Updateค่าตัวเภสัช มีของอย่าไปกลัว มัวแต่ดักดานก้อแค่120

[ame]

ภูเก็ตตอนนี้ชั่วโมงละ 200 บาทค่ะ...ไม่ว่าจะร้านแถวป่าตองหรือถลาง ราคาเดียวกันค่ะ โดยเฉพาะร้านที่ชาวต่างชาติ อย่างน้องก็ 170 ค่ะ

ตอนนี้อยู่ป่าตอง (บอกชื่อร้านไม่ได้) ชั่วโมงละ 220 บาทค่ะ

[noohappy]

Up date ja

[เมจิก พี]

ระยะนี้ร้านยาทั้งเชนเล็กเชนใหญ่และไม่เชนขยายสาขาเปิดร้านใหม่กันพรึบพรับ นอกเหนือจากการเปิดร้านใหม่ของผู้มาใหม่ที่มีเป็นปรกติอยู่แล้ว ผู้ที่เซ้งหรือเลิกไปก็พอมีตามสมควรแต่ไม่มากเท่า แสดงถึงผลกำไรและความเติบโตทางธุรกิจที่ชวนให้ต้องลงทุนต่อ ก็กำไรเดือนๆนึงร่วมแสนหรือแสนกว่าจนถึงหลายแสน ด้วยฝีมือการบริหารตุ้นทุนให้ต่ำสุดกำไรสูงสุด ค่าตัวเภสัชมันถึงได้น้อยกว่าที่ควรจะเป็น ถ้าเทียบกับผลตอบแทนที่เจ้าของธุรกิจได้ไปจนสามารถขยายสาขากันโครมๆ พวกเรากันเองด้วยที่ยอมให้เขากดค่าตัว เช่นเภสัช A ต่อรองขอ3หมื่น5ด้วยเหตุผลด้านประสบการณ์และฝีมือบวกวาทะศิลป์เขาไม่ให้เขาให้แค่2หมื่น5 แต่เภสัชBยอมรับที่ค่าตัวนี้ เจ้าของเขาก็มีทางเลือกเสมอ นี่ยังไม่รวมเภสัชอีกหลายท่านที่โพสหางานโดยไม่เกี่ยงค่าตัวขอแค่มีข้าวกิน(อะไรมันจะตกต่ำขนาดนั้น) ที่แขวนป้ายอีกหละ รวมถึงผู้ช่วยเภสัชที่มาแช์มาถ่วงดุลย์เป็นอีกตัวเลือกที่ทรงอิทธิพล ทำให้ค่าตัวเภสัชมีอำนาจต่อรองน้อยมาก เรื่องแบบนี้เจ้าของธุรกิจน้อยใหญ่และBig เบิ้มเขารู้มานานแล้ว เป็นเรื่องของธุรกิจบริหารตุ้นทุนให้ต่ำสุดกำไรสูงสุด อย่าไปหวังน้ำใจจากเขามันไม่มีหลักเกณฑ์แน่นอน พวกเรานั่นแหละเมื่อไรจะสามารถรวมตัวกันกำหนดค่าตัวขั้นต่ำของตัวเองและจะไม่ตัดราคากัน เจ้าของธุรกิจคงขำกลิ้งแค่กรูโยนเศษเงินลงไปหมื่นสองหมื่นเด๋วพวกมึงก็ลืมข้อตกลงรีบมาคว้าเงินของกรูแล้ว แล้วพวกเราจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างแบบนี้ไปอีกกี่ชั่วโคตรเพราะแต่ละคนก็มีเหตุผลส่วนตัวที่จำต้องยอมรับค่าตัวแค่นั้น เฮ่อ!!!!!!!!

[noohappy]

Up date ja

[เมจิก พี]

