ร้านยาชานมโดยเภสัชกรตลอดวัน แต่ไม่ตลอดคืนนะค้าบ 3 ปีแว้ว

[vic]

เคยเจอ ลูกค้ามาซื้ออ๊โน แกบอกซื้ออีโนหน่อย เราก็กำลังจะถามว่าจะเอารส อะไรดี มี ส้...(ยังพูดไม่จบ จะบอกว่า มีรสส้ม มะนาว ขิง)
ลูกค้าก็พูดสวนมาทันที ลดกรด น่ะ

..ง่ะ.. -_-"

ฮาครับ
เคยเจอเหมือนกัน เอิ้กๆๆ

เคยเจอมาซื้อยาแก้อักเสบ ถามว่าเป็นอะไร เขาตอบว่า เป็นเม็ดไว้กิน HAHAHA

[Amazee]

วันนี้ช้านมีความสุข ลูกค้า ก้อดี ... คนขายก้อ ดี อะไรก้อดีไปโหม้ด กินอาหารทะเล กันไหมแป้น

[HoMe_Rx]

อยากหน้าเด้งอะชายยย...ฮ่าๆๆๆ...

ว่าแต่กินข้าวที่ไหนคุงพี่โปรแกรมเม่อ..จัดมาเรย...

ขายดีๆๆๆทุกๆคนเคอะ

[TDPharm]

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก กระทู้ดีที่สุดมีแต่คนอารมณ์ดี มาอยุ่ร่วมกัน ถึงแม้จะมีการรวมตัว

พากันออกทะเลบ้าง เข้าป่าอเมซอนบ้าง อิอิอิ คุณ Home RX กับ Amazee ไปกินข้าวกลางทะเลดีไหม ออกทะเลไปเลย ไปกันสองคนนะ ผมขอ เป็นชายนนท์แห่งบ้านทีดีฟาร์มต่อไป ช่วงนี้หน้ากากไม่ออก เจลไม่ออก ยังไม่พร้อมรบ

วันนี้ไปธนาคารมา ทำงาน มีเงินเก็บก็มีความสุขแล้วครับ ขากลับแวะซื้อขนมมาฝากร้านข้างๆด้วย ช่วยคอยเป็นหูเป็นตาให้ร้านผมหนิ

เอาอีกสักยกไหมครับ??? ชานม จัดให้ เอาแบบขำกว่า อีโน อิอิ

เอาธาตุน้ำแดง 1 ขวด ???? ได้ครับ พี่เอาขวดเล็กหรือขวดใหญ่???

ขวดกลาง

แป๋วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ออกทะเลเรื่องนี้ดีกว่า แป๋ววววววววววววว แว๊กกกกกกกกกกก

ชายนนท์แห่งทีดีฟาร์ม ไปละ

[Amazee]

เช้า นี้ ตื่นเช้ากว่าปกติ อยากเริ่มต้น วันให้เร็วขั้นอีกนิด .... พระบิณฑบาตร ผ่านร้านพอดี เลยได้ใส่บาตรตอนเช้าด้วยแหละ ไม่มีอาหาร มีแต่ ยาแถม เป็นยาธาตุน้ำแดง ขวดเล็ก อิอิ ไม่ได้ตั้งใจเลียนแบบ คห.ข้าง บนนะ ...

จริงๆ ได้ยิน คำว่าลูกค้าวันละร้อยคน มานาน ขอบอกว่า ไม่เคยนับ ... เล้ย จริงๆ ว่าวันๆหนึ่ง เราได้ ลูกค้ากี่คน พอดี แว๊บๆ เห็นจขกท เค้าบอกว่าได้ลูกค้าเป็นร้อย เราเลยอยากรับรู้ความรู้สึกว่า ไอ้ ลูกค้าหลัก ร้อยนี่ เวลามันได้ มันมีความรู้สึกเยี่ยงไร เพราะ ลองๆนับดู เฮ้ย ไม่ถึงวะ ...วันไหนๆ ก้อไม่ถึงสักที เลยตั้งใจ ตั้งผังไว้เลย อะร้อย ไม่ใช่วันละร้อยบาท ลูกค้า 100 คน... บอกตัวเอง มาทุกวัน ว่า ร้านเรามีลูกค้าวันละ 100 คน
ผ่านไป 1เดือนแล้ว นับจากวันที่บอก กะตัวเอง มันก้อไม่ถึงร้อยซักที...แต่บริการ ด้วยความตั้งใจนะจ๊ะ แม่จ้าว ข้าพเจ้าทำอะไรผิดพลาดไป อื้ม หากำลังใจ ไปอ่าน บทความดีๆ ดีกว่า

ไปเจอพี่สาวคนสวย postไว้ในกระทู้ว่า

ในช่วงชีวิตคนเรา มีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้เรารู้จัก แต่อย่างน้อยต้องมีใครสักคนที่ทำให้เรานึกถึง และยกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจ เราเรียกว่า "คนพิเศษ" หากใครมี ก็ขอให้ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับใจที่เราคิดซิคะ คือ

ให้ความรู้สึกดีดี จากจิตใจที่ดีดี
ให้ความอาทรถึง จากจิตใจที่นึกถึง
ให้ความห่วงใย จากจิตใจที่เป็นห่วง

ให้ไป...อย่างดีดีแต่มี...สติ
ให้ไป...อย่างอบอุ่นแต่ไม่...คุกรุ่น
ให้ไปเลยเท่าไหร่ก็ได้แต่เมื่อให้ไปแล้วต้อง "ไม่ร้อนรุ่มกลัดกลุ้ม"

