โดย winnwin » 20 ก.พ. 2011, 11:39
งั้นเราลองมาดูกรณีนี้กันให้ชัดเจนหน่อยซิครับว่า
ที่คุณ ภก น้ำเค็ม กล่าวอ้างจริงหรือไม่
### แต่ในเน็ตมันยากตรงที่
พิสูจน์ไม่ได้ชัดเจนว่าเจ้าของเว็ปเป็นเภสัชหรือไม่
ก็ต้องควานหาหลักฐานกันไป ####
1. จากเวปที่ให้ไว้ 2 เวปนั้นมีข้อมูลทั้ง ชื่อ สถานที่ตั้ง เบอร์โทรบ้าน เบอร์มือถือ
รวมทั้งข้อความโฆษณาขายยาอันตราย หรือยาควบคุมพิเศษ ที่ กม ระบุชัดเจนว่าให้ขายโดยใคร และมีเงื่อนไขในการขายอย่างไร ด้วย
แล้วอย่างนี้ยังมีอะไรที่คุณ คิดว่า ละเอียด ไม่พอตรวจสอบอีกหรือครับ ?
2. เจ้าของเวปนั้นจะเป็น เภสัชกร ตัวจริง หรือ กล่าวอ้าง ไม่ใช่ประเด็นเลยครับ
ประเด็นมีเพียงว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นถูกต้องตาม กม หรือไม่ ซึ่งต้องตรวจสอบไปที่ต้นตอ สถานที่จริง ที่ลงไว้ในเวปนั้น
ถ้ามีการทำผิดจริงก็ต้องถูกลงโทษ แตกต่างกันไปตามความหนักเบาของ กม
ส่วนข้อที่ว่าถ้าเผื่อว่าเป็น เภสัชกร จริง ยิ่งต้องโดนหนักเพราะ นอกเหนือ กม แล้วก็มีเรื่องของ จรรยาบรรณ ด้วยอีกกระทง
@@@@ ที่จังหวัดผมใช้เครือข่ายภาคประชาชนส่งข่าวให้ครับ
เดี๋ยวนี้เขาเก่ง
เวลาแจ้งทีเขารวบรวมข้อมูลจนเราสามารถดำเนินการได้เลย @@@@@
ข้อความที่คุณลงไว้ดูเหมือนว่าพวกคุณไม่พร้อมจะดำเนินการใด ๆ เลย
ยกเว้นแต่ว่าทุกเรื่องที่ส่งเข้ามาต้องเป็น มาม่า ไวไว ที่แกะใส่ห่อแล้วเติมน้ำร้อนพร้อมให้คุณยกซดได้ทันที
ทั้ง ๆ ที่จะว่าไปแล้วคำว่า เครือข่ายภาคประชาชน อะไรที่คุณกล่าวอ้างนั้น
เค้าก็ไม่ได้มีสถานะเป็น เบ๊ ของพวกคุณเลยนะครับ
ในทางตรงข้ามที่คุย ๆ กันมาแล้วเค้าส่งข่าวสารมาให้นั้นล้วนแล้วแต่
เป็น หน้าที่และภารกิจ ที่พวกคุณต้องรับผิดชอบโดยไม่สามารถจะไปโบ้ยให้ใครได้เลย
เพราะฉะนั้นมันเลยฟังดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิดเดียวว่า
เพราะ ข้อมูลไม่ครบถ้วนต้องไปตามเรื่องเองต่อ หรือ ว่า
เครือข่ายภาคประชาชน ในจังหวัดของคุณเก่ง แล้ว imply เสมือนว่า
เครือข่ายภาคประชาชน ในจังหวัดอื่นไม่เก่ง
แต่มันน่าจะแปลใหม่ว่า
เครือข่ายภาคประชาชน ในจังหวัดของคุณเก่ง เพราะ พวกคุณทำงานไม่เก่ง มากกว่า
3. ถ้าการทำหน้าที่ของตนเองเป็นเรื่องที่ต้องมี คนอื่น คอย ชง ให้แล้วพร้อม ดื่ม กิน ได้เลยนั้น
ลองคิดเล่น ๆ ในทางเดียวกันว่า
เวลาสิ้นเดือนแล้วรับเงินเดือนกันนั้น พวกคุณควรจะรับเต็มจำนวนดี
หรือ ควรแบ่งบางส่วน ให้กับ เครือข่ายภาคประชาชน ที่เค้าช่วยคุณทำงานด้วยละครับ
4. เรื่องการตีความใด ๆ เช่นว่า
รับรู้ ? = อย่างไร แบบไหน นั้น
เอาเข้าจริง ๆ แล้วไม่ได้สำคัญอะไรเลยนะครับ
จุดใหญ่ใจความมันอยู่เพียงว่า
ตัวเราเอง ในฐานะ ที่ทำงาน คุ้มครองผู้บริโภค และ ทำงาน สภาวิชาชีพ ด้วย
โดยเรา ปวารณา ตัวเองเข้ามาขันอาสา ในการทำหน้าที่เป็นตัวแทน ของเพื่อนร่วมวิชาชีพแล้วนั้น
ลอง ย้อนเวลา หาอดีตสักนิดซิครับ
ว่าเราได้พูดได้บอกว่ายังไงบ้าง
แล้ววันนี้ จิตอาสา จิตสาธารณะ ของเรามันเหือดแห้งไปแล้วหรือยัง
ไม่ต้องตีความใด ๆ เลยนะครับ
เพียงถามตัวเราเองว่า เรายังอยากทำงานนี้อยู่ไม๊ เพราะปัญหามันยังมีอยู่มากมายก่ายกอง
ถ้าคำตอบ คือ ไม่อยากทำต่อแล้ว
การเลิกอาสา เลิกขอโอกาส เลิกสร้างภาพ
จะนับเป็น คุณูปการอย่างสูงยิ่ง ต่อวิชาชีพ
เพราะ ข้ออ้าง ข้อแก้ตัว คำมั่นสัญญา
เป็นเรื่องซ้ำซาก จำเจ ที่ไม่อาจนำพาแสงสว่างมาสู่แดนสนธยาแห่งนี้ได้เลย