คนเราเลือกที่จะเกิดไม่ได้ ... แต่เลือกที่จะเป็นได้ ฉันใด
เภสัชกรเลือกที่จะเกิดไม่ได้ .. แต่เลือกที่จะสู้ได้ ฉันนั้น
"ร้องเรียนหนึ่งครั้ง ... ดีกว่าบ่น เป็นพันครั้ง"
รู้สึกว่าเภสัชกร เดี๋ยวนี้ มัวแต่รอให้ ฟ้าเบื้องบน ประทานสิ่งต่างๆมา ตามบุญตามกรรม พอไม่ได้ดังใจก็บ่น โวยวาย ท้อแท้ .. แล้วก็ไม่ทำอะไรต่อ..
เป็นวงจรแบบนี้เรื่อยมา ...
อยากได้อะไร ก็ลุกขึ้นมาทำหน่อยสิคะ ... อยากให้มีความเปลี่ยนแปลง ก็ต้องเอาแรงกายแรงใจเข้าแลกหน่อย .. ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่ลงทุนลงแรง นะ
ถ้ามัวแต่กลัวว่า ประชุมแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เป้นแค่การสร้างฉาก .. ก็ต้องมี action อะไรบ้าง ... เพราะเงินทองที่ใช้จ่ายในการจัดประชุม .. ค่าตัวกรรมการ แต่ละคน
ก็เงิน เราๆ ท่านๆ ทั้งนั้น...
เห็นแต่คนบ่นๆ แล้วไม่ทำอะไร .. คนทำงานเขาก็ท้อใจนะ ว่าไม่รู้ว่ากำลังสู้เพื่อใคร .. ทำดีแทบตาย .. โดนด่าซะงั้น ..
ต่อไปก็คงไม่มีใครอยากเอาตัวเข้าแลก มาทำงานให้ .. ให้วิชาชีพอื่นกดขี่ข่มเหง ซะให้เข็ด ... ดีไหม