เมื่อใด จิตใจ ระส่ำระสาย สะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้างก็จง...หยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัด "สิ่งดีดี" จนกระจัดกระจาย คนสองคนให้ความหมายซึ่งกันและกัน แต่คนสองคน จะไม่ตั้งความหวังในกันและกัน เพราะ การตั้งความหวังมักนำพาซึ่ง การเรียกร้อง ความอยากเป็นเจ้าของ
โดยไม่รู้ตัว

มันร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุข เราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่น ๆ หากเริ่มรู้สึกตัวว่า ความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อย ๆ เดินออกมาสูดอากาศเย็น ๆ หากตรงกันข้าม เราต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน..เมื่อหัวใจดวงนี้เป็นของเรา เราก็ย่อมเลือกให้ความพิเศษกับใครก็ได้ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่าง พิเศษกลับมา

จงให้ความพิเศษ เป็นชีวิตชีวา ..... เป็นแววตาที่แจ่มใส
เป็นความห่วงใยที่เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้มได้....ไม่วิ่งหนี แต่ไม่วิ่งตาม
ไม่หักห้าม แต่ไม่กระโจนใส่.....ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหว
แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจและเอื้ออาทร....

อื้ม ...รู้สีกอบอุ่น มีพลังใจ มีน้ำตารื้อๆ ที่ขอบตา (กำลังคิดถึงใครหรือเปล่า)
ไม่เกี่ยว กับการตั้งเป้าของลูกค้าหลักร้อย ... แต่..ลูกค้าในร้านของชั้นที่ก้าวเข้ามาทุกคน คือคนพิเศษของชั้น .. วันนี้ จะถึงร้อย หรือไม่ ไม่สำคัญ แต่สำคัญตรงที่ว่า ทุกคนที่เข้ามา เขาไว้ใจให้ชั้นดูแล ขอบคุณคะ ขอบคุณลูกค้าทุกๆคนของชั้น คุณคือคนพิเศษของชั้น
ขอบคุณจขกท. ที่ทำให้มีเป้าลูกค้า 100 ให้พิชิต... แล้วชั้นจะมาเล่าต่อนะว่า ชั้น ทำได้ไหม

อะเมศศรี รายงานค่า

[HoMe_Rx]

เป้าหมายแต่ละคนแตกต่างกันไป...
คนพิเศษ(ลูกค้า)100คน ต่อวันช่างห่างไกล..
แต่ก้อไม่ท้อและไม่สิ้นความหวังว่าซักวัน
จะแตะที่100คน...
อยากให้ชุมชนของเรา มีเราให้ดูแล(สุขภาพพื้นฐาน)..

ว่าแล้ว..ปีหน้าลงสมัครอบต.ดีก่า..ฮ่าๆๆๆ

ขายดีๆๆๆๆๆๆ....กันถ้วนๆๆหน้าค่า

ปล. ใกล้สิ้นเดือนเหมือนใกล้สิ้นใจ...ใยลูกค้าน้อยจิง.. ตังค์ยังไม่ออกกันเหรอเคอะ??

[TDPharm]

ในวันที่ ท้องฟ้ามืดมิด เศร้า เบื่อ เซ็ง กลุ้ม กะการอยู่ร้านยา ยังคิดว่า เราจะปิดร้าน ไปทำโรงพยาบาล ดีไหมเนี่ย แต่เอ อายุก้อเยอะแล้ว ...
ไม่รู้สัมพเวสี หรือเทวดา/เทพธิดา ประจำร้าน องค์ใด ดลใจให้เปิดห้องลาเต้.... และ ก้อพบ กระทู้กระทู้หนึ่ง ที่ มีลีลาการเขียนที่ไม่เหมือนใคร แถมกระชากใจเรามากเลยว่า เฮ้ย ตอนเราเปิดร้านใหม่ๆ เรารู้สึกอย่างไร เรามีความสุข แค่ไหน ...ทำไมเราจะ ดึงความสุขแบบนั้นกลับมาไม่ได้ละ และ ปกติเราเป็นคนชื่นชมคนที่มีความคิดดีๆ แบบ จขกท.อยู่แล้ว เลย add msn เพื่อ บอกว่าขอบคุณมากนะที่ ทำให้เรามีกำลังใจมากขึ้น .......

แต่ สิ่งที่ไม่คาดฝัน ก้อเกิด ขึ้น.....
นี่ช้านมารู้จักใครกันเนี่ย เภสัชกร ที่ มีความมุ่งมั่น เด็กน้อย ที่มีความบ้าบิ่น นักพูดที่ใช้วาทศิลป์ในการจูงใจลูกค้า หรือนายแบบ ที่ดูแลตัวเองมากมาย....หรือศิลปินเอกกันวะเนี่ย ชักงง

มนุษย์ มีธรรมชาติของการลอกเลียนแบบ และทำตามๆกัน สังเกตซิว่า ชีวิตเรา หรือแม้กระทั่ง ความชอบของเรา เปลียนไปตามผู้คนและสภาพแวดล้อมที่เราเป็นอยู่

...เชื่อไหมพออ่าน กระทู้ครั้งแรก ความเปลี่ยนแปลงในตัวเองเกิดขึ้น ตอนเช้าจะ ตื่นเต้นมากที่จะมาเปิดร้าน เพราะเรา ทำใจให้เหมือนกับ ว่าเราเพิ่งเปิดร้านวันแรก และยิ่งคุยกันใน m และ ได้เจอน้องเภสัช แป้นแล้น อีกคนหนึ่ง ทำให้ ตัวเราเปลี่ยนแปลงไปมาก

ปกติจะเป็นคน โลกแคบ เฉิ่ม เชย พูดน้อย...ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว กาวน์ไม่ค่อยใส่

ตอนนี้ ต้องอ่านหนังสือทุกวัน (เด๋วคุยกะน้องๆไม่รู้เรื่อง กลัวเค้าหาว่าเราเป็นป้า)