นับถึงวันนี้กระทู้นี้ได้ยืนหยัดมาได้ถึง3เดือนแล้วเกินความคาดหมาย เป็นกระทู้ที่ให้ข้อมูล สะท้อนความคิดเห็น แจ้งเรื่องราวร้องทุกข์และรนณรงค์สนับสนุนหรือไม่เห็นด้วยกับบางเรื่องที่เอาเปรียบที่ไม่ให้ความเป็นธรรมกับเพื่อนร่วมวิชาชีพ บางเรื่องเรายังคงไม่เห็นด้วยต่อไปคือ
1.ก่ารไม่Upค่าตัวเภสัชของหลายผู้ประกอบการที่ยังต่ำกว่าราคาตลาด ยอมรับว่าส่วนหนึ่งมาจากพวกเรากันเองที่ไปยอมรับค่าตัวแค่นั้น
2.การจำกัดอายุถือว่าเป็นการจำกัดสิทธิขั้นพื้นฐานของความเป็นคน ซึ่งมันเป็นเพียงแค่ตัวเลขและมันเป็นไปตามธรรมชาติเราไม่อาจไปหยุดยั้งได้ แต่สุขภาพ ประสบการณ์และความสามารถเขายังมีอยู่ ได้มีตัวอย่างจากชีวิตจริงเคยนำเสนอแล้ว
3.การกำหนดเพศถือว่าเป็นการจำกัดสิทธิขั้นพื้นฐานของความเป็นคน เช่นกันมันเป็นไปตามธรรมชาติเราเลือกเกิดไม่ได้ สินค้าชายสินค้าหญิงเราเภสัชทุกคนหาความรู้เพิ่มเติมก็ทำได้เหมือนๆกัน ตัวอย่างที่เขาทำได้มีเคยนำเสนอแล้ว บางร้านอ้างว่ามีแต่พนักงานผู้ญิง ก็มีไปสิ ต่างคนต่างทำงานของตัวเองไป
อาทิตย์ที่23มิถุนาประมาณเที่ยงอย่าพลาด!"มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนร่วมวิชาชีพด้วยเหรอ"อย่าพลาด
สมาชิกในคาเฟ่ทุกคนสามารถแสดงความคิดเห็นในกระทู้นี้หรือที่เกี่ยวเนื่องกันกับวงการยาได้อย่างเต็มที่ในเชิงสร้างสรรค์

[noohappy]

Up date ja

[jayce]

อ่านละน้ำตาจะไหล สงสัยเราเกิดมีทำกรรมไว้เยอะ
ไม่รุ้เลยว่าชาวบ้านได้ค่าตอบแทนกันมากขนาดนี้

เราทำงาน 6 วัน หยุด 1 วัน วันละ 8.5 ชั่วโมง กินข้าวเที่ยงก็ซื้อมานั่งกินในร้าน ไม่ได้ไปพักที่ไหน
ได้ทำ OT 55-65 ชั่วโมงต่อเดือน บางทีก็อยู่ทำงานต่อเวลา กลับดึกมาก วันต่อมาก็ทำเช้าอีก
ก็ทำด้วยใจ ไม่ได้รับค่าอะไรเพิ่ม
สิ่งที่ได้กลับมาคือทุกอย่างรวมกัน รายได้สุทธิไม่ถึง 3 หมื่นต่อเดือน

แต่เราจะไม่บอกละกันว่าคือที่ไหน เราขอชดใช้กรรมของเราแล้วกัน
ละดูซิว่า เขาจะเห็นใจเราบ้างแค่ไหน

ในเรื่องของการทำงานก็มีความสุขดีจนมาเจอกระทู้นี้ แต่จริงๆ ก็ไม่คิดว่าเขาเอาเปรียบอะไร เพราะก็ตกลงกันไว้เท่านี้ตอนสมัครงาน
เราไม่รู้เองว่าคนอื่นได้เท่าไหร่ ตอนนั้นได้เท่าไหร่ ก็รับมาเท่านั้น

กดหน้าชดใช้กรรมต่อไปครับ ขอบคุณกระทู้นี้ที่ช่วยเตื่อนให้เรารู้ว่าต้องชดใช้กรรมอีกมาก

[noohappy]

ตอนแรกนึกว่ามีแต่เราคิดไปเองคนเดียว. viewtopic.php?f=31&t=45223

[เมจิก พี]

