาหารที่ออสเตรเลีย
ถ้าเอาใบประกอบเภสัชจากเมืองไทยไปเค้าก็ให้ไปล้างจาน หั่นผัก แจกใบปลิวนะ รายได้เดือนนึงมากกว่าเป็นเภสัชอยู่เมืองไทย
3-4 เท่า ก็เห็นอยู่มาหลายปีแล้ว แต่ค่าใช้จ่ายก็สูงกว่าเยอะแต่ทำแล้วยังเหลือกินเหลือเก็บมากกว่าอยู่เมืองไทย เห็นเล่าให้ฟังเภสัชที่ออสเตรเลียบ่าย 3 โมงก็เลิกงานแล้ว รายได้เป็นเงินเดือนก็หลักแสนบาทขึ้นไป บางคนก็ไปอยู่อเมริกาเกือบ 2 ปีก็ไปทำงานคล้ายๆกัน ตอนนี้กลับมาเมืองไทยก็ไปเป็นดีเทล เหมือนเดิม

[LeMmOy]

น้องครับ ก่อนจะกังวลว่าจบมาจะทำมาหากินอะไร? , จรรยาบรรณอยู่ตรงไหน? ,ร้านยาจะมีเภสัชรึเปล่า? พี่ว่าน้องเตรียมตัวท่องฟามาค็อกให้แม่นๆเป๊ะๆก่อนดีกว่าครับ มันเยอะนะครับ กว่าจะผ่านไอ่ตัวนี้มาได้พี่แทบอ้วกเป็นชื่อจีนัส สปีชีส์ น้องเพิ่งเอ็นท์ติดเอง ยังไม่ทันเปิดเรียนรับน้องใหม่เลย คิดโน่นนี่นั่นเกินเด็กมันจะพาลไม่จบเอาง่ายๆนะครับ

อยู่กับปัจจุบัน , คิดเรื่องอะไรที่มันใกล้ๆตัว แล้วทำให้มันดีดีกว่าครับ

ถ้าอยากรวย,อยากดัง ระหว่างเรียนก็ประกวดเอเอฟ ,เดอะสตาร์ก็ได้นะครับ

พี่แนะนำว่าเรียนให้จบก่อน จากนั้นเราก็เลือกเป็นอะไรก็ได้ที่เป็นแล้วมีความสุข
เพราะเภสัชไม่จำเป็นต้องนั่งแช่ในร้านขายยาตลอดชีวิตนะน้อง

เราทำอะไรได้มากกว่านั้นเยอะ

เรียนจบมาแล้วจะรู้


ปล.โชคเอน้อง !

[pakapol173]

อยากบอกน้องว่า สอบเข้าเรียนเภสัชศาสตร์ได้ ให้มาเรียนเลยคับ จัดหนักชุดใหญ่เลยรับรองไม่ผิดหวัง ไม่ต้องไปกลัวเลยว่าจะน้อยหน้าใคร เรียนเภสัชรับรองว่าเริดคับ มีน้องๆอีกหลายคนที่อยากเป็นเภสัชกร แต่เค้าไม่มีโอกาส คอนเฟิร์มว่าเยอะมากๆๆ อาชีพเภสัชกรไม่ดีตรงไหน เชื่อได้เลยว่าไม่มีพี่ๆน้องเภสัชกรท่านใดหรอกที่จะตอบว่าเป็นเภสัชกรแล้วไม่ดี พี่ก็ยังงงว่าเอ๊ะนีเป้นเภสัชกรแล้วไม่ดียังไงเหรอ
เภสัชเป็นงานวิชาชีพมีจรรยาบรรณคุ้มครอง ต้องได้รับการปลูกฝังความเป็นวิชาชีพเภสัชกรรมจากคณะเภสัชศาสตร์ จะเอกชนหรือรัฐบาลก็เป็นพี่น้องเขียวมะกอกเหมือนกัน ท่านคณาจารย์พวกเราทุกคนล้วนแล้วแต่ฝีมือขั้นเทพมีความสามารถจบ Dr เมืองนอกเมืองนากันมากมายไม่ต้องห่วงเรื่องวิชาการเลย ห่วงผู้เรียนมากกว่าว่าจะรับได้มากน้อยแค่ไหน ใครไม่ชัวก็หา harddisk สำรองไว้หน่อย เผื่อ memory เต็ม อิอิ
คนส่วนใหญ่เห็นเราใส่เสื้อกราวน์ สีขาว ชื่อยศก็มีน้ำหน้า ใครเห็นใครก็เกรงใจ ให้เกียรติเราดีจะตาย งานของเราเป็นงานที่ต้องเกี่ยวข้องกับชีวิตคน เรียนในสิ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้ น้องมาเรียนน้องจะรู้เลยว่าสุโค่ย ถ้าถามว่ายานี้กินเพื่อรักษาอะไร กินแล้วมีผลอย่างไร ใครต้องกิน ไม่เป็นเภสัชตอบไม่ได้หรอก (ถึงแม้จะมีหลายคนเหลือเกินที่ want มาก อยากขโมยซีนแย่งงานเราไปทำ (ทั้งๆที่วิชาชีพของเราก็อยู่ของเราดีๆไม่คิดจะไปแย่งงานใคร) มาขอตอบว่าชั้นก็รู้นะ แต่สุดท้ายแล้วความรู้เรื่องยามือวางอันดับ 1 ของโลกก็ต้องเภสัชกรเท่านั้น ไม่มีใครกล้าเทียบรัศมีแน่นนอนค่าตอบแทนก็ขอบอกเลยว่าเอาอยู่เลยทีเดียวนะ งงเหมือนกันตั้งแต่ที่เห็นกระทู้มาก็หนีไม่พ้นอยู่เรื่องเดียวก็คือ เรื่องเงินที่ต่างคนก็ต่างกระหน่ำพูดกันออกมาว่าเธอได้มาก ชั้นได้น้อย ชั้นเรียนมายากนะตั้ง 5 ปี 6 ปี เรียนก็ยาก จบสูง ชั้นก็ต้องได้เยอะๆ อะไรกันคนอื่นจบมาสี่ปีหรือไม่ได้เรียนยากแบบเราทำไมเค้ากลับได้ตังเยอะกว่าเรานะ ไม่ยุติธรรมเลยแง้ๆ มันก็เกินไป ส่วนใหญ่พวกนี้เค้าจะเป็นประเภท self กิเลส allegy syndrom มากกว่า พี่ๆน้องๆเภสัชกรหลายๆคนก็มีความสุขดีครับ ไม่เห็นจะลำบากอะไร
แล้วที่เห็นบอกว่าอาชีพอื่นๆได้เงินเดือนหลักแสนหลักล้าน ขอโทษคับ กว่าคุณจะอยู่ระดับนั้นได้ ก็ต้องอาศัยเวลาแล้วก็ความสามารถของคุณเองต่างหากและไม่ใช่ว่าทุกคนที่จบคณะนั้นมาจะต้องได้เป็นแสนเป็นล้านทุกคนไม่มีหรอก
แล้วความหมายของการได้เงินมากน้อยของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน อย่าเอาไปเหมารวมว่าวิชาชีพนี้จบแล้วได้เงินเยอะ วิชาชีพนั้นจบมาแล้วเงินน้อย มันไม่ถูกต้อง
แต่พี่บอกน้องได้เลยว่าวิชาชีพเภสัชกรรมเป็นวิชาชีพที่คุ้มครองคนในวิชาชีพให้มีความสุข ความสำเร็จในชีวิตได้เร็วดีเลยทีเดียว เภสัชกรเป็นอาชีพที่มีเกียรติ คนอยากเป็นก็เยอะ เป็นเภสัชกรแล้วชีวิตก็แฮปปี้ครับ อยากมีบ้านมีรถก็ไม่ยาก จะมีมากจะน้อยขึ้นกับแต่ละคนแล้วล่ะว่าจะจัดการชีวิตตัวเองอย่างไร
เออๆอีกอย่าง วิชาชีพเราเป็นหนึ่งในวิชาชีพที่อยากมีคนชวนเอาไปเป็นคู่ชีวิตเยอะนะ สเน่ห์แรงนะน้องขอบอก
แต่ก็ระวังนะช่วงนี้ฝนตกน้ำท่วมสึนามิบ่อย ปลิงขาวใสสไตล์เกาหลีมีเยอะ เกาะทีล่ะหนึบเลยดึงไม่ค่อยออก เอ๊ะหรือบางคนยอมให้เกาะ
ไม่อยากดึงออกก็ไม่รู้ อิอิ เอาเป็นว่าเภสัชชนะเลิศคับ