ตัดผมทรงใหม่ ... เปลี่ยนบุคลิก ปกติจะแต่งตัวเซอร์ก้อ แต่งตัวดูเป็น working women เหมือนเยี่ยงเคยทำสมัย วัยใสที่เป็นหัวหน้าเภสัช รพ.เอกชน และก้อได้ผลนะ ลูกค้าเริ่มงง ..เริ่มถามว่า จะไปงานไหนเหรอ... หน้าที่ไม่เคยแต่ง ประมาณ ช้านมั่นใจว่าช้านสวยตามธรรมชาติ(ลงโทษ) เริ่มลงแป้ง ทาลิป ปัดแก้มเล็กน้อย และต้องตบแป้งตอน เย็นๆ หน้าเด้งรอ ลูกค้า ตามconceptของ นนท์ และรู้สึกจริงๆนะว่า เราสวยขึ้นมากมาย....(อิอิชมตัวเอง) วาจา ที่เคยทื่อๆ หรือเป็น วาจาพิฆาต เริ่มมีการดัดแปลง ลอกเลียนแบบ

ตอนนี้กำลัง จัดร้านให้สวยงาม เพราะ ร้าน เพื่อนๆ แต่ละคน งามเหลือหลาย...นะ ไม่น่าเชื่อ โลกไซเบอร์ เราจะเจอคนดีๆมากมาย
ทุกเช้า จะรีบตื่นและขับรถมาเปิดร้าน ไม่เหงา เพราะมีเพื่อนๆรออยู่หลายคน เหมือนกลับไปทำงาน รพ.ในห้องยาที่จะมีน้องๆเภสัชคอยช่วยเหลือ


ขอบคุณ ลาเต้ ที่ทำให้มีเพื่อน ดีๆ และข้อคิดดีๆมากมาย
ขอบคุณ จขกท. ที่แนะนำให้รู้จักมิตรภาพดีๆ โก๊ะๆ ของหญิงแป้นจากเชียงใหม่
ขอบคุณ จขกท ที่ ทำให้ ฉันไม่เป็นคน เฉิ่ม เชย ต่อไป
ขอบคุณ จขกท ที่เป็น Coach และ Role Model ที่ดี


ขอบคุณโอกาสที่ทำให้ชั้น มีชีวิตถึงวันนี้ เพื่อเปลี่ยนแปลง เป็นชีวิตของเภสัชกร ร้านยา บ้านนอกคนหนึ่ง ที่มีชีวิต ที่ไม่ธรรมดา

ชายนนท์ไม่กล้ารับอะ ชายนนท์ก็แค่เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ดีใจกับพี่ด้วยนะครับ ที่กระทู้นี้ส่งแรงให้พี่ได้ ในขณะเดียวกัน
โพสต์ที่พี่ตอบก็ช่วยให้ใครหลายคนฮึดขึ้นมาอีก ช่วยกันส่งกำลังใจให้กันและกันนะครับ

ปล. ถ่ายรุปโชว์จิ สวยแค่ไหน หรือธรรมชาติลงโทดเสร็จแล้ว

งะ
...
....
.....
??
เอาเปนว่า...
ขอบคุณอะไรก้อไม่รู้..ที่ทำให้เรามารู้จักกันในลาเต้แห่งนี้
นอกจากจะได้โปรแกรมร้านยาดีๆและฟรีๆ...(ขอกราบงามๆกะโปรแกรมเม่อผู้ใจดี)

เพิ่มกำลังใจในการทำงาน เพิ่มพูนความรู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์
และเพื่อน..

เราไม่นึกจิงๆว่าโลกอินเตอร์เนทจะได้เจอเพื่อนที่เปนเพื่อนดีๆอย่างนี้นะ

ขอบคุณ ชายนนท์ เพื่อนผู้รุงรัง เอิ้กๆๆ..ทำให้เรามีพลังและเฮฮาได้ทุกวี่วัน
ขอบคุณ หญิงพี่ผู้ใจดี มีแต่ให้แม้เราไม่เคยเจอะเจอหน้ากันเลย

จากใจหญิงแป้น..(นี่เราชื่อแป้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ??..ฮ่าๆๆ)

ปล.1--เนทช้ามากกกกกกกกกกกกก
ปล.2--อยากเลี้ยงหมีแพนด้า................ด้าด้าด้า

แท้งกิ้วเด้อๆๆ รอขนมอยู่ อิอิ

อย่าใส่ยาพิษมาละ เดี่ยวล้างท้องไม่ทันแย่แน่

อยากเลี้ยงหมีแพนด้า ค่าใช้จ่ายเดือนละล้านบาท เอาตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า อิอิอิ ไม่ไหว เอากระรอก ไส้เดือนไปเลี้ยงก่อนนะ หญิงแป้น





วันนี้ไม่มีเรื่องโพสต์ มาตอบโพสต์ ยืมโพสต์คนอื่นอะ

ฉลาดปะ

ทีดีฟาร์ม ดช. ชานม เดี๊ยวมาไปกินก๊วยจับก่อนนะครับ

[Amazee]

มาเล่าเรื่อง ร้อยๆ กันดีกว่านะ.... หลังจากที่ ประกาศกะตัวเอง ว่า ลูกค้าวันละร้อย รายได้วันละล้าน.... . ชั้นก้อเขียน เป้าหมาย ติดไว้ข้างตู้ยา ให้ตัวเองเห็น ไม่ต้องอายใคร เป้าหมาย มีไว้ ให้ไปให้ถึง ถ้าไม่ถึง...ใครจะกล้าว่าเราละ เราไม่ได้มีเจ้านายนิ ...เช้าๆ ตื่นมาจะทำใจให้ใสๆ สบายๆ และซิทอัพ 100 ครั้ง อานะ เลข 100 มาแล้ว ...กินกาแฟ คุยกะแม่ เล่นกะหมา (กว่าจะไปร้านได้ จะได้ไหม เนี่ยไอ้ลูกค้าร้อย นะ) ไม่เป็นไร วันนี้ขอคุยกะแม่ก่อน เพราะไม่รู้ว่าแม่จะมีอายุ อยู่ถึงร้อยปีไหม คุณโน้ตอุดม เคยบอกไว้ว่า แม่ไม่ใช่ยาคูลย์ รีบกตัญญู ก่อนหมดอายุ.... และที่แน่ๆ หมา อายุไม่ถึงร้อยปีแน่นอน

