PharmaCafe.com

เนื่องจากมีลูกค้าเกิดความเข้าใจผิดว่า ผู้ใส่เสื้อกาวน์ทั้งหมดคือเภสัชกร
และผู้ช่วยมีการให้คำปรึกษาอย่างเกินขอบเขต บ้างก็จ่ายยาอันตราย
ถ้าจะให้ดีอยากให้แสดงวุฒิการศึกษาของพนักงานไว้ด้วย
เวลาขายยาพวกนี้จะเหลิงมาก พูดไม่หยุดเลย วินิจฉัยโรคได้อีกต่างหาก
เคยมีลูกค้าถามว่า "มาให้คำปรึกษาอย่างนี้จบอะไรมาค่ะ"
เค้ากลับตอบว่าจบเภสัช
ทั้ง ๆ ที่ตัวเองจบ ม. 6 ผมรับไม่ได้จริง ๆ
เดี๋ยวนี้ร้านยาในห้างบางร้าน เด็ก ม. 6 เขาก็รับเข้ามาให้จ่ายยาแล้วครับ
รู้สึกสลดใจมาก

ออกกฎให้แสดงตนไปเลย ปักเอาไว้ที่อกเลยว่าตำแหน่งใครเป็นใคร
ไม่ใช่ให้เภสัชแสดงตนอยู่คนเดียว มันไม่พอครับ

เห็นด้วย

โจะเภสะ

จริงๆทำได้ก็ดีครับ แต่อันดับแรกเลย หลายร้านยังไม่มีเภสัชกรอยู่เลย ก็ขายยาได้ ขายยาโดยพ่อเภสัชกร แม่เภสัชกร เมืองไทยเมื่อไหร่จะเอาจริงเรื่องนี้สักที ส่วนผู้ช่วยจะแต่งกายยังไง ผมว่าถ้ามีเภสัชกรจริงๆอยู่แล้ว ปัญหานี้น่าจะลดลงไปเองครับ

น่าออกกฏให้ใส่เสื้อกาวน์สีอื่นไปเลยค่ะ ใส่สีขาวปักชื่อตำแหน่ง ประชาชนคนไข้ตาดำๆ ที่อ่านหนังสือไม่ออกก็แยกแยะไม่ถูกอยู่ดีค่ะ

หนักกว่านั้นอีกค่ะ..ในจ.เรานะคะ มีหลายร้านให้เด็กจบม.6 มาขายยาอยู่ร้านทั้งวันเพราะเจ้าของทำงานโรงบาล..แต่มีป้ายหน้าร้านตู้ไฟใหญ่มาก เขียนว่า.." โดยเภสัชกร" และ "มั่นใจถึงความปลอดภัยร้านนี้จ่ายยาโดยเภสัชกร" แหนะ..อารัยเนี่ย

apotheker เขียน: ส่วนผู้ช่วยจะแต่งกายยังไง ผมว่าถ้ามีเภสัชกรจริงๆอยู่แล้ว ปัญหานี้น่าจะลดลงไปเองครับ

ไม่จริงเสมอไปครับ จากประสบการณ์เลยนะครับ เช่น
- ตอนยุ่ง ๆ ต่างคนต่างรับลูกค้า แทบจะไม่มีเวลามาควบคุมกัน
- ผู้ช่วยบางคนยึดอาชีพนี้มานาน คิดว่าตัวเองเก๋ามาก บางทีมาสอน มาแทรกเราอีกแน่ะ เคยเจอไหมครับ

ถ้าให้มีการแสดงตัวว่า "ฉันไม่ได้เป็นเภสัชกรนะ" ลูกค้าจะตระหนักมากขึ้นว่า จะเอาชีวิตมาฝากไว้กับใคร

