เจอเคสนึงค่ะ น่ารักดี
แม่กับลูก
แม่และลูกชายวัยสามขวบเดินเข้ามาในร้านพร้อมถุงยาน้ำเด็กสองขวด
แม่: คุณหมอคะ ลูกชายหนูไม่ยอมกินยาเลยค่ะ ไม่ฟังเลย ไม่รู้จะทำยังไง เลยนึกถึงหมอขึ้นมา
เภสัชคิด ทำไมต้องนึกถึงชั้นทุกทีเลยนิ จะให้ทำอะไรละ ?
เภสัช: อ๋อ เหรอคะ ขอบใจนะคะ แล้วจะให้หมอช่วยจ่ายยาให้ หรือว่าจะให้ป้อนยาเด็กละคะ
แม่ทำหน้าออดอ้อน และพูดว่า: หมอมีเข็มฉีดยาไหมคะ
เภสัช: มีค่ะ (และหยิบ syringe ขึ้นมา นึกในใจจะใช้ syringe ดูดยาให้เด็กหรือเปล่า เด็กถึงจะยอมกิน)
แม่: เห็นไหม ถ้าไม่กินยา หนูจะโดนหมอเอาเข็มฉีดยาฉีดนะ เห็นไหมนิ กินยาซะนะลูก
ลูกชายทำท่าทางกลัว และรีบกินยาทันที
เภสัช เด็กคนนี้ โตมาจะต้องมีความคิดที่เกลียดหมอแน่ๆ เลย ให้ชั้นโดนเด็กเกลียดเหรอเนี่ย
แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ ยังดีนะที่เขาก็ยังเห็นเราเป็นที่พึ่งในยามยากกกกกกกก บ้าง ถึงจะเป็นยากแบบเสียภาพพจน์ก็ตาม
อิอิ ถ้าใครเคยเจอประสบการณ์แบบฉัน ก็คงคิดเหมือนกันใช่ไหมละคะ?
