ขออนุญาตแบ่งปันความคิดเห็นค่ะ ในมุมมองของคนในวัยที่น่าจะใกล้ๆกัน
ทำงานวันละ 14 ชม. 6วันต่อสัปดาห์ (เราสองคนทำงานเกือบเท่ากัน แต่เปลี่ยนจากคุณ pakapol ทำุุ6วัน เป็นอุ้ยทำ 7 วัน วันละ14ชม. +- เวลาอู้ก็มีบ้าง
)ถามว่าหนักมั๊ย บางคนบอกหนักนะ บางคนบอกปกติ ความแตกต่างมันอยู่ที่ทำงานแล้วมีความสุขในงานที่ทำมั๊ย เป็นธรรมดาที่ความรู้สึกเวลาทำงานจะต่างจากเรียน เพราะเราไม่ต้องแบกรับความรับผิดชอบอะไรมากมาย ขอแสดงความชื่นชมที่คุณเป็นเสาหลักของครอบครัวทั้งๆที่อายุยังไม่มากเท่าไหร่ แสดงว่าตัวคุณมีศักยภาพเพียงพอที่จะดูแลพวกเขาได้ แต่ถ้าเหนื่อยนัก ก็พักบ้างดีมั๊ย หาสิ่งที่คิดว่าตัวเองถนัดหรือรักที่จะทำดีมั๊ย
บางคนคิดว่าการมีร้านของตัวเองเป็นเรื่องดี ซึ่งไม่เถียงค่ะ เป็นนายตัวเองดีจะตาย แต่ความรับผิดชอบเยอะขึ้นนะ เหนื่อยตั้งแต่หาเงินเปิดร้านแล้ว ไหนจะเงินทุนหมุนเวียน ไหนจะต้องแข่งกับร้านอื่นๆ ไหนจะต้องหาของมาขาย อยากปิดร้านแทบตายแต่เพิ่งเปิดใหม่ๆปิดบ่อยลูกค้าหนีนะ กลุ้มใจอีก (บิวท์อารมณ์ให้มองมุมแย่หน่อยละกัน
)
เอาเป็นว่า อยากให้คิดว่า "ชีวิตต้องสู้" แต่อย่าสู้จนล้มประดาตาย เหนื่อยก็หยุด ไม่ไหวก็บอกครอบครัว อย่าคิดว่าถ้าเค้าไม่มีเราเค้าจะอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่เฉพาะครอบครัว แต่รวมถึงคนอื่นด้วย ขอคัดค้านคำพูดที่ว่า "เราเป็นเภสัชกรมีวิชาชีพฝังอยู่ในสายเลือด ประชาชนอีกมากยังรอเราอยู่" เพราะไม่มีใครยืนอยู่ค้ำฟ้า และเราก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น เภสัชกรอื่นๆก็มีอีกเยอะ (แรงไปมั๊ยเนี่ย!!) ถ้ามัวแต่อดทนทำสิ่งที่ไม่มีความสุข หรือทุกข์มากกว่าสุข เพราะถ้ามันระเบิดเดี๋ยวกลายเป็นปรมาณู แย่หนักกว่าเก่าอีก ต้องหาแล้วล่ะว่างานอะไรที่เหมาะกับเรา หรืองานเภสัชนี่แหละแต่สายอื่น หรือลองมองงานที่ทำอยู่ในแง่บวก เพื่อที่จะไม่กดดันตัวเองนะคะ สู้ๆนะ