เรื่องที่จะนำเสนอต่อไปนี้ เป็นเรื่องภัยสังคมที่เกิดกับเพื่อนร่วมวิชาชีพ เป็นภัยสังคมที่มาในรูปแบบคนทำงานทั่วไป เมื่อได่อ่านแล้วก็คงจะได้แง่คิดสะกิดใจเพื่อเอาไว้ระวังตัวเองและคนใกล้ชิดต่อไป คนเราทุกคนถ้ามีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินแล้ว ก็จะมีสมาธิในการทำงาน ทำให้ผลงานและรายได้ออกมาดี ต้องขออนุญาตและขอขอบคุณ คุณน้องเภสัชท่านนี้ ที่ผมได้นำเรื่องมาเผยแพร่เพื่อเป็นประโยชน์ต่อไป
ดิฉันได้อ่านเรื่องราวของหลายๆท่านแล้วทำให้ดิฉันก็อยากที่จะเอาความในใจที่เก็บมานานมาเล่าให้คนอื่นได้อ่านเป็นเรื่องเตือนใจบ้างค่ะดิฉัน ขอ ให้ชื่อสมมุติ นะค่ะ
ดิฉันชื่อ มะตูม ปัจจุบันอายุ 34 มีครอบครัวมีลูก 2 คนแล้วค่ะ เป็นคนกรุงเทพ แต่ได้ไปศึกษาที่มหาลัยย่านชานเมือง ดิฉันเรียนคณะเภสัชค่ะ เรื่องมันเกิดตอน มะตูมเรียนปีที่ 4 ค่ะช่วงนั้นได้ทางมหาลัยให้มะตูมไปฝึกงานที่ต่างจังหวัดค่ะ มะตูมได้ไปฝึกที่ไกลบ้านมาก ไม่ขอเอย จังหวัดค่ะก็ได้ไปฝึกงานที่นั้นก็ได้เช่าหออยู่กับเพื่อน ชื่อ แหวน หอที่พักมันใกล้ที่ฝึกมากเดินประมาณ10 นาทีก็ถึง แต่มันเป็นหอที่เก่ามากๆ ทำให้ต้องมีการซ่อมแซมประจำ และวันนั้นตอนช่วงสงกรานต์ค่ะ มะตูม กับเพื่อน ได้มีตารางฝึกที่ต่างกัน แหวนเลือกที่จะฝึกก่อนจะได้หยุดช่วงสงกรานต์ทำให้มะตูมต้องหยุดก่อนช่วงสงกรานต์ และมาทำงานช่วงสงกรานต์ค่ะ

และแล้วฝันร้ายของดิฉันก็ได้เริ่มวันนั้นเป็นวันที่อากาศร้อนมากและแอร์ก็เสียค่ะ มะตูมเลยไปแจ้งให้ทางเจ้าของหอพักมาซ่อมแอร์เจ้าของก็ได้บอกประมาณว่าช่วงนี้สงกรานต์ไม่มีช่างแอร์หลอกให้รอหลังสงกรานต์ค่อยมาบอกใหม่แต่มันร้อนมาก มะตูมเลยได้บอกให้เจ้าของต้องหาช่างแอร์มาซ้อมให้ได้ จนวันที่ 14เมษายน ก็ได้มีช่างแอร์มาซ่อมค่ะ มี 3คน ดิฉันขอแทน เป็น คน1.A คน2.B คน3.C ช่างแอร์A รูปร่างคนอ้วนตัวใหญ่ค่ะเป็นหัวหน้าช่างแอร์BกับC รูปร่างค้อนข้างผอมติดกระดูก ผิวคล้ำทั้ง3คนออกดำอ่าค่ะ ต้องบอกก่อนค่ะพ่อแม่มะตูมเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม บอกชื่อ คนอ่านหลายๆคนที่ติดตามคนในสังคมคนมีตังจะทราบ[ไม่ได้ต้องการอวดนะค่ะแค่บอกให้ทราบ] ตัวมะตูมเองเป็นคนผิวขาวรูปร่างไม่ดีมากดูปกติ ไม่ผอมมาก ไม่อ้วนมาก สูง167 ซม. ตอนช่างแอร์ 3คน มาซ่อม มะตูมก็ไม่ได้เอะใจอะไรแอร์อยู่ด้านหน้าของเตียงค่ะ มะตูมตอนนั้นก็นั่งอยู่ข้างๆเตียงอ่านหนังสือตัวยาเตรียมไปฝึกงานค่ะ อ่านไป ช่างก็ซ่อมไปค่ะ

มะตูมก็เห็น A เค้ามองมะตูมบ่อยมะตูมเลยถามว่าต้องการอะไรไม๊ค่ะ เค้าก็เงียบค่ะ และตอบมาว่าไม่มีอะไหล่ต้องมาซ่อมพรุ่งนี้ และ 3คนก็ออกจากห้องไปค่ะ วันนั้นมะตูมต้องนอนเหงื่อไหล่ทั้งวันค่ะตกดึกมะตูมก็อ่าบน้ำและซักกางเกงในจะเอาไปตากข้างนอกแต่ วันนั้นฝนตกตอนกลางคืนเลยเอาไปแขวนที่แอร์ค่ะและนอนไปตื่นมา บ่ายๆกว่า ช่าง3คนก็เคาะประตูจะเข้ามาซ้อมแอร์ มะตูมก็เปิดประตูไม่คิดอะไรแต่ 3คนมาเครื่องมือน้อยกว่าเมื่อวานอีกค่ะมะตูมถามค่ะไหนอะไหล่ที่จะมาเปลี่ยนเข้าบอกว่า เด๋วขอดูอีกที แล้วช่างแอร์ก็ปีนไปเปิดแอร์ค่ะก็เปลี่ยนอะไรก็ไม่รู้ค่ะประมาร2-3 ชม ก็เสร็จ และแอร์ก็เปิดได้ค่ะแอร์เย็นมากค่ะ มะตูมเลยขอบคุณช่างทั้ง3ไปเค้าก็ยิ้มค่ะ

