เรื่องนี้มีสองด้าน ด้านแรกมองตัวเราเองก่อนว่าทำหน้าที่ของเราแล้วหรือยัง(อาจจะดีหรือไม่ดี แต่ถ้าตั้งอยู่บนความปรารถนาดีมันก็ดีเอง) ถ้าลูกค้ามาซื้อยาแล้วสั่งซื้อเหมือนสั่งก๋วยเตี๋ยว ลองพยายามชักจูงให้เค้าใช้เหตุใช้ผลในการเลือกซื้อ ออกแรงแข่งกับโฆษณามอมเมาประชาชนดูบ้าง ผลสุดท้ายจะเหนื่อยเปล่าขายได้5-10บาทก็ไม่เป็นไร นานๆไปก็จะมีคนที่เข้าใจเรามากขึ้นเอง ขอเพียงอย่าคิดว่าพูดไปก็เท่านั้น ไม่ซื้อร้านเราคนอื่นก็ขายให้ เพียงอย่าทำตัวเป็นคนอื่นก็พอ อีกด้านหนึ่งก็เป็นเรื่องmacroแล้วหละ ไม่ว่าจะสภาที่มีบทบาทเพียงหน่วยงานธุรการ วงการโฆษณาที่มอมเมาประชาชนไม่ให้ลืมหูลืมตา สุดท้ายคนพวกนี้ก็โง่พอที่จะคิดได้ว่าไอ้ที่ตัวเองพูดถูกๆผิดๆนั้นเป็นเรื่องจริงจนทำกับตัวเองตามความเชื่อนั้นๆ ก็รอดูแล้วกันนะว่าเวรกรรมมีจริงแล้วก็ตอบสนองกันในชาตินี้เลยไม่ต้องรอชาติหน้า
ขอเป็นกำลังใจให้ทำดีกันต่อไปนะ แม้จะรู้ว่าทำดีมันเหนื่อยกว่าทำชั่วเยอะเลย
จากคนที่เคยทำผิดและก็รับผลกรรมนั้นมาแล้ว
