PharmaCafe.com

เคสที่1 ..
เซลขายยา บ. หนึ่ง..มาบอกเล่าเรื่องเธอเปิดร้านขายยา...2 ร้าน (เก่งจัง...เราร้านเดียว..ก็ว่ายุ่งแล้วนะ)
ร้านหนึ่ง..จ้างเด็ก จบ ม. 3 ขายให้..อีกร้านให้แฟน(ไม่รู้จบอะไร)ไปขายให้

เคสที่2..
สดสดร้อนๆ..เซลมาเล่าให้ฟังว่ากำลังจะเปิดร้านขายยาที่หมู่บ้านราวๆ 400 หลังคาเรือน....
ไม่ขายเยอะหรอก...แฟนอยู่บ้านเฉยๆ..เลยเปิดขายยาดู..
กำลังจะส่งแฟนไปฝึกขายยากับร้านของเฮียแถวประตูน้ำ....เฮียบอกมาได้เลยเดี๋ยวจดให้..ว่าแพ้อะไร..ให้กินอะไร...
ง่ายจังเลยนะ...

จริงครับ มีแต่เภสัชแหละ เิปิดยาก แถมเปิดแป็ปๆ ...เซ้งแระ
ตลกดีเนาะ

ร้านพวกนี้บางทีไม่ได้ขายยาอย่างเดียวหรอกครับ ถ้าอยู่ต่างอำเภอส่วนใหญ่ก็ขายสากเบื่อยันเรือรบ เช่น ยา น้ำ ขนม นม เสื้อผ้า ผ้าออม ของกิน ผลไม้ ยันตุ๊กกะตาหมีก็มี ยาไม่ใช้ mass product ของคนพวกนี้หรอก ร้านเภสัชขายยาอย่างเดียวเลยอยู่ไม่ได้ ต้องหัดขายอย่างอื่นด้วย

ร้านยาแบบนี้ เค้าขออนุญาตกันปล่าวครับ
ผมเห็นหน้ารามร้านยังกะรูหนู เล็กกว่าร้านแถวป่าตองอีกนะ
เรื่องมีเภสัชไม่ต้องพูดถึง เค้าก้าวข้ามตรงจุดนั้นไปตั้งแต่มีร้านยาเกิดในสยามประเทศแล้ว

อ่านแล้วเศร้าอ่ะค่ะ
สสจ. ช่วยปลอบใจหน่อยได้มั๊ยคะ

white-blue เขียน:ร้านพวกนี้บางทีไม่ได้ขายยาอย่างเดียวหรอกครับ ถ้าอยู่ต่างอำเภอส่วนใหญ่ก็ขายสากเบื่อยันเรือรบ เช่น ยา น้ำ ขนม นม เสื้อผ้า ผ้าออม ของกิน ผลไม้ ยันตุ๊กกะตาหมีก็มี ยาไม่ใช้ mass product ของคนพวกนี้หรอก ร้านเภสัชขายยาอย่างเดียวเลยอยู่ไม่ได้ ต้องหัดขายอย่างอื่นด้วย

บางพื้นที่ก็ วัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท หรือ ยาเสพติดให้โทษด้วย

พวกเซลขายยาที่รู้จัก มักเป็นพวกที่มีอัธยาศัยดีประจบเก่ง

มักรู้จักกับสสจ. ทำให้การขออนุญาติเปิดร้านขายยาผ่านไปได้อย่างง่ายดาย

ยิ่งมีหุ้นส่วนเป็นเภสัชหรือผู้มีอำนาจอยู่เบื้องหลังแล้ว การขายยายิ่งผ่านไปง่ายเข้าไปใหญ่

แถมบางครั้งยังสามารถนำยาจากโรงพยาบาลออกมาขายในร้านที่ตนมีหุ้นส่วนลับๆ
ทำให้ต้นทุนในการเปิดร้านต่ำหรือขายยาที่ร้านยาธรรมดาไม่ขายเช่น ยาแก้ไอที่เป็นส่วนผสม 4x100, zolam ทำให้สามารถสร้างรายได้เป็น กอบเป็นกำ