แล้วตอนแรกๆ เอากระดาษมาขีดๆ ว่า คนเข้ากี่คน ขีดไปขีดมางง ลืมขีดมั่ง มั่วมั่ง แล้ววันหนึ่ง ได้รับ อีเมลจาก คุณตราวุฒิ เจ้าพ่อ affiliate ของเมืองไทย เรื่อง Twitter เหมือนเคยสมัคร แต่ใช้ไม่เป็น เลยเข้าไปดูว่าเขาเล่นอย่างไร เอาละว่ะ เอา Twitter นี่แหละ มาจดยอด

เห็นคนอื่นเค้าเขียนอะไรน่ารักๆ อย่างงี้ trawutRT @maeyingzine: เห็นคู่รักคู่นึงที่ออฟฟิศ แล้วอยากบอกว่า เป็นคู่ที่น่ารักมากกก :) >>> ใครเอ่ย

แต่ twitter ของ ชั้น 1 2 3 ดังนั้น ไม่ต้องมา add ชื่อช้านนะคะ เพราะ ช้านเอาไว้นับ 1-100

แถมมี ไปจดยอด ในm กะ upline ด้วยนะ มีบางครั้ง ไฟดับ ตัวเลขหาย...ก้อต้องถามกะ upline ว่าตอนนี้ลูกค้ากี่คนแล้ว ... เรื่องไอ้จดยอดคนนี่ มันงง ๆเหมือนกันนะ สมมุต มาซื้อ 1คน แต่ ซื้อให้เพื่อน 3คน นี่จะจดยอด 1คนหรือ 3 คน ฝาก upline ตอบหน่อยละกัน

จนถึงทุ่ม ได้ตัวเลขมา ที่90 โว้ๆๆ เลข 9 มาแล้ว แต่ คนเงียบมากมาบ แถมไฟถนนหน้าร้าน ดับตลอดแนว ไม่เครียดหรอกนะ นั่งฟังเพลง ชิวๆดีกว่า น้อง Connie Talbot ร้องเพลง "Somewhere Over the Rainbow"ได้ กินใจสุดฤทธิ์

ทำงานไป มาแล่วๆ 94 คน upline บอกว่า วันนี้ถ้าไม่ถึงร้อย เอาหน้าไปโขก ถนนหน้าร้าน ไป๊ โห... รู้แล้วว่าถนน มันแข็ง เคยแล้ว ..เอาหน้าไถมาแล้วครั้งหนึ่งตอนหัดมอเตอร์ไซด์ใหม่ๆ ในวัยเลข1 นำหน้า หน้าบวมมากมาย แถม บวมมาจนกระทั่งถึงบัดนาว

อีก 6คน 2ทุ่ม คนบ้านนอกจะนอนกันเร็วนะ บ้านป่าก้องี้แหละ ไม่เหมือนในเมืองนะ ที่คนยังพลุกพล่าน
คนที่ 96 มาแล้ว สาวสวย หน้าตาตื่นมาเลย... พี่ๆซื้อครีมรกแกะทาผิวหน่อยซิ..อานะโปรโมชั่นสุดฤทธิ์
อีก 4คน ....

มองรอบข้างแล้ว .. น้องหมอฟัน สั่งถุงมือมา50กล่องนี่หว่า เอาวะ จดเป็นของวันนี้ เป็นคนที่97

Upline บอกว่า นี่ ขนาดร้านเราถ้าเรายังไม่ซื้อยา บ้านเรา แล้วใครจะมาซื้อละ อืม ใจแอนด์ อัลเซเซี่ยนที่บ้าน เป็นแผล เอายาไปให้กินดีกว่า ..98 แล้วคร๊าบผม

M ถามน้องหมอฟันว่า ป๊า จะเอายาอะไรไหม น้องหมอบอกว่า ไม่ๆป๊ายายังครบ พรุ่งนี้พี่ มาเอา ข้าวผัดสัปปะรดด้วยนะ อีก 2คน โทรไปจิกเพื่อน ต่างอำเภอ ที่จะมาหาวันเสาร์ จะรับยาอะไรไหมคะ 555 มาแล้วลูกค้าคนที่ 99 หมดมุกแล้ว ....ขืนนั่งรอ คนที่ร้อบ ท่าทาง คืนนี้บ้านไม่ได้กลับแน่ๆ
ว้าวๆๆๆๆๆ ....น้องชาย ออน m พอดี เลยถามว่า วันอาทิตย์เจอกัน มียาอะไรที่บ้านหมดไหม น้อง บอกว่า เอาคาปอล มาให้หลาน ด้วย 2 ขวดนะ
กรี๊ดสนั่น บอกน้องชายว่า เทอคือลูกค้าคนที่ ร้อบ ของช้านเลยนะเนี่ย น้องงง เล็กน้อย อือๆ เยอะดีนี่ลูกค้าเธออะ แถมบอกข่าวดี อีกนะ 30 กค52-3สค.52 หลานจะได้ออกทีวี true 23 ช่องรายการตลก 19.30 แสบเล็กแสบใหญ่ ฝากชาว ฟาร์มาคาเฟ่ ไปช่วยเชียร์หลานเราด้วยนะ กะว่าจะให้แจ้งเกิดในวงการบันเทิงจะได้ ไปเป็นผู้จัดการส่วนตัว ให้หลานสาว ไม่ต้องมานั่งนับ 1 -100 ซะที เฮ้อ

If happy little bluebirds fly
Beyond the rainbow
Why, oh why can't I?