[kovitwpunya]

^
^
^
^
^
Reply ข้างบนถูกใจ......ทำไมใครๆ ชอบใช้ คำว่า "รายได้" เป็นที่ตั้ง........ กด Like เต็มเหนี่ยว

[bodin705]

กดทำไมlike กระทืบlikeลงไปเลยดีกว่า

[มะเขือเทศเดินดิน]

ทำในสิ่งที่เราเชื่อ ทำในสิ่งเรารัก และศรัทธา
ถ้าเรายังไม่เชื่อ ยังไม่รัก ยังไม่ศรัทธา -- ให้เราค้นหา ค้นคว้าไปจนพบ.

และขอให้การค้นหา ค้นคว้า ค้นพบ เป็นสิ่งที่เราทำด้วยตัวเอง เจอกับตัวเอง รู้สึกด้วยตัวเอง
อย่าให้มีใครหรืออะไรมาชี้นำ อย่าให้มีใครหรืออะไรมาทำให้เราเป๋เขวไป

เมื่อเรารู้ เราเชื่อ เรารักในอะไร
เราจะมั่้นใจและมั่นคงในสิ่งที่เรากำลังทำ

พอเราศรัทธา เราเชื่อในสิ่งทีเ่ราทำแล้ว
เราจะก้าวต่อไปได้ โดยที่ใครหรืออะไรก็ไม่สามารถทำให้เราไขว้เขวได้

บนโลกนี้ ต่างคนต่างมีความคิด ความเชื่อ ศรัทธาในสิ่งต่างๆกัน
คนบนโลกนี้มีความเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิด และคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำ ดีแล้ว น่าพอใจแล้ว และนั่นคือสิ่งถูก
แต่คนบนโลกนี้ส่วนใหญ่ ยังเว้นที่ให้กับความคิด ความเชื่อ ความศรัทธาของคนอื่นน้อยเกินไป
คนบนโลกนี้ ยังพยายามหวังให้ใครต่อใคร มาคิด มาเชื่อ มาศรัทธาในกรอบของเขาอยู่

เราหาสิ่งที่ผูกใจเราให้เจอ ใช้มันเป็นแรงผลักดัน
และพิสูจน์ให้คนอื่นๆ ให้ใครต่อใคร ให้คนบนโลกนี้เห็นว่า
"สิ่งที่เราคิด เชื่อ และศรัทธา มันมีจริง มันเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับเรา และพอดีสำหรับเราแล้ว"

บนโลกนี้มี 'นักฆ่าความฝัน' อยู่มาก
สิ่งที่เราควรทำไม่ใช่การปล่อยให้นักฆ่าเหล่านั้นมาคร่าความฝันเรา
แต่คือการปลุกปั้นฝันนั้นให้มันเป็นจริง -- นักฆ่าความฝันจะฆ่ามันไม่ได้อีกต่อไป

ขอให้โชคดีครับ.