พอเค้าออกไปก็ลืม แขวนกางเกงในค่ะที่แอร์แล้วมันหายไปค่ะแอร์ก็เปิดไป มะตูมก็เริ่มเหมือนหมดแรงอยากจะนอนอย่างงั้นค่ะ ก็คิดว่าคงไม่โดนแอร์หลายวันคงจะเคลิ้มที่ได้ตากแอร์เย็นๆก็เริ่มง่วงนอนค่ะ และก็มึนๆหลับไปตื่นก็ได้ยินเสียง ผู้ชายคุยกันค่ะตอนนั้นมะตูมคิดว่า คงเป็นเพื่อนห้องอื่นมั๊ง แต่คุยเสียงดังมากๆค่ะ มะตูม กำลังจะลุกไปมองที่หน้าห้องก็ตกใจค่ะ ช้างแอร์3คน เข้ามาอยู่ที่ห้อง ภาพที่เห็นคือช้างA,Bถอดทุกอย่างออกหมดเลยค่ะ มะตูมยังใส่เสื้ออยู่ตอนนั้นและก็ตกใจพวกเค้าเข้ามาได้ยังไง มองไปที่ประตูเค้างัดเข้ามาค่ะ พวกเค้า A ก็ถามมะตูมว่าจะให้ใช้กำลังหรือยอมโดยดี มะตูมตอนนั้นตื่นมาไม่มีแรงเลยค่ะเสียงก็ไม่มีแรงแม้แต่จะตอบ แล้ว A ก็ขึ้นเตียงมาค่ะมะตูมใจเสีย ค่ะ น้ำตาตอนนั้นไหลเลยค่ะ มะตูมบอกพี่จะเอาเงินไปหมดก็ได้อย่าทำอะไร มะตูมเลย ช่าง C ก็บอกค่ะอย่าทำน้องเค้าเลยมันบาป มะตูมตอนนั้นยกมือไหว้พี่เค้าค่ะให้ปล่อยมะตูมไปช่างB ก็บอกข้อแลกเปลี่ยนค่ะให้มะตูมอมนกของเค้าและจะปล่อยไป A ก็ตอบตกลงตามนั้นค่ะมะตูมตัวสั่นมากค่ะตอนนั้นและมะตูมก็เห็นกางเกงในอยู่ในกระเป๋ากางเกงช่างA ค่ะ ช่าง A,B ได้เข้ามาจะข่มขืนมะตูม ตอนนั้น C กำลังยืนดูต้นทางค่ะและบอกเป็นระยะให้ สองคนหยุด จนA ให้C กลับบ้านไปค่ะ C ก็มองมะตูมก่อนออกไปแบบสงสารส่ายหัวและเดินออกไปค่ะมะตูมตอนนั้นใจเสียหนักกว่าเดิมที่คนคัดค้านออกไป และแล้ว A ก็จับมะตูมกดลงกับเตียงB ก็ถอดเสื้อ มะตูมตอนนั้น มะตูมพยายามเกร็งขัดขืนไม่ให้เสื้อถูกถอด A ก็ไปหยิบกรรไกรมาตัดเสื้อ มะตูมค่ะ มะตูมตอนนั้นคิดคงหมดหนทางแล้วที่จะรอดก็บอกให้ พี่สองคนไม่ต้องตัดแล้วจะถอดเอง A ก็เลิกตัดค่ะเสื้อตอนนั้นกำลังจะขาดค่ะ