บวกกับปัจจุบันมีเภสัชกรแขวนป้ายมากมายรอเอาป้ายตนให้แขวน โดยไม่ได้คำนึงถึงหลักจรรยาบรรณ

บางครั้งเภสัชหรือหมอที่เป็นสสจ. ก็เป็นคนขายยาหรือเป็นหุ้นส่วนเอง คนที่ทำงานดีๆก็ถูกคนใหญ่คนโตในสสจ. ขัดขวาง

ถ้าจะถามว่่าทำไม่เปิดง่าย ก็เพราะหลายๆเรื่องนั้นแหละ
แต่ถ้าควบคุมจริงจัง ร้านยาทุกร้านที่เป็นคงมีมาตราฐานที่สูงขึ้น เป็นที่ภูมิใจของเภสัชกรทุกคนไป (รักประเทศไทย รักในหลวง)

บางครั้งก้อรู้สึกแย่เหมือนกันนะ เรียนมาตั้ง หลายปี แต่โดนแย่งวิชาชีพ คนที่เปิดไม่ได้จบด้านนี้จ่ายยาถูกบ้าง ผิดบ้าง มองแต่เรื่องธุรกิจ กับรายได้ ขาดจรรยาบรรณ

ที่จ.เรานะ..ในเมืองมีร้านยาประมาณ18 ร้าน บอกไดัเลยว่า ร้านยาที่มีเภสัชกรอยู่ตลอดเวลาทำการ ไม่ถึงครึ่งอ่ะ..ทั้งๆที่ป้ายหน้าร้านแต่ละร้าน จะมีป้ายบอกว่า ขายยาโดยเภสัชกร แต่คนขายยา จบม.ต้นบ้าง ม.ปลายบ้าง..สสจ.ทำอารัยกันอยู่

ก่อนมาเปิดร้านยาพวกนี้ก็ศึกษาหาช่องทางจากผู้รู้ในพื้นที่หรือนอกพื้นที่มาเป็นอย่างดี รวมทั้งมีนายหน้ารับจัดการเรื่องขอใบอนุญาติเปิดร้านยาและหาเภสัชมาแขวนป้ายด้วย มีเงินมีคนรู้จักก็ไม่มีไรยาก รูปแบบร้านก็เป็นแบบบ้านๆหรือแบบไทยๆอย่างที่เราเห็นจนชินตา การจะทำให้รูปแบบและการจัดการในร้านยาของประเทศไทยดูเป็นสากลมากขึ้น คงต้องนึกถึงร้านสะดวกซื้อ ที่ขยายสาขาแทรกซึมไปทั่วทุกหัวระแหง เราคงต้องเปิดร้านยาแบบโมเดิร์นเทรดเป็นทางเลือกใหม่ขึ้นมาแข่งกับร้านยาแบบบ้านๆ โดยกระจายให้ทั่วทุกแพื้นที่ การเป็นร้านยาโมเดิร์นเทรด จูงใจชาวบ้านให้มาใช้บริการได้ดี แล้วร้านยาแบบบ้านๆก็จัupdateตัวเองหรือไม่ก็เลิกไป(สำหรับบางร้านที่เปิดร้านยาแค่หาค่ากับข้าวหรือให้เมียทำแก้ว่าง) ตอนนี้ก็รอแต่นายทุนบิ๊กเบิ้ม(ถ้าเป็นเภสัชกรหรือมีที่ปรึกษาเป็นทีมเภสัชกรก็จะถือว่าเป็นโชคดีของประเทศไทยที่จะได้มีร้านยาที่ได้มาตรฐานทั่วประเทศ)มาทำตรงนี้หรือต้องรอทุนต่างชาติปี2015