บอกไปว่า นอนเยอะๆ ดื่มน้ำเยอะๆ ก็หายได้ แต่ถ้ากินยาไม่ครบขนาด อาจดื้อยา ครั้งต่อไปก็ต้องใช้ยาแพงขึ้น เพราะตัวเก่ามันใช้ไม่ได้ผลแล้ว ถ้ากินไม่ครบ อย่ากินดีกว่า ผลเสียไม่คุ้มกัน ส่วนใหญ่ฟัง และเลือกที่จะไม่กิน
แต่เราก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะเราทำตามวิชาชีพ แล้ววันหนึ่งคนไข้คนเดิมก็มาปรึกษา หรือซื้อสินค้าอื่นอยู่ดี ถึงแม้ครั้งนี้ไม่ได้เงินก็ตาม
เรื่องดื้อยาก็อธิบายง่ายๆ กินปุ๊บแล้วหายเพราะเชื้อมันสลบ ยังไม่ตาย แต่พอกินไม่ครบ หยุดยาก่อน เชื้อก็ลุกขึ้นมาจดจำยา แล้วปรับเปลี่ยนตัวเองให้ดื้อต่อยานี้ ครั้งต่อไปก็ใช้ไม่ได้ผล เพราะฉะนั้น กินให้ครบ หรือ ไม่กิน เลือกเอาค่ะ
ยาปฏิชีวนะไม่ใช่ยาแก้อักเสบ นี่ก็ต้องอธิบายคนไข้ ไม่งั้นพอเราเรียกแก้อักเสบ พอเขาเจ็บเข่า ปวดฟัน ก็คิดแต่จะเอายาแก้อักเสบ ถึงแม้มันจะเป็นอาการอักเสบจริงๆ แต่กินยาปฏิชีวนะแล้วมันไม่หายนะคะ ต้องอธิบายคนไข้ด้วย บางทีเขามาเพื่อขอยาแก้อักเสบ พอถามอาการก็ปรากฏว่ามันเป็นสภาวะอักเสบ แต่ไม่ได้ติดเชื้อ พอเราให้ยาแก้ปวดลดการอักเสบ แต่หน้าตาไม่เหมือนยาปฏิชีวนะ คนไข้จะโวยวายได้ เขาอาจบอกว่า คราวที่แล้วแก้อักเสบเป็นแคปซูล ทำไมวันนี้เป็นเม็ดเหมือนพารา เจอประจำ ทำงานเหมือนทำการกุศล พยายามลดการใช้ยา แต่คนไข้ก็พยายามเพิ่มการใช้ยากันเหลือเกิน
