B: "คราวหน้าไม่ต้องพามานะ ได้ยินมาว่า เด็กพึ่งเรียนจบไม่น่าเชื่อถือเล้ย จะหายมั้ยหน้อ"
ขณะนั้นเราก็หันมาพอดีพร้อมหยิบยากำลังจะจัดให้และได้ยินดังนั้น
เราเลยพูดขึ้นว่า " ใครพูดค่ะ ที่บอกว่า พึ่งเรียนจบมา"
ขณะนั้น B ไม่ตอบทำเป็นเฉยๆ แล้วพูดขึ้นว่า "แล้วจบมากี่ปีแล้วหละ"
เราตอบ "ก็ สาม สี่ปีหนะค่ะ"
B: "ก็พึ่งจบหนิ"
A: "น้องเค้าอยู่กับยามาตั้งแต่อยู่ในท้องแล้ว พ่อแม่เค้าก็เปิดร้านยา น้องเค้าก้ช่วยหยิบยาอยู่ ทำไมน้องเค้าจะไม่รู้"
ตอนนั้น เราคิดในใจว่า...."เด็กจบใหม่แล้วไงหละ จบมาจะต้องให้ทำงานอีกซักกี่ปีถึงมาขายยาแล้วพวกพี่เชื่อได้ มันต้องซักกี่ปีกันฮ่ะ แล้วไอ้พวกที่เธอๆกินกันอยู่ทุกวันนี้ก็ยาชุดจากใครก็ไม่รู้มาจัดให้ พวกเธอเชื่อใจเค้ามากกว่างั้นเหรอ
ทำไมถึงพูดแบบนี้มาได้" ตอนนั้นจำได้ว่าเรายืนหน้ายิ้มแต่ในใจอยากจะ....หน้าซักตั้งพอลูกค้าเดินออกไป เราได้แต่นั่งคิดในใจว่า ยาก็ยังไม่ทันได้กินเลย มาดูถูกเราขนาดนี้ เมืองไทย มันเป็นอะไรกันนะ ขนาดทุ่มใจให้ไปหมดที่จะอยู่ร้านเองทั้งวัน ไม่ได้ไปไหนเหมือนกับคนอื่นเค้าที่ดีแต่แขวนป้าย แล้วทำงานได้หน้าอยู่ที่อื่น พอถึงเวลาก็มาเอาเงินค่าแขวนป้ายหรือไม่ก็โอนเงินเข้าธนาคาร พวกนั้นหละ ทำไมมีแต่คนยกย่องนักหนา ...มันอะไรกันประเทศไทยของเรา อยากรู้นัก
แล้วไอ้ที่แขวนๆกันอยู่แล้วให้ใครก็ไม่รู้มาขายหน่ะ ลูกค้าเชื่อใจนัก เชื่อหนาว่าเป็นหมอ มันอะไรกัน ฮึ... 
งั้นปล่อยให้พวกนั้นเค้าแขวนไปเถอะว่างั้นเหรอ จะไม่มีใครมาขายเต็มเวลาแบบเราบ้างเหรอ แล้วเมื่อไหร่มันจะเจริญซักที ประเทศเราเนี๊ยะ เฮ้ย.. 
ปล.อึดอัดใจจริงๆ หัวจะระเบิด เซ็งโลกมาก เลยมาหาที่คุยให้พี่น้องเพื่อนในนี้ฟังบ้างค่ะ
ทุกทีก็โดน แต่ไม่ถึงขนาดนี้