พอมะตูมยืนขึ้นทำท่าจะถอดช่างสองคนก็กำลังหันหลังคุยกันค่ะมะตูมเลยวิ่งไปที่ประตูแบบหมดแรง แต่ B วิ่งมาเร็วมากค่ะฉุดมะตูม เหวี่ยงไปที่เตียงค่ะ ที่นี้หมดโอกาสจริงๆค่ะ B กดมะตูมไม่ให้ขยับ A ก็กระทุ้งท้อง มะตูมแรงมากๆเลยค่ะหมดแรงขัดขืนแล้วจริงๆค่ะตอนนั้นA ก็ค่อยๆตัดเสื้อผ้า มะตูม ออกจนหมดและ Aก็ขอก่อน Bก็ไปหยิบมือถือ มาถ่าย มะตูมตอนนั้นเหมือนตกนรกทั้งเป็นค่ะ มะตูมหมดทางขัดขืน ตอนที่มะตูมกำลังมองเพดานร่างอันอ้วนของ A ก็มาอยู่ด้านบนของมะตูม ตอนนั้นมะตูมเอามือที่ไม่มีแรงไปตบหน้า A ค่ะบอกให้พอได้แล้ว A ก็ต่อยที่ท้องอีกรอบ+ตบหน้าและด่าทอมากมายค่ะประโยคที่เค้าพูดจำขึ้นใจมะตูมคือ “กูกำลังจะเป็นผัวมึงอยู่ละมึงยังจะขัดขืนอะไรมากมายวะกูเป็นคนแรกของมึงแล้วเด๋วรอชู้[B]มาต่อ” และแล้วมะตูมก็เสียความบริสุทธิ์...มันเจ็บมากๆเจ็บจนไม่รู้จะบรรยายยังไง…ตอนนั้นมะตูมหมดอะไรตายอยากมากเลยค่ะอยากฆ่าตัวตายมากๆตอนนั้นและ B ก็มาต่อเลยค่ะ A ไม่ได้หยิบมือถือมาถ่ายต่อให้B ค่ะ มะตูมก็ร้องไห้จนไปตื่นอีกวันมะตูมยังคงช็อกกับเหตุการณ์ที่เกิดกับมะตูม

จนบ่ายของวันนั้นมะตูมไปอาบน้ำล้างทุกอย่างอย่างขยักแขยงตัวเองค่ะและไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน และ มะตูมขับรถไปซื้ออีกจังหวัดค่ะ พอเหตุการณ์ผ่านไป2สัปดาห์มะตูมยังคงคิดและเศร้ากับเรื่องที่เกิดขึ้นจนวันฝึกงานใกล้จบจะกลับบ้าน มะตูมตอนนั้นอยากกลับบ้านมากค่ะหลังกลับบ้านได้ 1 สัปดาห์ มีโทรศัพพ์แปลกๆโทรมามะตูมก็ไม่ได้รับค่ะแล้ววางมือถือที่ชั้นล่างของบ้านจนแม่บ้านเดินมาบอกว่าเห็นมันโทรเข้ามา 20กว่าสาย พอมะตูมโทรกลับไป...เสียงนั้นมันให้มะตูม ขนลุกเลยค่ะ เสียงของ A มะตูมรีบกดวางสายเลยค่ะ โทรก็ยังคงโทรมาทั้งวันทั้งคืนจนมันหยุดไปก็ส่งข้อความมาค่ะเป็นรูปคลิป ที่มะตูมได้ร่วม....กับมัน มะตูมรีบลบและโทรหาไปมันค่ะทีนี้มันไม่รับสายมะตูมบ้างกดโทรไปประมาณ40กว่าสายได้ค่ะ มันก็รับและ ประโยคแรกที่ทักทาย มะตูม ...“ว่าไงเมียที่รัก”มันทำให้มะตูมอารมเหวียงสุดๆไปเลยค่ะ มันก็พูดเรื่อง....ได้1ชม. จนมะตูมได้ถามไปตรงต้องการอะไรอีก มันให้มะตูมไปเจอมันที่ร้านกาแฟที่จังหวัดฝึกงานค่ะมะตูมทำใจนานกว่าจะตอบตกลงไปหา เพราะไม่อยากให้พ่อแม่ คนที่รู้จักรับรุู้เรื่องนี้ตอนนั้นพ่อกำลังจะได้ตำแหน่งการงานที่ดีก็ไม่อยากให้เรื่องของลูกสาวไปกระทบงานพ่อค่ะตอนนั้น

