Unicity

[Chutiphan]

ใครรู้จัก Unicity บ้างครับ วันนี้มีคนมาเสนอขายสินค้า และจะให้สมัครสมาชิกเป็นเครือข่ายของเขา
โดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบธุรกิจประเภทนี้อยู่รู้สึกว่าเสียเงินที่มากเกินความจำเป็น แล้วต้องหลอกลูกค้า
สินค้าดีระดับเทพ
พอเห็นเราไม่สนใจ ก็อ้างชื่อหมอ.เภสัชฯเยอะมากที่ทำธุรกิจนี้แล้วประสบความสำเร็จรายได้เป็น
หลักแสนต่อเดือน ขนาดตัวเขาเองจบโทจากอเมริกายังทำธุรกิจนี้เลย ทำไมที่ร้านไม่สนใจน่าเสีย
ดายนะ

[ck0707007]

พวกนี้ชอบแพทย์ เภสัช

[chayen]

เมื่อวานก็มีเข้ามาที่ร้านเหมือนกันค่ะ สงสัยช่วงนี้มีนโยบายให้เข้าร้านยา

ญาติเราก็ทำอยู่ พอเห็นว่าเราเป็นเภสัช ก็ชวนใหญ่เลย แต่ยังไม่อยากทำค่ะ

แต่เป็นลูกจ้างเขา เราจะไม่ขายอาหารเสริมเลยก็ไม่ได้ เฮ้อ....

[rinko]

ธุรกิจพวกนี้มันไม่ใช่ว่าเป็นวิชาชีพอย่างเราๆแล้วจะทำรุ่งทุกคนนะ วิชาชีพลักษณะนี้ทำให้เราค่อนข้างปิดกั้นและ set ตัวเองอยู่ในกรอบจนชิน บางคนที่เขาประสบความสำเร็จ เขาก็ไม่ได้มีพื้นฐานเรียนอะไรมามากมาย กลับกลายเป็นว่าเรากลายไปเป็นเครื่องมือของบริษัทพวกนี้ให้เอาเราไปอ้างด้วยซ้ำไป พวกนี้อยากได้เราเข้าไป แล้วถ้าเราประสบความสำเร็จก็จะเอาเราไปอ้างต่อๆกัน ทุกสายงานอยากมีแพทย์ เภสัชกร พยาบาลร่วมด้วยทั้งนั้น แต่คงลืมไปว่าพวกวิชาชีพลักษณะนี้ มีหัวทางธุรกิจและการเป็นผู้นำน้อย ถ้าได้ลูกทีมเป็นกลุ่มคนพวกนี้ หัวหน้าทีมก็ได้กะได้ ส่วนลูกทีมไม่ประสีประสากับธุรกิจ วันๆเป็นเด็กเรียนทั้งวันก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายเลิกเพราะทนไม่ได้ คนที่จะประสบความสำเร็จกับธุรกิจอย่างนี้ ต้องมีหัวทางธุรกิจและเป็นผู้นำจริงๆเท่านั้น ไม่ใช่เป็นวิชาชีพพวกนี้แล้วจะทำได้ดีกว่า จำไว้เลยว่าคนที่ทำแล้วประสบความสำเร็จคือคนมีหัวธุรกิจเท่านั้น และถ้าอยากประสบความสำเร็จจากธุรกิจพวกนี้ คุณต้องลืมว่าคุณเป็นเภสัชกร แล้วก็อย่าเอาวิชาชีพไปอ้าง เพราะสุดท้ายแล้วนี่เป็นธุรกิจจริงๆ ไม่ใช่วิชาชีพ ลองทำดูค่ะ เผื่อจะได้อะไรๆมากกว่าที่คิดกัน จำไว้ว่าระบบนี้เป็นธุรกิจจริงๆ ทุนนิยมจริงๆ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องเข้าร่วม แต่ถ้าจะร่วมก็ลืมไปซะ ว่าตนเองเป็นเภสัชกร เลือกยี่ห้อดีดี บางยี่ห้อก็โฆษณาปางตายว่า คนเราจำเป็นต้องกิน chlorophyll อนาคตเราคงต้องสังเคราะห์แสงด้วยตนเองละมั้งเนี่ย ทุกวันนี้ยังรู้สึกว่าตัวเองได้ประโยชน์จากธุรกิจพวกนี้ค่ะ เห็นใครถามก็แนะนำให้ลอง แต่ต้องห้ามนำวิชาชีพไปเกี่ยวข้อง เลือกสักทาง จะได้ไม่มานั่งกลุ้มใจ ธุรกิจกับวิชาชีพจะไปด้วยกันได้ ก็ต้องอยู่ที่ตัวเราค่ะ เราควบคุมคนรอบตัวให้เอาเราไปอ้างไม่ได้ ก็ต้องควบคุมตัวเองให้ได้เองค่ะ ถ้าทั้งหมดนี้ควบคุมไม่ได้ ก็ไม่ต้องเสียเวลาทำ