ถ้านกน้อยสีน้ำเงินยังบินข้ามสายรุ้งได้ แล้วทำไม วันนี้ ลูกค้าช้านจะได้ถึง100คนไม่ได้ วะ


http://www.youtube.com/watch?v=hkcE6Vy-e6c

อะเมศศรี รายงาน

[TDPharm]

ไม่เกี่ยว กับการตั้งเป้าของลูกค้าหลักร้อย ... แต่..ลูกค้าในร้านของชั้นที่ก้าวเข้ามาทุกคน คือคนพิเศษของชั้น .. วันนี้ จะถึงร้อย หรือไม่ ไม่สำคัญ แต่สำคัญตรงที่ว่า ทุกคนที่เข้ามา เขาไว้ใจให้ชั้นดูแล ขอบคุณคะ ขอบคุณลูกค้าทุกๆคนของชั้น คุณคือคนพิเศษของชั้น
ขอบคุณจขกท. ที่ทำให้มีเป้าลูกค้า 100 ให้พิชิต... แล้วชั้นจะมาเล่าต่อนะว่า ชั้น ทำได้ไหม

อะเมศศรี รายงานค่า

รุ้สึกเหมือนกันเลยนะครับ ทุกคนที่เข้าร้านคือคนพิเศษสำหรับเภสัชกรที่อยู่ประจำตลอดทำการ แต่ก็อย่าลืมคนที่พิเศษสุดก็คือตัวเราเอง

บางทีก็ไม่ได้มีเรื่องที่ดีตลอดไปเวลาอยุ่ร้านยา อาจต้องเจอเรื่องแย่ ๆๆ เรื่องเน่าๆๆ เรื่องที่ทำให้ปวดห้ว และเรื่องที่น่าเบื่อสุด คือการเบื่อร้านยา

ยังไงก็ขอให้คิดว่าเราคือคนพิเศษที่สุดในโลกนะครับ ที่คู่ควรกับคนพิเศษที่มาร้านยาเราทุกวัน และวันนั้นเราคงมีความสุขมากมายในการทำร้านยาจะได้ร้อยหรือได้พันก็ไม่เกี่ยวและครับ ตราบใดก็ตามที่เรามีความสุขกับสิ่งที่เราได้คิด สิ่งที่เราได้ทำ และสิ่งที่เราได้รับ เพราะไม่วาไรก็แล้วแต่

คนสำคัญที่สุดในโลกก็คือเรา และก็เรา ขอให้มีความสุขในการเปิดร้านยานะครับ



มองสูงเข้าไว้ครับ แล้วไปอย่างมุ่งมั่น คำนี้มาจากสติ๊กเกอร์เครื่องดื่มกาแฟยี่ห้อหนึ่งอยุ่ร้านตรงกันข้ามร้านยานนท์ เอามาฝากครับ

สู้ๆๆๆๆๆๆๆ


น้องนนท์ ดช. ชานม ไม่ผิดคับ ชานม

ว่างๆๆ จะมาป่วนอีก วันนี้ตัดผมดีกว่า อิอิอิอิ

ปล. หญิงแป้น ขุดไส้เดือนอยุ่เหรอ หาได้ยัง เอามาเลี้ยงแทนหมีแพนด้าไปก่อน อะอะอะ เหมาะมากมาย

สดจาก ร้านยาทีดีฟาร์ม เนื่อเรื่องโดย ชานม รายงานสด ชายนนท์แห่งบ้านทีดีฟาร์ม ออกข่าวทุกวัน วันละกี่รอบขึ้นอยู่กับอารมณ์ อิอิอิ

[Amazee]

สิ้นเดือน ...เดือนนี้ แทบขาดใจ

[Amazee]

วันนี้ รู้สึกเครียดๆ ไม่อยากคุยเรื่องร้านยา อาจเป็นวันสิ้นเดือนที่มีค่าใช้จ่ายรอมากมาย ขอคลายเครียดด้วยการเล่าประสบการณ์ ที่ ไม่น่าเชื่อว่า คนอย่าง ชั้น ก้อทำได้

เมื่อ อยากเป็นแม่ค้า ตลาดนัด

เพื่อนชั้นรู้จักกับแฟนเจ้าของโรงงานทำชุดชั้นในสตรี ส่งออก โดยสมมิตชื่่อ ว่า คุณปู คุณปูได้สามีเป็นชาวอินเดีย ซึ่ง มีความเชี่ยวชาญในเรื่องการทำโรงงานตัดชุดชั้นในที่อินโดนีเซีย มาก่อน และลูกค้า ต่างชื่นชมในผลงานและผลักดันให้แฟนคุณปู มาเปิดโรงงานเอง โดยจะป้อนงาน ให้เอง คุณปูและสามี เลย มาลงทุนในประเทศไทย บ้านเกิดของคุณปู เอง คุณปูจะดูแล เรื่องการตลาดในประเทศไทย ส่้วน การตลาดส่วนใหญ่จะ เป็นงานส่งออกทั้งหมด เพื่อนชั้น พาชั้นไปโรงงานคุณปู เราเดินดู line การผลิต และตัวอย่างสินค้า มี ยกทรงสวยๆ มากมาย ซึ่งมีตั้งแค่ คัพ32A ซึ่งผลิตน้อยมากๆ จน ถึง ขนาดที่คุณปูบอกว่า หัวเด็กเข้าไปอยู่ได้2คนใน1เต้า หุหุหุ