และผมอยากรณรงค์ให้เภสัชกรหยุดสอนความรู้เภสัชให้ผู้อื่นมาทำหน้าที่แทน (ถ้าอยากทำหน้าที่นี้ กรุณาไปสอบเข้ามหาวิทยาลัย)
และผมคิดว่านี่คือสาเหตุหนึ่งของปัญหาแขวนป้าย
ถ้าคนเขาไม่มีความรู้ เขาไม่กล้าเปิดร้านยาหรอกครับ
ไปสืบดูเถอะครับ ผมได้ยินอยู่บ่อย ๆ ว่าพอผู้ช่วยทำงานนาน ๆ พอมีความรู้ ก็ออกไปเปิดร้านยาเอง แล้วก็มาหาเภสัชไปแขวนป้าย

เภสัชสอนผู้ช่วย--->ผู้ช่วยออกไปเปิดร้าน--->เภสัชมาแขวนป้าย--->รับผู้ช่วยคนใหม่เข้ามา--->มีการสอนความรู้ให้--->ผู้ช่วยออกไปเปิดร้าน--->........
เป็นวงจรอุบาทว์

ด้านความแตกต่าวระหว่างผู้ช่วย กับเภาัชกร ผมคิดว่าจริงๆ เราๆท่านๆก็รู้อยู่แล้วครับว่าต้องปฏิบัติอย่างไร
1. เภสัชกรใส่กาวน์ขาว มีตราสภาเภสัชกรรม !!! หรือกาวน์ที่ปักชื่อว่า"เภสัชกร"
2. ควร มีป้ายและภาพแสดงตนเภสัชกรผู้ปฏิบัติหน้่าที่
3.ผู้ช่วยเภสัช ถ้าใส่กาน์ก็ปักไปซิครับ"ผู้ช่วยเภสัชกร"

จริงๆผมว่าเขาก็มีกำหนดอยู่แล้วเพียงแต่พวกเราเภสัชและเจ้าของร้านไม่ทำกันเอง
ที่สำคัญต้องโทษเภสัชเองนั่นแหละครับที่ไท่ควบคุมพฤติกรรมลูกน้องในร้านและไม่กำหนดข้อปฏิบัติให้มีและปฏิบัติตาม

Pharmfun เขียน:3.ผู้ช่วยเภสัช ถ้าใส่กาน์ก็ปักไปซิครับ"ผู้ช่วยเภสัชกร"

ตั้งแต่ทำงานมายังไม่เคยเห็นเลยครับ
ใครมีรบกวนถ่ายรูปมาโพสต์ ให้ผมเห็นเป็นบุญตาหน่อยครับ

Pharmfun เขียน:เภสัชเองนั่นแหละครับที่ไท่ควบคุมพฤติกรรมลูกน้องในร้านและไม่กำหนดข้อปฏิบัติให้มีและปฏิบัติตาม

อันนี้ไม่จริงเสมอไปครับ
เชื่อไหมครับว่าบางร้านที่เป็นรูปแบบบริษัทให้ผู้ช่วยเภสัชกรมาเป็นหัวหน้าเภสัชกรได้
ตลกไหมล่ะครับ
แต่เป็นเรื่องจริง

มีเรื่องตลก ๆ จะเล่าให้ฟังครับ
มีเพื่อนผมคนหนึ่งกำลังจะเปิดร้านยา และต้องการทำเป็นร้านยาคุณภาพด้วย
จึงให้ผมไปช่วยสัมภาษณ์งานผู้ช่วยเภสัชกร
เพื่อนผมติดประกาศงานไว้ว่า "ถ้ามีประสบการณ์จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ"
ปรากฎว่า คนที่มาเป็นประเภท เคยจ่ายยาทุกอย่าง ทุกประเภท ทำทุกอย่างเสมือนเภสัชกรเลย
ผมจึงต้องบอกไปว่า ทางร้านเราต้องการให้คุณเป็นผู้ช่วยจริง ๆ นั่นหมายถึง
แค่ขายยาสามัญประจำบ้าน ยาดม ยาลม ยาหม่อง เท่านั้น
และก็งานธุรการทั่วไป เป็นแคชเชียร์ จัดวางของ เป็นต้น
หากล้ำเส้นเกินกว่านี้จะโดนไล่ออก
บางคนก็ทำหน้างง ๆ เหมือนไม่เข้าใจหน้าที่ที่ควรจะเป็นของตำแหน่งนี้

