ค่าต่อใบอนุญาต กับเจ้าหน้าที่ไม่พอ

[Barrios]

พอดีเพิ่งต่อใบอนุญาตร้านไป ไอ้ที่เราต้องเสียค่าธรรมเนียม 2,000 บาทเนี่ย
มันแบ่งเอาไปเป็นงบสำหรับเจ้าหน้าที่มาตรวจร้านยาที่ไม่มีเภสัช ลองคิดง่าย ๆ
ว่าร้านเราจ่าย 2,000 แ่บ่งให้เจ้าหน้าที่เป็นค่าตรวจร้านซัก 1,000 ปีละครั้ง
น่าจะพอนะครับ ถ้าทำไม่ได้ out source ก็ได้ ไหนจะค่าธรรมเนียม โรงงานยา
บ.นำเข้า อีก เก็บ ๆ กันไป ช่วยเอามาใช้ประโยชน์ด้วยสิ

[ck0707007]

จ้างผมสิ ผมอยากไปทำงานแบบนี้
มีใครอีกไหม ยกมือขึ้น

[kohboy]

ไอเดียดีครับ,
แต่..
..ไม่มีเภสัชสสจ.ที่ไหนสนับสนุนหรอกครับ เพราะการสนับสนุนวิธีนี้คือการประจานการทำงานของตัวเอง แถมอาจคิดว่าจะเป็นภัยกับตัวเองและพรรคพวกอีกด้วย
ถ้าเภสัช สสจ. ไม่เอาด้วยแล้ว นพ.สสจ.คงไม่เอาด้วยอีกคน...ไอเดียนี้ก็เกิดยากครับ

ส่วนเรื่องจะใช้เงินก้อนไหน นั่นน่าจะเป็นประเด็นรองลงไป,
เผลอๆตามระเบียบ อาจดึงเงินก้อนนี้มาใช้ในสำนักงานไม่ได้ด้วยซ้ำ!




" สสจ.ไหนทำ เกาะบอยจะพาเพื่อนๆที่ต่อต้านร้านยาแขวนป้ายไปกราบงามๆถึงออฟฟิศเลยหละ"ครับ




ปล.
ในความเห็นของผม ..ให้เอ็นจีโอหาเงินทำเอง ตรวจเอง แล้วรายงาน หรือร้องทุกข์กล่าวโทษเอง ยังจะเป็นไปได้กว่า ครับ

[ibacabal]

เภสัช สสจ. เป็นแบบเกาะบอยบอกกันแทบทั้งนั้นล่ะครับ
อำนาจอยู่ในมือ เน้นพวกพ้อง พอไม่ใช่พวกก็ทำเข้มหน่อย แค่นั้น

"คนทำมาหากิน ปล่อยๆ ไปเท้ออออออ" คำพูดหัวหน้าเภสัช 555+

[py106]

เคยคิดเหมือนกันนะครับตอนที่ทำอยู่ อย

แต่มันติดอยู่ที่ว่า ค่าธรรมเนียมทั้งหลายทีระบุไว้ใน พรบ นั้น จะต้องเข้ากระทรวงการคลังหมดทั้งจำนวนครับ ถ้า อย จะใช้เงินงบประมาณอะไร จะต้องทำโครงการเสนอตามระบบราชการตามปกติ ไปแตะเงินก้อนนั้นไม่ได้... เว้นแต่เป็นกรณีจะมีการตกลงกับกระทรวงการคลังเป็นกรณีพิเศษ ซึ่งส่วนตัวผมถือว่าเป็นระบบที่งี่เง่ามาก (ฮา) เพราะถ้า อย ไปตกลงกับกระทรวงการคลัง ก็เท่ากับว่าเงินงบประมาณส่วนหนึ่งจะต้องถูกตัดไปด้วย งบ 65 ล้านต่อปีในปัจจุบัน (65 ล้านคน กับ 8 พรบ ที่ อย. ควบคุม มีงบประมาณดูแลคนไทยคนละ 1 บาทเท่านั้นครับ) ก็จะยิ่งลดลงอีก ซึ่งก็จะมีที่มาอีกว่า เงินงบประมาณนั้น ถ้าลดไปแล้วจะขอเพิ่มนั้น เป็นไปได้ยากมากในอนาคต เพราะระบบเป็นแบบนี้ทุกคนเลยยังเก้ๆ กังๆ อยู่ครับ

เคยมีความคิดที่จะแก้ปัญหานี้ด้วยการตั้งมูลนิธิ อย ขึ้นมา แต่ปัจจุบันเงินบริจาคให้มูลนิธิเอาไปทำอะไรบ้างนั้น ก็ยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่เลยครับ