ชั้นเห็น คนอินเดีย ยืนคุมงาน หลายต่อหลายคน จึงถามคุณปูว่า ทำไม ต้องเป็นคนอินเดีย ที่เป็นหัวหน้างาน คุณปูบอกว่า คนอินเดีย ขยัน มุ่งมั่น ตั้งใจทำจริง งานไม่เสร็จ ไม่นั่ง ที่โรงงานจะมีบ้านพักให้หัวหน้างา่น ชาวอินเดีย และครอบครัว พัก ให้สวัสดิการทุกอย่าง และให้กลับ อินเดีย ปีละ 1ครั้ง สามีคุณปู ก้อเหมือนกัน ชีวิต อยู่กับงาน งาน และงาน ทุกวันจะ มาโรงงานตั้งแต่ 7.30 น คุณปูพาไปดู เครื่องปั๊มเต้ายกทรง (เรียกตามความเข้าใจของชั้่นนะ) เป็นเหมือนหัวเซรามิค มีหลาย ขนาด ตาม size ที่ต้องการ ซึ่งจะใช้ความร้อนในการปั๊ม ซึ่ง line นี้ทำงาน 24 ชั่วโมงทีเีดียว และชั้นเห็นเครื่องตัดผ้าด้วยคอมพิวเตอร์ คุณปูบอกว่าตัวนี้ 10กว่าล้าน ไม่งั้นตัดไม่ทันการผลิต มีเครื่องตัดผ้า โดยใข้คน เป็นคนทำเหมือนกัน คนที่ตัดจะใส่ถุงมือ เหล็ก เพื่อป้องกัน มือ มีห้องพยาบาลอยู่ใกล้ๆ

ส่วนใหญ่โรงงานนี้จะผลิตส่งต่างประเทศอย่างเดียว มูลค่าส่งออกปีหนึ่งไม่ต่ำกว่า พันล้านบาท ชั้นเดินมองโรงงานด้วยความตื่นตาตื่นใจว่า เฮ้ย โรงงานเล็กๆแค่นี้ แต่ศักยภาพ นี่ไม่เล็กตามเลยน่ะเนี่ย ชั้นได้เห็นรูปถ่าย ของสามีคุณปูและดีไซนเนอร์ชื่อดังของอเมริกา คุณปูบอกว่า รูปนี้ ปูถ่ายเองละคะ ตอนไปเซ็นสัญญาที่อเมริกา และผลงานของดีไซเนอร์คนนี้นี่แหละ ที่ ชั้นและเพื่อน ได้เอามาทำตลาด

สินค้าในโรงงานจะมี QC ?ทั้งจากโรงงานเอง และ ผู้ที่สั่งออเดอร์มาตรวจสอบ กรณีมีปัญหาจะแยกออกทันที แล้วแต่สัญญา บางที่ แม้สินค้ามีตำหนิ เพียงเล็กน้อยให้ส่งกลับไปให้ทั้งหมด ห้ามเก็บไว้ที่โรงงานเลย แต่ บางเจ้าก้อไม่ได้ห้ามขนาดนั้น จึงมีสินค้าที่เรียกว่า ไม่ผ่านมาตรฐานตกค้างอยู่ มากเหมือนกัน และชั้นกะเพื่อนก้อได้สินค้าตัวนี้มาขาย

เป็นเสื้อ และกางเกงกระชับสัดส่วน ของดีไซเนอร์ชื่อดังของอเมริกา และยกทรง มูลค่าขายที่อเมริกา ตัวละ $22 และตอนนี้ใน stock ที่ จะทำการซื้อขายกันนั้น มี ประมาณเกือบ 4พันตัว เพื่อนชั้นคิดการใหญ่ คือเหมาหมด 4พันตัว ชั้นก้อบ้าตามเพื่อน ว่าไงว่าตามกัน และตกลงราคา
ความที่ไม่เคยค้าขายแบบนี้ และเงินทุนก้อไม่ได้มีมาก ชั้นขอคุณปู จ่าย 4งวด งวดละ 15วัน โดยตีเช็คล่วงหน้าทั้งหมด จนครบสัญญา
มูลค่าเกือบ 2แสนบาท ชั้นเล่าให้ใครฟัง ใครก้อว่าชั้นบ้า ชั้นและเพื่อนไม่มีประสบการณ์การขาย เสื้อผ้ามาก่อน และที่สำคัญ เราเซ็นสัญญากัน ในต้นฤดูฝน กว่าจะตกลงกันได้ว่าขอจ่ายเป็นสี่งวด คุณปู ขอคุยกะสามีก่อน ในที่สุด ก้อ ok อาจเป็นเพราะรู้จักเพื่อนชั้นมานาน ...

ในที่สุด ของ ขึ้นเต็มหลังรถกะบะ (รถชั้นยืมลูกค้า ร้านยามาแลกกะรถเก๋งของชั้นให้ลูกค้าไปใช้)
ชั้นขับรถกลับบ้านกะเพื่อน ด้วย ความ หวัง lotนี้ เราจะขาย ที่ไหนบ้าง ระหว่างทางกลับ เราต้องแวะ จอดหลายครั้งเพราะฝนตก กลัวสินค้าเสียหาย ชั้นโทรคุยกะแฟนเพื่อน แฟนเพื่อนถามว่า เอาของกันมากี่แสนละ ไหวไหม เนี่ย ชั้น บอกว่าต้องไหวแหละ จ่ายเช็คไปหมดแล้วอะ ชั้นขับรถคนเดียว เกือบ พันกิโล เพราะเพื่อนชั้นขับรถไม่เป็นจนถึงบ้านตี 1 ชั้นขึ้นบ้านและนอนทันที ส่วนเพื่อนชั้น ยกของลงจากรถ และเราคุยกันว่า พรุงนี้ ถ้าชั้นตื่นไหว เราจะไปขายของกัน

.................................. .......... (รอสักครู่ขอทำงานร้านยาก่อน ว่างๆจะมาเล่า บรรยากาศการขายของให้ฟัง..)