มะตูมขับรถไปตอนเช้าไปถึงประมาณเที่ยงกว่าๆ ตอนนั้นมะตูมเอาที่ช๊อดไฟฟ้าไปด้วยค่ะ ป้องกันตัว สุดท้ายไปเจอที่ร้านกาแฟที่ว่าตอนเที่ยงเกือบบ่ายA มาตอนประมาณ บ่ายสองกว่าๆได้ มะตูมตอนนั้นร้อนรนไปหมด Aพร้อมสาวคนหนึ่งกับมือถือที่อัดคลิปตอนนั้น Aก็นั่งลงสาวคนนั้นก็นั่งลงข้างๆมะตูมเป็นสาวผิวดำมาก หน้าตาไม่สวยค่ะดูบ้านมากๆรูปร่างก็ไม่ค่อยสูงประมารไหล่มะตูมได้ดูอวบอ้วนๆมะตูมได้บอกให้เข้าประเด็นค่ะ A ตอบส่วนกลับมา ประเป็นประโยคที่ทำให้มะตูม “เหมือนตายทั้งเป็น” A ต้องการให้ มะตูมมีลูกให้เค้า และสาวที่นั่งลงข้างๆคือเมียของเค้า เมียของเค้าเป็นโรค และ ร่างกายอ่อนแอ มากกว่าจะมีลูกได้เมียเค้าได้บอกให้มะตูมช่วยเค้ามีลูก ตอนแรกมะตูมเข้าใจว่าจะประสมเทียมและใส่เข้าไปในร่างมะตูม...แต่มันไม่ใช้ค่ะเมียA กับ A ต้องให้มะตูมมีอะไรกับผัวเข้าแล้วท้องและคลอดมาให้เค้า...มะตูมชะงั๊กไปเลยค่ะตอนนั้น...และสองคนก็ขู่จะเอาคลิปไปประจานถ้ามะตูมไม่ทำตามและฟ้องตำรวจเรื่องของเค้า....มะตูมหมดทางจริงๆกลัวพ่อแม่จะเสียใจ และก็กลัวตาบาปนี้จะลดไม่มีวันหาย 2คนให้เวลามะตูมตัดสินใจค่ะ

ตอนนั้น มะตูมกำลังจะเรียน ปี5 จบพอดีและต้องไปฝึกงานอีกแต่ครั้งนี้ฝึกร้านยาค่ะปี4ฝึกโรงพยาบาล มะตูมหมดหนทางจริงๆตอนนั้นเหมือนตัวคนเดียวตอบ ตกลงไปค่ะ และก็ลุกเดินหนีออกจากร้านไปไม่มองกลับมาและ มะตูมก็ขับรถกลับบ้านทันที วันต่อมาA โทรเข้ามาให้มะตูมไปคุยอีกครั้งตอนนี้ที่บ้านเค้าค่ะมะตูมก็ไปค่ะบ้าน..ทางเข้าบ้านแคบมากพอถึงบ้านเค้าหน้าประตูเมียเค้าก็รออยู่แล้วค่ะให้มะตูมเดินเข้าไปข้างในบ้านสกปรกมากค่ะ มันรกไปหมด พอถึงบ้าน A ก็บอกให้มะตูม จะท้องลูกเค้ายังไงให้ไม่มีใครในบ้านจับได้มะตูมก็ต้องไปฝึกงานที่ไกลบ้านไกลครั้งนี้ต้องไกลมากๆ มะตูมเลือกฝึกทางภาคเหนือ และ ก่อนที่จะไปฝึกงาน มะตูมต้องไปบ้าน A ไปมีอะไรด้วยแทบทุกวัน มะตูมเหนื่อยมากค่ะที่ต้องขับไปขับกลับที่บ้าน มันเจ็บและท้อมากตอนนั้น วันนึงต้องเสียให้เค้าวันนึงไม่ต่ำกว่า 2ครั้ง... Bก็มาค่ะแต่ไม่ได้มีอะไรด้วยแค่มองแค่นั้น Aเมียเค้าก็จะอยู่ด้วยทุกครั้งที่มีอะไรกันบ้างครั้งก็ให้ มะตูมไปมีอะไรที่บ้านลูกค้าที่เค้าไปซ่อมแอร์

จนประมาณ2เดือนครึ่งกว่าๆ ค่ะ มะตูมก็ท้องลูกเค้าเดือนๆแรกๆไม่มีใครสังเกตุค่ะจนมะตูมย้ายไปฝึกงานภาคเหนือ ตอนนี้ A และเมียของเค้าก็ตามมาหา มะตูมแทน เดือนนึงมา2-3ครั้ง เมียเค้าไม่ยอมให้มีอะไรด้วยแล้วหลังมะตูมท้องให้เค้า พอฝึกงานไกลจบ มะตูมท้องได้ 8เดือนกว่าๆแล้วค่ะตอนนั้นต้องกลับบ้าน แต่มะตูม โกหกพ่อแม่ว่า ต้องฝึกต่อค่ะจน คลอดลูกออกมา ผิวขาวเหมือนมะตูมค่ะหลายๆอย่างเหมือนมะตูมมากกว่า Aค่ะมะตูมตอนนั้นไม่ได้รู้สึกแค้นอะไร สองผัวเมียเลยค่ะตอนคลอดมะตูมให้นมลูกได้ประมาณ 2 อาทิตย์กว่าๆ แล้ว เมียA ก็ทำตามสัญญาค่ะลบคลิป และสัญญาจะไม่ทำร้ายอะไร มะตูม อีก ตอนนั้นมะตูมคิดเหมือนประมาณว่าทำบุญให้พวกเค้าสองผัวเมียค่ะ ลูกคนนั้นเป็น ผู้ชายค่ะ และ มะตูมก็กลับบ้านสิ่งแรกที่ทำคือไปกอดพ่อแม่ค่ะ น้ำตาไหลทุกอย่างมันจบแล้ว.... แต่ด้วยความที่เป็นแม่ค่ะ มะตูมแวะไปเยี่ยมบ้างค่ะปีนึงประมาณ1-2ครั้ง ทุกครั้งก็เอาขนมไปฝากลูกค่ะ จากความเกลียดแค้นก็เปลี่ยนมาเป็นมิตรภาพ ซะงั้น