อ่อ ท้ายที่สุดนี้ในฐานะคนที่เคยไปตรวจจับ ขอแถมท้ายให้ว่าการไปตรวจเพื่อดำเนินคดีนั้น เป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุจริงๆ ครับ โทษตามกฎหมายนั้น นอกจากว่าจะเบาแสนเบาแล้ว กว่าจะโดนลงโทษก็นู่นนน ปาไปหลายปีดีดัก... ส่วนตัวมีความเห็นว่า community pharmacy จะต้องเป็นกลุ่มบทบาทหลักในการแก้ปัญหานี้ร่วมกับส่วนกลางครับ โดยเฉพาะ community awareness ถ้าช่วยกันทำได้ ร้านยาของพวกเราเอง สมมติมี 2000 ร้านทั่วประเทศ สร้าง community awareness ให้กับคน (ซึ่งก็จะเป็นลูกค้าของร้านนั่นเอง) ได้แค่ 200 คนต่อร้าน ก็จะมีคน 400,000 คนแล้วนะครับ ที่จะไม่เดินเข้าร้านที่ไม่มีเภสัชฯ แล้วถ้า 200 คนนั้น เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน (โดยเฉพาะชุมชนในชนบทที่รู้จักกันดีกว่าในเมือง) ก็จะช่วยแพร่กระจาย community awareness นี้ไปได้อีกเรื่อยๆ

ส่วนตัวผมคิดว่า หากภาครัฐนำงบประมาณมาสนับสนุนการสร้าง community awareness จะได้ผลมากกว่าไปไล่จับผู้กระทำผิด อย่างแน่นอน

[apotheker]

คอมมูนิตี้อแวร์เนสก็สร้างยากนะ เพราะมันขัดกับการตลาด เดี๋ยวนี้คนมาซื้อยาคิดว่าตัวเองเป็นลูกค้า และลูกค้าคือพระเจ้า ลูกค้าถูกเสมอ แล้วก็มาสั่งยาเอาตามใจชอบ บางทีแค่ถามว่าเอาไปใช้รักษาอาการอะไรก็มีเคือง
ออกกฎกระทรวง ให้ร้านยาใหม่เข้ามาตรฐาน GPP และ ร้านยาเดิมต้องได้มาตรฐานใน8ปี
นั่นแหละทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ประนีประนอมที่สุด แต่ก็ยังโดนลอบบี้ไม่ให้ออก ดองไว้เป็นชาติแล้ว

[Barrios]

ที่ผมเสนอว่าเอาเงินค่าธรรมเนียมมาใช้จ่าย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นเงินก้อนเดียวกันเพราะรู้อยู่แล้วการใช้งบประมาณมันไม่ตรงไปตรงมาและง่ายขนาดนั้น
แต่เป็นการดักทางพวกที่ชอบพูดว่า ไม่มีเงิน จนท. อย.น้อย ตรวจได้ไม่ทั่วถึง

แล้วก็เสนอรูปแบบกระบวนการทำงาน ว่าเราเป็นฝ่ายปฏิบัติเราก็เสนอวิธีการทำงานไป ให้ฝ่ายนโยบายพิจารณาเรื่องเงินกันไป
กรณีนี้เราก็เสนอว่าน่าจะจ้าง out source (อันนี้ก็จะติดว่าไม่ใช่ พนง.เจ้าหน้าที่ตามกฎหมายอีก) เสนอว่าเงินยังพอมี เสนอโครงการกันไป จะเพิ่มค่าธรรมเนียมก็สามารถเสนอได้
อะไรประมาณนี้ ให้ฝ่ายนโยบายพิจารณา ถ้าไม่ผ่านก็หาข้อเสนอใหม่ อย่าเพิ่งสรุปว่าเอาเงินมาไม่ได้ เอามาแล้วไม่คุ้ม

[py106]

ที่ผมเสนอว่าเอาเงินค่าธรรมเนียมมาใช้จ่าย ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นเงินก้อนเดียวกันเพราะรู้อยู่แล้วการใช้งบประมาณมันไม่ตรงไปตรงมาและง่ายขนาดนั้น
แต่เป็นการดักทางพวกที่ชอบพูดว่า ไม่มีเงิน จนท. อย.น้อย ตรวจได้ไม่ทั่วถึง