จนเพื่อนผมลองประกาศรับสมัครใหม่ เป็น
"รับเฉพาะคนไม่มีประสบการณ์"
ทีนี้ล่ะ ได้คนทันที และสอนอะไรง่ายมาก

คุณคะ
เรียนจบเมืองนอกเมืองนามาหรือไงคะ ประเทศไทยใครก็ขายยาได้ค่ะ ลูกค้าเค้าไม่สนใจหรอกค่ะ ดิฉันจบม.6 ขายยามา 15 ปี จนจะซื้อบ้านซื้อรถได้และ ก็พวกคุณนั่นแหละที่สอนดิฉันเอง

เรียนคุณหนูนา

เภสัชกรในเมืองไทยปัจจุบัจส่วนใหญ่เรียนกันที่เมืองไทยนี้แหละ
พวกที่จบเมืองนอกที่คุณแดกดันนั้น ในอดีตส่วนมากเป็นพวกที่สอบเข้าเรียนในเมืองไทยไม่ได้
เมืองไทยใครก็สามารถขายยาได้นั้น มันเป็นความเขลาของคุณเอง และความไร้ประสิทธิภาพของหน่วยงานรัฐ
หากขายยาสามัญ เช่น ยาอม ยาดม ยาหม่อง เหล่านี้คงไม่ใช่ปัญหา ครับ ใครก็ขายได้
คิดว่าคุณหนูนา คงต้องขายมากกว่านั้น เห็นหลายๆคนจ่ายยาล้ำหน้ากว่าแพทย์ด้วยซ้ำ
เภสัชกรกว่าจะเรียนจบ ต้องใช้เวลา 5 - 6 ปี และบางคนต้องใช้เวลามากกว่านั้นอัก
แม้เรียนจบออกมาแล้ว ถ้ายังสอบใบประกอบวิชาชีพไม่ผ่าน ก็ยังปฎิบัติหน้าที่เภสัชกรไม่ได้
คุณหนูนา ทดลองเอาขัอสอบของเภสัชมาอ่านแล้วตอบ ก็พอจะบอกตัวเองได้ว่า มีความรู้เรื่องยามากน้อยแค่ไหน
น่าอนาถใจเมืองไทย คุณหนูนาอวดตัวเองว่า ความรู้ ม.6 ขายยามาแล้ว 15 ปี จนมีเงินซื้อรถ ซื้อบ้านได้
คุณภาพชีวิตของคนไทย น่าเป็นห่วง ห่วงถึงลูกหลานไทยด้วย
ประเทศที่เจริญแล้ว แม้แต่สัตว์ก็ยังได้รับความคุ้มครอง
แต่นี่เมืองไทย ชีวิตคนไทยด้อยค่ากว่าสัตว์เครฉานอีกหรือ

หลายปีมานี้ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับผู้ช่วยหลายคนพอสมควร (แอบทำวิจัยเอง 55)
พบว่ามี 2 ประเภทใหญ่ ๆ ครับ
1. ผู้ช่วยที่ทำหน้าที่ถูกต้องตรงตามที่ควรจะเป็น ดังที่ผมกล่าวไว้ใน Re ก่อน
2. ผู้ช่วยที่จ่ายยาทุกประเภทเลย ซึ่งไม่ถูกต้อง แบ่งเป็น 3 ประเภท
2.1 ไม่รู้ตัวว่าเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมาย เพราะคนสอนไม่เคยบอก (อันนี้แนะนำให้โรงเรียนสอนผู้ช่วยบอกเค้าก่อนเถอะครับ สงสารเค้า เพราะพอเค้ารู้ปุ๊บ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ทำไมไม่บอกพวกเค้าก่อน)
2.2 กลุ่มนี้มักมีอายุค่อนข้างมากแล้ว รู้ทุกอย่างว่าเป็นการกระทำที่ไม่ถูกต้อง แต่ไปทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้แล้ว (พูดง่าย ๆ ว่าขึ้นหลังเสือไปแล้ว)
2.3 กลุ่มนี้มาจากพนักงานห้างร้านต่าง ๆ พอเห็นว่าคนที่มาเป็นผู้ช่วยเภสัช ดูดีกว่าตนเอง เพราะมีความรู้จากระบบtrainingมาดูแลตัวเอง เอาไปแนะนำญาติพี่น้องได้ ลูกค้าก็ให้เกียรติกว่า บางคนก็เรียกหมอ เงินเดือนอาจไม่ต่างกันมาก แต่สถานะทางสังคมดีกว่า ก็เลยอยากมาเข้าวงการ

