ธวัชชัย วรรณสว่าง เขียน:มีแม่บ้านสองคนกำลังนั่งคุยกัน พลันแม่บ้านคนที่หนึ่งเห็นเหลือบเห็นลูกชายของแม่บ้านคนที่สองวัย2-3ขวบหยิบมีดมาเล่น จึงกล่าวเตือนแม่บ้านคนที่สองว่า"ทำไมปล่อยให้ลูกชายเล่นมีดเดี๋ยวก็บาดมือเอาหรอก" แม่บ้านคนที่สองเหลียวมาเห็นตอบว่า"ปล่อยมัน ให้มันบาดมือเสียบ้างมันจะได้เกิดการเรียนรู้ ว่าการเล่นมีดมันอาจบาดมือได้"ถามว่าท่านเห็นว่าคำพูดของแม่บ้านคนไหนมีน้ำหนักมากกว่ากัน
จะมองจากมุมไหนหละ?,
มุมมองของแม่บ้านคนที่หนึ่ง,
- ฉันหวังดี ไม่อยากให้ลูกเธอได้รับอันตราย, หรือ
- ฉันพูดนี่มีน้ำหนักที่สุดละนะ เพราะเรื่องสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญที่สุด, หรือ
- แม้จะเป็นลูกของเธอ ไม่ใช่ลูกของฉัน แต่ฉันก็ให้ความเห็นด้วยใจบริสุทธิ์นะ,
- ...
มุมมองของแม่บ้านคนที่สอง,
- ฉันรู้ว่าเธอหวังดี ไม่อยากให้ลูกของฉันได้รับอันตราย, หรือ
- แต่คำฉันพูดนี่มีน้ำหนักที่สุดละนะ เพราะนี่ลูกของฉัน ฉันผู้เป็นผู้ปกครองย่อมมีสิทธิโดยชอบที่จะวางแนวทางสั่งสอนลูกของฉันนะ, หรือ
- นี่เป็นลูกของฉันนะ เธออยู่เฉยๆได้ไหม..,
- ...
มุมมองของเด็ก,
- สนุกดี ชอบ จะเล่นซะอย่าง , หรือ
- คนห้ามไม่ใช่แม่เรานี่นา ไม่สนใจร้อก เล่นต่อดีก่า, หรือ
- ..
มุมมองของคนนอก,
- เออเนอะ..ถ้าเราเป็นแม่คนที่หนึ่ง เราจะเตือนดีมั๊ยเนี่ย?, หรือ
- เออเนอะ..ถ้าเราเป็นแม่คนที่สอง เราจะยังปล่อยให้เด็กเล่นมีดต่อไปมั๊ยเนี่ย?, หรือ
- " เส้นแบ่งระหว่างคำว่า"หวังดี" กับคำว่า " ยุ่งเรื่องส่วนตัว " นี้มันบางจริงๆ!!! "
หุหุหุ