ทุกวันนั้นนี้พ่อแม่ สามีลูกๆดิฉันไม่มีใครรับรู้เรื่องราวนี้เลยค่ะ วันนี้ดิฉันรู้สึกสะบายใจมากค่ะที่มาเล่าให้เพื่อนๆได้อ่านกัน.....
ยังโชคดีที่น้องไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต เรื่องนี้ถ้าเวลานั้นน้องได้มีโอกาสปรึกษาผู้ใหญ่ในสถาบันหรือมูลนิธิปวีณา น้องคงไม่ต้องมาอุ้มบุญให้คนอื่น

[noohappy]

Up date ja

[noohappy]

เรื่องนี้เกิดขึ้นและจบแล้ว แต่ก็อยากให้น้องๆที่เพิ่งจบใหม่หรือกำลังหางานทำได้อ่านสำหรับแชร์ประสบการณ์
viewtopic.php?f=1&t=24640#p110974
คล้ายๆกับเรื่องเช็ด shelf ยาในร้านยาเชนนะ เป็นคนเหมือนกันก็เช็ดได้แหละ แต่ไม่ใช่เวลาที่เรากำลังสร้างความเชื่อมั่น ให้กับผู้ป่วยหรือลูกค้าที่เรากำลังดูแลอยู่ค่ะ

[pharmb]

เคยไปสัมภาษณ์งานโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งกับ ผอ รพ ที่นี่มีเภสัชกรประมาณ 10 คน
เข้างานเป็นกะ มี 3 กะ 8-16 16-24 24-8
ทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน
เงินเดือน 16000 (เดี่ยวนี่จบตรี 15000 แต่นี่จบเภสัช ได้แค่นี้)
ใบประกอบ 3000 (คิดในใจ ได้แค่นี้เองหรอ สลดใจมาก)
เวรดึก 24-8 เวรละ 800 ผอ บอกเดือนหนึ่งมีไม่เยอะ 4-5 เวร
เงินเดือนรวมทั้งหมด 2x,xxx ต้นๆ (ประมาณ 23,000) (เงินเดือน + ใบประกอบ + โอที)
บอกเงินเดือนเสร็จ ผอ บอกว่า ถ้าไม่พอใจเดือนเดือนก็ไม่ต้องทำก็ได้ ไปอยู่ร้านยาก็ได้เงินเยอะกว่า แต่ถ้าอยู่ที่นี่จะได้คุณภาพ และคุณค่าวิชาชีพ เพราะทำงาน รพ ย่อมดูดีกว่าอยู่ร้านยา (คิดในใจ คุณภาพ _่อง) ถ้าอยากได้เงินเยอะก็ไปหาเวลาทำ parttime ร้านยาเพิ่มเอา
กดค่าตัวไม่พอยังไม่ง้อด้วย คิดเอาเองเหอะ ฟังแล้วสลดใจมากเหมือนเค้าไม่เห็นคุณค่าวิชาชีพเราเลย จะบอกว่าน้ำเสียงก็แบบว่ากวนมาก

สัมภาษณ์เสร็จก็คิดในใจว่า เงินเดือนน้อยขนาดนี้ทำไมยังมีเภสัชมาทำงานด้วย และเหมือนจะไม่ใช่ที่นี่ที่เดียวที่ได้ค่าตอบแทนแบบนี้ (บางที่ได้ค่าเวรดึก 600 ตก ชม 80 บาท)
ปัจจุบันผมทำงาน แค่เงินเดือน ก็มากกว่า เงินเดือน+ใบ+โอที ของ รพแห่งนี้แล้ว
ไม่มีอะไรครับอยากแชร์ประสาการณ์ และความรู้สึก หากใช้คำพูดแรงไปก็ขอโทษด้วย