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมพบมาตลอดคือ ลูกค้าส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าคนพวกนี้คือใคร น้อยคนมากที่จะเอ่ยปากถาม
ผมจึงอยากตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครับ ก็ไม่รู้ว่าผู้หลักผู้ใหญ่เค้าจะเข้ามาอ่านกันไหม

คิดไปคิดมาก็อยากทำสำรวจให้มันเป็นเรื่องเป็นราวมากกว่านี้นะ แต่ไม่มีปัญญา ถ้าน้อง ๆ นศภ.อยากทำ senior project PM มา เดี๋ยวพี่มีทุนให้

ขอตอบคุณหนูนาหน่อยนะครับ
ผมคิดว่าลึก ๆ คุณก็อาจจะรู้สึกผิดอยู่
ผมไม่รู้ว่าคุณแต่งงานมีครอบครัว มีลูกหลาน หรือเปล่า
เคยมีกรณีหนึ่ง คล้าย ๆ คุณนั่นแหละ พอลูกเขาถามว่า แม่ทำอาชึพอะไร
คิดดูสิครับว่ามันน่าอายที่จะให้ลูกหลานรู้ว่าตัวเองทำผิดกฎหมาย
และนั่นเป็นจุดเปลี่ยนของคนบางคนเลยทีเดียว

ผมขอฝากถึงเพื่อน ๆ เภสัชกรด้วยนะครับว่า
การสอนให้คนอื่นมาทำหน้าที่แทน เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเพราะ
1. เป็นการดูถูกวิชาความรู้ที่คู่ควรอยู่กับเภสัชกร
2. ดูถูกลูกค้าที่คู่ควรได้รับคำปรึกษาจากเภสัชกร
3. ดูถูกตัวเองที่ไม่มีศักยภาพไปเป็นอาจารย์สอนนักศึกษา
4. ดูถูกคนที่คุณสอนเพราะคุณสอนให้เขาทำผิดกฎหมาย อันจะเป็นบาปกรรมต่อทั้งสองฝ่าย

ผมว่าถ้าแก้เรื่องนี้ได้ ปัญหาการแขวนป้ายก็จะถูกแก้ไขตามไปด้วยนะครับ
ผมเคยเรียนจิตวิทยา อาจารย์บอกว่าปัญหาขอทานไม่มีวันหมดไปได้ ตราบใดที่ยังมีคนให้เงิน ซึ่งถือเป็นการเสริมแรง (reinforcement) ชั้นเยี่ยม
เฉกเช่นเดียวกับ ปัญหาการแขวนป้าย ก็ไม่มีวันหมดไปได้ ตราบใดที่ยังมีคนให้การสนับสนุน เช่น สอนความรู้เภสัชให้ ให้ค่าจ้าง ค่าหยิบ ให้โอกาส เป็นต้น
การรณรงค์เรื่องการแขวนป้ายนั้นถูกต้อง แต่ควรลงลึกไปที่สาเหตุ ไม่ใช่พูดขึ้นมาลอย ๆ ว่าอย่าแขวนป้ายเลยนะ ๆ มันเป็นคำพูดที่ดูดีแต่ไม่มี action ให้ทำ

วันนี้คุณอยากให้มีขอทานหรือเปล่า แล้วคุณให้เงินขอทานหรือเปล่า

เบื่อจริงๆ กับความคิดของคนมักง่าย ที่คิดไปเองว่าความรู้แค่ ม.6 ก็ขายยาได้