[SuperK]

ถ้าถามผมเกี่ยวกับความคิดเห็นในการทำธุรกิจพวกนี้ผมว่ามันมองได้หลายมุมนะ มุมมองแรกคือถ้าคนใช้เป็นผู้ที่มีฐานะ มีกำลังทรัพย์ เหลือเฟือพอที่จะมาใช้ของพวกนี้มันก็ไม่มีปัญหาอะไร มันก็เป็นธุรกิจรูปแบบหนึ่งที่น่าสนใจหากไม่ไปเบียดเบียน(กึ่งบังคับ ตื้อจนน่ารำคาญ) ถ้าเราเข้าไปศึกษาจรีงๆหลายๆตัวผมพอยอมรับได้ แต่ถ้าบางตัวเหมือนที่คุณ rinko บอกมาเช่นการล้างพิษในเลือดของ chlorophyll ผมเคยไปหนั่งฟังและซักจนวิทยากร(เภสัชกรด้วยนะขอรับ) กลับบ้านไม่ถูกมาแล้ว แต่หากคุณมีเงินเหลือกินเหลือใช้ก็กินกันไปเหอะครับ
แต่อีกมุมมองที่ผมเป็นห่วงมากคือการใช้คำว่าวิชาชิพไปเสี่ยงกับสินค้าพวกนี้ ผมเคยเจอเภสัช(โรงบาลศูนย์แห่งหนึ่ง)ขายสินค้ากลุ่มพวกนี้ แบบตีเป้ายอดกระจายมากจนผมแปลกใจว่าเขาเอาเวลาที่ใหนไปขายของพวกนี้(อ้อสินค้าที่ขายเป็นเจลชนิดทานแบบหนึ่ง) ในที่สุดแกถูกเชิญขึ้นพูดในฐานะผู้ที่ยอดขายดี ผมถึงกับอึ้งกิมกี่ ที่แกบอกว่าลูกค้าของเขาส่วนใหญ่เป็นคนไข้มะเร็งระยะสุดท้ายในโรงบาลที่แกทำอยู่
โอแม่เจ้า ผมอยู่โรงบาลทำหน้าที่ไล่จับคนโฆษณาเกินจรีงกับคนไข้กลุ่มนี้ นี่รุ่นร่วมวิชาชีพพี่ผมทำเสียเอง หึหึ ขำไม่ออกครับ
อยากทำทำไปแต่อย่าไปอ้างเลยครับว่าเรามีอาชีพอะไร คนที่เขาไม่มีปัญญาใช้ไม่มีปัญญาซื้อก็อย่าไปยัดเยียดให้เขาสมัครเพื่อใช้ของเลยครับ ค่าสมัครพวกนี้บางครั้งเขาเอาเป็นค่าข้าวอยู่ได้เป็นเดือนนะครับ