ตื่นเช้ามา เพื่อน ชวนไป ขายของ ที่ ตลาดนัดอีกจังหวัดซึ่งห่างจากบ้าน ชั้น 1 ชั่วโมง
เราไปถึงตลาด ตอน 14.00 น เจอคนจัดตลาด เป็นผู้หญิงร่างเล็ก ฝ้าเต็มหน้า เรย ชี จัดที่ให้ เราได้อยู่ใกล้ๆ พี่คนหนึ่งซึ้งขายของมืออาขีพมาก มีรถ กะบะดัดแปลง เป็นทั้งที่เก็บเต้นท์ และที่นอน มีพัดลม มี เก้าอี้ผ้าใบ ส่วนเรามี ผ้าพาสติก1ผืน ราวแขวน 1อัน ไม้แขวนเสื้อ เสื่อ และเงินทอน

พี่ข้างๆจัดเต้นท์แล้ว เราปูเสื่อ
พี่เค้ามองฟ้า แล้วไม่อาของลง
อากาศร้อน มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชั้นนั่งจัดของไป หน้าก้อแดงๆ ตัวเริ่มดำแร้ว
พี่เค้าเห็น ก้อชวนชั้นมานั่งในเต้นท์บอกว่า ยังไม่ต้องจัดของหรอก
มาขายครั้งแรกละซิ
เมื่อก่อนพี่ก้อเป็นอย่างเทอแหละ เสื่อผืนหมอนใบ
ชั้นถามพี่เค้าว่า พี่ๆ นอนที่ไหนกัน เค้าบอกว่า นอนในรถ จะไปจอดตามปั๊มที่คุ้นเคย อาบน้ำตามป็ม
ชั้นถามพี่เค้าว่า พี่ไม่อยากกลับไปนอนบ้านเหรอ
พี่เค้าตอบว่า พี่คนแพร่ ขายแบบนี้ กลับบ้านไม่ได้หรอก ต้องทน คิดถึงบ้านก้อต้องทน เพราะต้องส่งเสียลูก
แดดเริ่มร่ม ชั้นจัดร้านเสร็จ คนเริ่มมาเดิน แต่ฟ้าครึ้ม มาก เฆมก้อนใหญ่ พัดมาแร้ว
คนจัดตลาดเดินมาเก็บค่าเช่าที 50 บาท
งงเรย ยังขายไม่ได้
พี่เค้าบอกว่า งี้แหละ พอฝนจะตก รีบมาเก็บเงิน กลัวไม่ได้เงินละซิ
ซักพัก พี่เค้าบอกชั้นว่า น้องเก็บของเลย
ฝนมาแน่นอน
ชั้นรีบเลย โยนของทุกอย่างเข้ารถ แล้ว จริงๆ ลมมา ร่มชั้นปลิว พี่เค้าวิ่งไปเก็บให้
พอของทุกอย่าง โดนโบนเข้ารถหมด ชั้นและพื่อนก้อเข้าไปนั่งรอในรถ ฝนเริ่มตก ตกหนักขี้น หนักขึ้น
ชั้น มองหน้าเพื่อน เห็นรถที่มาขายสินค้ากันพากันขับออกไป
ชั้นบอกเพือน ว่ากลับบ้านเหอะ
ชั้นขับรถ ออกจากตลาดนัด อย่างช้าๆๆๆ
ระยะทางจากตลาดไปบ้าน 80กิโล
ไม่มีเสียงคุย ต่างคนต่างเงียบ
ครั้งแรกก้อเจอแบบนี้แล้ว ...เกือบสองแสน จะเอามาจากไหนไปให้คุณปู
ชั้นเชื่อว่า คำพูดนี้มันก้องอยู่ในใจ ของชันและเพื่อน แต่ไม่มีใคร พูดออกมา
.....................................................................

[TDPharm]

:

[Amazee]

เหมือนเข้าไปอยู่ในบรรยากาศนั้นเลย สุดยอดจริงๆ เลยนนท์ ไม่ธรรมดาจริงๆเล้ย ดช.ชานม

วันที่มีค่าสูงสุดคือการได้ขึ้นเวทีรับตำแหน่งระดับสูงของบริษัทต่อหน้าคนหลายพัน เพิ่งเข้าใจน้ำตาว่ามันรู้สึกยังไง

น้ำตา ไม่ได้ แสดงถึงว่าเราเสียใจ แต่น้ำตาที่ไหลในวันนี้เป็นน้ำตาเย็น...ซึ่งมีค่ายิ่งกว่าเพชร เรื่องใดก้อตามที่ เกิดขึ้นกับชีวิตเราจนทำให้เรามีน้ำตา เราจะจดจำเหตุการณ์นั้นได้เป็นอย่างดี ....จนเหมือนสามารถเข้าไปสัมผัส ถึงห้วงเวลาเหล่านั้นได้


รออ่าน Summer ปีที่2 อยู่นะ

[Amazee]

อ่านเรื่องของจขกท. ที่ทำงานขายตรงได้ เดือนละแสน แล้ว ช่างต่างกันอย่างฟ้ากะเหว จริงๆ ลุค ของจขกท แบบนักธุรกิจ เงินล้านใส่สูท
ส่วน ลุคของช้านตอนไปขายของตามตลาดนัด ..เสื้อแขนยาว ใส่ปลอกแขนอีกต่างหาก มีหมวกที่คลุมๆหน้า ไว้กันแดด และ กันไม่ให้ใครจำได้ ฮ่าฮ่า แม่ค้าตลาดนัดจริงๆ แต่ถึงเป็นแม่ค้าก้อเป็นแม่ค้าตาหวานนะยะ