แล้วก็เสนอรูปแบบกระบวนการทำงาน ว่าเราเป็นฝ่ายปฏิบัติเราก็เสนอวิธีการทำงานไป ให้ฝ่ายนโยบายพิจารณาเรื่องเงินกันไป
กรณีนี้เราก็เสนอว่าน่าจะจ้าง out source (อันนี้ก็จะติดว่าไม่ใช่ พนง.เจ้าหน้าที่ตามกฎหมายอีก) เสนอว่าเงินยังพอมี เสนอโครงการกันไป จะเพิ่มค่าธรรมเนียมก็สามารถเสนอได้
อะไรประมาณนี้ ให้ฝ่ายนโยบายพิจารณา ถ้าไม่ผ่านก็หาข้อเสนอใหม่ อย่าเพิ่งสรุปว่าเอาเงินมาไม่ได้ เอามาแล้วไม่คุ้ม

แสดงว่าผมตอบไม่เคลียสินะครับ... ปัญหาอยู่ที่ว่า...เงินค่าธรรมเนียมนั้นเอามาใช้ไม่ได้ครับ... เงินค่าธรรมเนี่ยม เงินค่าปรับไรเทือกนี้ ทุกอย่างต้องเข้ากระทรวงการคลังทั้งหมด ถือเป็นรายได้แผ่นดินครับ ไม่ได้ถือเป็นรายได้ของ อย. ... ส่วนที่ผมอธิบายเรื่องการตกลงกับกระทรวงการคลังอะไรนั้น ถ้าไม่เข้าใจก็ขอให้ผ่านๆไปนะครับ เพราะเป็นขั้นตอนทางราชการ... สมัย ภก ดร ภักดี เป็นเลขาธิการฯเคยมีความคิดจะให้ อย ออกไปเป็นองค์กรอิสระ เพื่อความโปร่งใส ใช้เงินพวกค่าธรรมเนียมไรนี้เลี้ยงตัวเอง ก็ทำไม่สำเร็จ

ตามความเห็นผมในฐานะที่เคยอยู่วงในนั้น หากมีการแยก อย ออกไปเป็นหน่วยงานอิสระจริง พวกเงินค่าธรรมเนียมไรนี่ กท การคลังน่าจะยอมให้เก็บไว้ใช้เอง ไม่อย่างงั้นคงยากส์ครับ แต่ก็นะ... การจะออกไปเป็นหนวยงานอิสระนั้น... ก็ยากเสียยิ่งกว่ายาก เพราะจะกลายเป็นว่า กท สาสุข จะคุม อย ไม่ได้อีกต่อไปครับ

ดังนั้นหวังว่าคงเข้าใจว่า ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่คิดว่าจะเอาเงินค่าธรรมเนียมมาใช้ แต่เสนอแล้วไม่ผ่าน... มันเสนอไปไม่ได้ต่างหาก... ตามที่กล่่าวมาแล้วข้างต้น

ส่วนการ subcontract นั้น มีอยู่แล้วครับ... ไม่ใช่ไม่มี แต่ผมเองไม่อยากพูดอะไรให้มันมากนักในเรื่องนี้เพราะอยู่ใกล้เกินไป... ก็แค่นั้น...

[Barrios]

clear ครับ ค่าธรรมเนียมเอามาใช้ไม่ได้

"ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่คิดว่าจะเอาเงินค่าธรรมเนียมมาใช้ แต่เสนอแล้วไม่ผ่าน... มันเสนอไปไม่ได้ต่างหาก... ตามที่กล่่าวมาแล้วข้างต้น"
ตรงนี้แหละครับที่จะเอามาคุยกัน
เสนอแล้วไม่ผ่าน = เสนอแล้ว มีการแสดงออกเป็นหลักฐานว่าคิดแล้ว เสนอวิธีการแก้ปัญหาแล้ว แต่ผู้อนุมัติไม่ให้ผ่าน อันนี้ถ้ามีปัญหามีเรื่องร้องเรียน ผู้อนุมัติรับผิดชอบไป
มันเสนอไปไม่ได้ต่างหาก = คิดแล้ว พิจารณาเองแล้วว่าเป็นไปไม่ได้จึงไม่ได้เสนอ ไม่มีหลักฐานว่าคิดแล้ว ตรงนี้ถ้าเราเป็นผู้อนุมัติก็ไม่เป็นไรครับ เพราะเรามีหน้าที่ในการพิจารณาเรื่องต่าง ๆ แต่ถ้าเราไม่ใช่ผู้อนุมัติล่ะครับ
ค่อย ๆ แยกส่วนนะครับระหว่าง งาน หน้าที่ อำนาจตัดสินใจ เราอยู่ตรงไหน รับผิดชอบแค่ไหน
อาจจะดูแปลก ๆ ไปบ้าง หลาย ๆ เรื่องตอนเสนอก็ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ต้องลอง ต้อง action ออกมาบ้า่ง