เหมือนไม่ได้จบเภสัช ถ้าไม่ได้อย่างใจผู้มีอำนาจ

[เมจิก พี]

ทำไมว่าอย่างนั้น ก็พอไปดูคุณสมบัติของเภสัชที่พวกเจ้าของเงิน และเจ้าของงานต้องการ
อายุ ไม่ได้ เกินไปแล้ว
เพศไม่ได้ เขาต้องการเพศหญิง อีกหน่อยกระทรวงควรจะกำหนดให้ผู้ที่เข้าเรียนเภสัชเป็นหญิงเท่านั้น เพราะตลาดต้องการ เขาว่าคนขายเป็นผู้หญิงหรือเจ้าของร้านเป็นผู้หญิง ผุ้หญิง ผู้หญิงคุยกัน มันเข้าใจกันดี เขาว่าลูกค้าส่วนมากเป็นผู้หญิง ซื้อของกับผู้หญิงสะดวกใจกว่า ต่างจังหวัดไกลๆเขาก็ชอบรับเภสัชผู้หญิง มันล่อตาล่อใจโจร ล่อตาล่อใจเจ้าของร้านผู้ชายหรือไม่ คนที่ทำอยู่น่าจะรู้ดี เพียงแต่เคยอ่านข่าว เภสัชสาวเพิ่งเรียนจบ ไปทำงานแถวจังหวัดท่องเที่ยวโดนฆ่าข่มขืน แถวที่พักเพราะพักคนเดียว พวกนี้มันเฝ้าดูอยู่
ต้องสอบtoeic(ถ้าเขียนผิดขออภัย) ภาษาไม่เก่ง ไม่ได้อีก
ต้องไปต่างจังหวัดแต่มีที่พัก มีภาระหรือสิ่งที่ผูกติดอยู่ทางนี้ ไปไม่ได้อีก
ต้องเขียนโปรไฟล์ หรือเรซุเม่เป็นภาษาอังกฤษอีก คนไม่เก่งภาษาแห้วอีก
ต้องเป็นโปรแกรม ไมโครซอฟ โน่นนี่นั่น คนไม่เก่งไอที พลาดอีก
ต้องสอบกฏระเบียบ ของหน่วยงาน คนไม่เก่งเรื่องท่องกฏระเบียบ อดอีก
ต้องทำตามออเดอร์หมอนะ คนไม่ก้มหัวให้หมอ ทิ้งงานนี้อีก
ต้องเข้าเวรตามที่กำหนดนะ คนนอนหลับยาก มองบนแล้วเดินจากออกมาอีก
ต้องนั่นต้องนี่ ตามแต่ที่ผู้มีอำนาจในหน่วยงานนั้นต้องการ
สิ่งทึ่แต่ละคนมีและทำได้ คือความรู้ความสามารถ และประสบการณ์ แต่เขาไม่ต้องการ ถ้าไม่ผ่านคุณสมบัติจิปาถะที่คนมีอำนาจเขาให้ความสำคัญมากกว่าความรู้และใบประกอบ แล้วไง มีใบมีความรู้ แล้วคุณสมบัติมันใช่ปะ ไม่ใช่ไม่ต้องเสนอตัว จบปะ ตกลงจบเภสัชแล้วไง

[เมจิก พี]

ทุกคนมีสิทธิที่จะทำตามความพอใจของตัวเองในการพัฒนาหรือรักษาความรู้ความสามารถในวิชาชีพของตนเอง และอย่าได้ไปตำหนิคนอื่นที่เขามีความชอบหรือความพอใจไม่เหมือนตัวเอง ว่าเป็นพวกขี้เกียจหรือไปจำกัดสิทธิ์เขาในเรื่องงานถ้าไม่ทำตามความพอใจของพวกตน อย่างที่พวกกลุุ่มผู้มีอำนาจทำอยู่เวลานี้ ด้วยข้ออ้างที่ว่า ต้องการรักษามาตรฐานวิชาชีพและต้องการให้วิชาชีพเป็นที่ยอมรับของวิชาชีพอื่นหรือองค์กรอื่นทั้งในและต่างประเทศ ถามกลับว่าถ้าเขาไม่ยอมรับเราอยู่ไม่ได้เหรอ เขามีอำนาจอะไรมาทำให้เราอยู่ไม่ได้ เราเป็นเมืองขึ้นของเขาตั้งแต่เมื่อไร เขาให้เงินเดือนเราเหรอ เขาเลี้ยงข้าวเราเหรอ เขาให้บ้านให้ทรัพย์สินเราเหรอ ปล่าวเลย บางวิชาชีพก็เป็นคู่แข่งในการทำมาหากินและแอบดิสเครดิตเราด้วยซ้ำเพราะสังคมให้ราคากับวิชาชีพนั้น มาก มันจึงดูมีอำนาจหน้าที่ครอบคลุมทุกหน่วยงานในแวดวงสา'สุข แต่วิชาชีพนั้นก็ไม่ได้มาเลี้ยงดูเรา ผู้นี้ต่างหากที่เราต้องแคร์และให้เครดิต เพราะเขาเลี้ยงดูเรา ให้ทรัพย์สินให้ความเป็นอยู่ที่ดีกับเรา นั่นคือ"ชาวบ้าน" ดังนั้นไม่เห็นต้องแคร์หรือกลัวใครไม่ยอมรับในวิชาชีพนอกจากชาวบ้าน เราก็รักษา มาตรฐานวิชาชีพตามความต้องการของชาวบ้านในแต่ละพื้นที่นั่นแหละดี ที่สุดนั่นคือทำตามที่ตัวเองพอใจในการพัฒนาหรือรักษาความรู้ความสามารถในวิชาชีพของตนเองให้ตรงกับความต้องการด้านยาและสุขภาพของชาวบ้านในแต่ละพื้นที่ จึงจะเป็นการตอบโจทย์ชาวบ้านในแต่ละพื้นที่
อื่นๆนอกเหนือความต้องการของชาวบ้านในพื้นที่ เราจะพัฒนาความรู้ความสามารถหรือไม่พัฒนาก็เป็นเรื่องตามอัธยาศรัย ไม้ใช่ทำอย่างที่ผู้มีอำนาจกลุ่มหนึ่งกำหนดให้ทำอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ แล้วลงโทษคนที่ไม่ทำตามความพอใจของหมู่คณะตนด้วยการจำกัดสิทธิในการงาน อย่างนี้มันใช่เหรอ(วะ)

หมายเหตุ :-คัดลอกมาจากกระทู้ในเวบ Thai Pharmacist job