ของตั้งแต่เอามา แล้ว 3 วันยังไม่ได้ขายเลย ...ชั้น ก้อโทรหาลูกค้าที่จะรับไปขาย ซึ่งชั้น ติดต่อล่วงหน้าไว้ก่อนแล้ว ทางลำพูน คอนเฟิมมาก่อน 200 ตัว เย้ เริ่มแล้ว ทางกรุงเทพ มี2เจ้า เจ้าละ100 ตัว... แล้วชั้นก้อ เอามาวางๆไว้ที่ร้านยาด้วย ขายยาไปใครสนใจก้อซื้อ .... เพื่อนชั้นงานเข้าต้อง ไปกรุงเทพ จะกลับวันศุกร์ คุณปู โทรมาถาม ว่าขายเป็นไงบ้าง ก้อตอบไปอย่างตรงๆ ว่า ยังไม่ได้ขายเลยคะ ฝนตก ... คุณปู อึ้ง ไปเลย แต่เสนอราคาสินค้า มือ1ไว้ตัวหนึ่ง แหม่ ของเก่า ยังไม่หมด ของใหม่มาอีกแล้ว

อานะ ทำไป วันศุกร์..เพื่อนกลับมา แวะที่ร้าน พอดี๊ มีตลาดนัดพอดี เลย เพื่อนอาสา ลงนัดให้ เอาของไปลง แล้วทิ้ง เพื่อนอยู่กะแฟนเพื่อน เราก้อกลับมาขายยาต่อ

เพื่อนโทรกลับมาบอกว่า โหย ขายดีม๊ากกกกกกกกกกกก คนรุมตึมเล้บ .... สักพัก ฟ้ารั่วคร๊าบ.....เก็บของกลับมากัน สรุป ขายได้ 800 บาท อืม ดีๆๆๆ เงินกำลังเดินทางมาแร้ว

เช้าวันเสาร์ มีตลาดนัดในเมือง ลุยตื่นตั้งแต่ ตี 5 ไปหาที่ขาย ...แทคทืม 3คน ชั้น เพื่อนชั้น และจ้างน้องนักศีกษา (น้องเอ) ที่รู้จักคนหนึ่ง ซึ่งน้องกำลังหาเงิน เรียนพอดี ... จัดร้านเสร็จ น้องเอ เป็นคน วางกลยุทธ์ร้าน โดยเอา รถมอเตอร์ไซด์ของน้องเค้าจอดขวาง หน้าร้าน ป้องกันไม่ให้รถใหญ่มาจอดบัง แถมวันนี้น้องแต่งตัวแบบ ใส่ขาสั้น เสื้อสายเดี่ยวโชว์แขนขาวอวบ ... ชั้นถามเอ ว่า นี่แกมาขายของหรือแกจะไปเที่ยวผับ น้องเอหันมาบอกชั้นว่า แต่งแบบนี้ละเพ่ รับรอง คนมาตึม! น้องเอ เริ่มเลย 99 จ้า 99 เฮ้ย..บรรยากาศ ตลาดนัดมาแร้ว เห็นใคร ก้อจิกมาดู.... ชั้นทำหน้าที่ เก็บเงินและหา size สินค้า เพื่อนชั้นมีความถนัด ในการขายยกทรง มากมาย ขนาด ลูกค้าต้องการ คัพ 34A ชียังมีความสามรถ ยัดเยียด 36A ให้ได้

..น้องเอ ก้อต้อนลูกค้า ให้ลูกค้าลองสินค้า มีหลายต่อหลายช่วงที่เจอ มรสุม คนรุม รุมจริงๆ คือ เรานั่งกะพื้น คนมาจากไหนไม่รู้ ล้อมตัวเราไปหมด.แบบเงยหน้าขึ้นมา ก้อเห็นแต่คน คนและก้อคน เรียกหา size จนชั้นหัวหมุน ขนาดมีแค่ s m l xl 2xl และสีก้อมีแค่ 2สีคือสีเนื้อ กะสีดำนะ item ก้อไม่ได้เป็นหลักพัน อย่างร้านยา แต่ทำไม มันยุ่งอย่างงี้

จนชั้นเก็บเงิน ไม่ทัน ขอใช้คำนี้จริงๆ แต่ลูกค้าน่ารักมาก เข้าแถวรอจ่ายตังค์ ลูกค้าบางคน พบายามหาเป็นแบงค์ย่อยให้เราด้วยอีกต่างหาก ชั้นเห็น แม่ค้าร้านอื่น เดินมามองๆว่าเราขายอะไรกัน ทำไม คนมาเยอะขนาดนี้

สักพักเจ้าหน้าที่เก็บเงินค่าที่ มา เก็บค่าที่ 10 บาท ชั้นได้ยิน น้องเอต่อ ราคา 5บาทไม่ได้เหรอพี่เสื่อเดียวเอง ชั้นเงยหน้าดูแล้วบอกว่า เอ ให้เค้าไปเหอะ..... ค่าที่ถูกม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เทียบกับร้านชั้นแล้ว เฮ้อ ..ฟ้ากะเหว

เราขายของจนถึงบ่ายโมง แล้วกินข้าว ชั้นนับเงิน....งะ งะ งะ งะ งะ ขายไม่กี่ชั่วโมง เงินได้มา 2หมื่นห้า.... ทุกคนมองหน้ากัน แบบ กรี๊ดๆๆๆๆ

[Annjung]

อิอิ
แล้วจะเข้ามาลั๊นลานะ
ตอนนี้ขอทำรายงานก่อน หัวฟูแล้ว...