ชีวิตมันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ขึ้นกับว่าจุดอ้างอิงในการคิดของคุณเป็นอย่างไร
ตอนเรียนปริญญาตรี - เรียกว่าเด็กได้ในรุ่น เพราะสอบเทียบเข้ามา
ตอนเข้าทำงานเมืองไทย - อายุน้อยที่สุดในออฟฟิศนะครับ
ตอนเรียนปริญญาโท - เริ่มไม่มีความได้เปรียบเหลืออยู่เลย คือ ในกลุ่มส่วนใหญ่ก็รุ่นเดียวกัน หมดสิทธิเรียกใครเป็นพี่ได้แล้ว
ตอนย้ายที่ทำงาน - กลับมาคงความเป็นเด็กที่สุดในแผนก แต่ผ่านไปหนึ่งปีก็โดนโค่นตำแหน่งลงเมื่อพนักงานใหม่เข้ามาในแผนก ตอนนั้นก็เริ่มชินกับเพราะอันดับมันตกไปเรื่อยๆ
ตอนมาเรียนเอก - จอดสนิทครับ ทุกคนเรียกผมว่าพี่กันหมด เริ่มชินมาได้สองปี ปรากฎว่ามีพี่ๆ เข้ามาเรียนเพิ่มขึ้น ผมก็ไม่รอช้าเรียกทุกคนที่อายุมากกว่าเป็นพี่หมดเลย โดยไม่ต้องให้ใครเตือนถึงเรื่องสัมมาคารวะครับ
อนาคต - ยังไม่รู้เหมือนกันครับ แต่ได้ฝึกตนเองมาหมดทุกรูปแบบแล้ว จะเป็นพี่หรือน้องก็ไม่สนใจอ่ะครับ แต่ถ้าได้เป็นน้องบ้าง มันก็เป็นกำลังใจนะครับ
สรุปแล้ว อย่าไปสนใจเลยครับ ทางพระเขาว่ามันเป็นเรื่องสมมติ สัญญาที่เราตั้งกันขึ้นมา เหตุผลผมฟังขึ้นไหมเนี่ย หว่านล้อมไปครบแปดทิศแล้วนะเนี่ย