[เมจิก พี]

ขอส่วนตัวนิดนึง

Re: รับสมัครเภสัชกร F/T และผู้ช่วยเภสัชกรจำนวนมาก
โดย nuengnapa » 25 มิ.ย. 2013, 12:22

ก็ไม่อยากยุ่งหรอกค่ะ รู้สึกว่าคุณเมจิก พี จะเยอะ
nuengnapa

โพสต์: 18
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 ต.ค. 2010, 20:52
ข้างบน
Re: รับสมัครเภสัชกร F/T และผู้ช่วยเภสัชกรจำนวนมาก
โดย เมจิก พี » 25 มิ.ย. 2013, 21:01

ผมรักษาประโยชน์ของเพื่อนร่วมวิชาชีพ ทุกโพสทุกกระทู้ที่ผมนำลงเวบ ผมทำเพื่อปกป้องและรักษาประโยชน์ของทุกคนในวิชาชีพ โดยไม่มีเรื่องส่วนตัวของใคร แน่นอนผมเข้าใจดี การกระทำของผมต้องมีผู้เสียประโยชน์ เป็นธรรมดา เขาย่อมไม่พอใจและแสดงออกมา ถ้าคิดว่าผมเยอะแต่ผมเยอะเพื่อปกป้องและรักษาผลประโยชน์ของทุกคนในวิชาชีพเพื่อวิชาชีพผมมีความสุขครับ ผมรู้ว่าผมกำลังทำไร ผมไม่ได้ขาดสติหรือมึอคติเป็นส่วนตัว ใครได้มาอ่านโพสเขาก็จะพอรู้เองว่าใครขาดสติใครมีอคติที่มองแต่ประโยชน์ส่วนตัว
เมจิก พี

โพสต์: 127
ลงทะเบียนเมื่อ: 26 พ.ย. 2012, 15:51
ข้างบน
ปัจจุบันผมลบเฟสบุคของตัวเองทิ้งไปแล้ว ขี้เกียจมาอ่านคำเหน็บแนมหรือต่อว่า ผมรู้มีคนไม่ชอบผมเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่ผมก็จะโพสเพื่อรักษาประโยชน์ของทุกคนในวิชาชีพต่อไป และจะรุกไล่มากขึ้นด้วยการตามไปเม้นในโพสที่เอาเปรียบหรือไม่ใส่ใจกับการไปติดต่อหรือไม่ให้ความสำคัญกับเพื่อนเภสัชกร ผมไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง ผมทำเพราะผมรักในวิชาชีพนี้ เพื่อนๆจะช่วยผมด้วยการตามไปเม้นโพสที่ผมว่าไว้ผมจะขอขอบคุณอย่างมากที่สุด

[pharmb]

สู้ๆครับ จขกท ผมคนหนึ่งจะเป็นกำลังใจให้คุณ ผมก็เป็นแค่เภสัชกรคนหนึ่ง ที่อยากให้วิชาชีพเราเข้มแข็ง และแข็งแกร่งมากกว่านี้ แต่ผมคงทำอะไรไม่ได้มาก อยาหให้ผู้ใหญ่ในวิชาชีพได้ทำไรบ้าง แถวบ้านผมทุกวันนี้ ร้านยามีแต่ร้านที่ไม่ใช่เภสัชกรขาย จ่ายยาแบบว่าไม่กลัวคนตาย คนกินก็ชอบ กินละหาย จนร้านรวยมาก ขายหมด ทั้งยาควบคุมพิเศษ วัตถุออกฤทธิ์ แต่งงว่าทำไมไม่มีใครไปจัดการไรเลย ร้านเภสัชที่มาเปิดเจ้งหมด เพราะลูกค้าบอกจ่ายยาไม่ดีกินไม่หาย เห้ออ วิชาชีพเรา

[nuengnapa]

ในฐานะที่พาดพิงถึง เป็นเภสัชกรเหมือนกันใช่ไหมค่ะ ปากก็บอกว่ารักษาผลประโยชน์ให้พวกเดียวกัน แล้วทำไมไม่จบอย่างที่พูดไว้ ยังจะเยอะอีก ไม่ได้อยากยุ่งด้วยนะคะ เชิญทำหน้าที่ของคุณต่อไป ถ้า up กันอยู่แค่ในกระทู้คงจะช่วยเรื่องค่าตัวเภสัชยาก แนะนำไปสมัครผู้แทนราษฎรนะคะ จะได้ทำอะไรได้มากกว่านี้