รถไฟแห่งดอยคีเดย

[TDPharm]

ความทันสมัย? เพื่อ? ภูมิใจในสิ่งที่เรามี?

[Piggy Bunny]

ความทันสมัย? เพื่อ? ภูมิใจในสิ่งที่เรามี?

ก็แค่ภาพหนึ่งภาพ
ส่วนความหมายนั้นปล่อยให้ใช้จินตนาการ ได้เต็มที่ค่ะ อุๆๆๆ

[TDPharm]

เพื่อ? จินตนาการ

[Barrios]

ขอบคุณรูปภาพครับ เดี๋ยวได้ใช้ตอน 3 ภาคผู้ใหญ่ลี กับบทส่งท้ายภายในวันจันทร์นี่แหละครับ

[Barrios]

ตอน 3 ภาคผู้ใหญ่ลี

ผู้ใหญ่ลีได้รับตำรับยาโบราณมาจากปู่ของแก เป็นยาที่ใช้รักษาโรคตามอาการต่างๆ แต่ด้วยความที่แกขี้เกียจยุ่งยากในการปรุงยาแกจึงพัฒนายาตำรับของแกเองที่มีสรรพคุณครอบจักรวาล เรียกว่า ยาอาจขยาน สูตร 2 สำหรับกิน และยาแขวนฟ้า ไปป้ายทา แกรักษาคนบนดอยจนร่ำรวยได้อย่างที่เห็น

เมื่อตอนที่รถไฟเพิ่งออกจากหมู่บ้าน ผู้ใหญ่นึกขำคนบนรถว่าจะออกไปลำบากเพียงใด จะเหลือไปถึงจุดหมายได้ซักกี่คน จนเมื่อชาวดอยกลุ่มแรกกลับมาถึงหมู่บ้าน ต่างมาเล่าให้ฟังถึงความสถานที่ต่าง ๆ ที่ได้พบเห็น พร้อมทั้งพันธ์พืชใหม่ ๆ วิธีการเพาะปลูกแบบใหม่ เครื่องมือที่ทันสมัย ทุก ๆ อย่างที่เล่ามาดูราวกับว่าขบวนรถได้พาไปพบเทวดาบนสวรรค์ ได้พบนางฟ้า มาสอนเวทมนต์เพื่อให้คนบนดอยได้อยู่กันอย่างสุขสบาย พอถึงตรงนี้ทำให้หลายคนอยากจะตามไปขึ้นรถไฟขบวนนี้บ้าง ถึงกับรีบลงจากดอยตามหารถไฟ ส่วนใครที่แก่เกินไปเดินทางไม่ไหว ก็พากันส่งลูกหลานออกตามหา แรก ๆ การตามหารถไฟก็ไม่ลำบาก เนื่องจากรถแล่นช้า และทิ้งร่องรอยไว้พอสมควร แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมากขึ้น ๆ การตามหาก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก ร่องรอยก็เริ่มหายากขึ้น ๆ

วันเวลาผ่านไป ชาวบ้านกลับมาเยอะขึ้น ๆ ก็เริ่มมีความเจริญในหมู่บ้านให้เห็น คนบนดอยเมื่อไม่สบายเริ่มเปลี่ยนจากยาอาจขยายสูตร 2 ของผู้ใหญ่ ไปเป็นยาสัชกร ของทิดเพ ส่วนใครที่หนักหนาจริง ๆ ก็หามกันไปหาหมอผัน ปัจจุแบน กันที่ตีนดอย ยังคงเหลือผู้เฒ่าผู้แก่ไม่กี่คนที่ยังคงติดใจกับตำรับยาของผู้ใหญ่

เมื่อรายได้ของผู้ใหญ่จึงน้อยลงไปเรื่อย ๆ แกจึงเริ่มนึกถึงรถไฟขบวนนั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะสายไปเสียแล้วด้วยอายุของแกเอง และระยะทางของรถไฟมันไกลเกินไป อันที่จริงก่อนหน้านี้ ทิดชุมกับทิดชนเคยชวนแกไปตามหารถไฟด้วยกัน แต่ตอนนั้นแกยังไม่พร้อมเพราะหนทางตามหาดูลำบาก รถไฟเองก็มีปัญหาต้องซ่อมปรับปรุงอยู่บ่อยครั้ง ดูท่าแกต้องทนลำบากอีกหลายปี แกจึงขออยู่สบาย ๆ บนดอยต่อไปอย่างนั้น

มายามนี้ แกเอ่ยกับ ตาชม, ยามรม, ไอ้ล้าน, นังยา ไว้แล้วว่าจะให้เจ้าพวกนี้ลงจากดอยไปร้องกับทางการขอให้ส่งรถขบวนใหม่มาให้แก ขอให้เป็นรถที่นั่งสบาย ๆ ทันสมัย แล่นถึงจุดหมายเร็ว ๆ และคราวนี้แหละแกจะไม่ยอมพลาดรถไฟขบวนใหม่นี้อีกแล้ว

[Barrios]

บทส่งท้าย
รถไฟยังคงแล่นไปอย่างช้า ๆ อย่างไม่มีจุดหมายแต่ไม่เคยย้อนกลับ ผู้คนบนขบวนรถประกอบไปด้วยคนจากหลาย ๆ หมู่บ้าน ที่มีความหวังและยอมทนลำบากไปกับขบวนรถ
ดอยคีเดยได้รับการพัฒนาจากคนที่กลับมาจากขบวนรถไฟ
ผู้ใหญ่ลี กล่าวโทษรถไฟที่ทำให้แกทำมาหากินยากขึ้น แต่แกยังคงรอขึ้นรถไฟขบวนใหม่ หากรถไฟให้ความสะดวกสบายมากกว่าเดิม
รถไฟจากดอยคีเดยจัดเป็นรถไฟที่ล้าหลังกว่า รถไฟของดอยอุษา, ดอยแจนเป แต่ยังทันสมัยกว่าดอยบ้าเมอร์,ดอยกัมปง

คำถาม
1.ถ้าตอนนี้มีรถไฟแบบนี้มาจอดที่หน้าบ้าน เราจะขึ้นรถไฟกันไหม
2.ระหว่างคนที่ขึ้นรถไฟไปลำบาก กับผู้ใหญ่ลีที่รักสบายอยู่ในหมู่บ้านแล้วเริ่มไปลำบากเมื่อยากแก่ ใครจะมีความสุขกว่ากัน

ปล.ชื่อทั้งหมดเป็นชื่อสมมติ ไม่เกี่ยวข้องกับใครและใด ๆ ทั้งสิ้น

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม และขอเชิญแสดงความเห็นในคำถามข้อ 1 และ 2

[apotheker]

อ่านแล้วยังไม่ค่อยแน่ใจว่ารถไฟที่วิ่งมา43ปีแล้วนี่มันจะวิ่งไปไหนอ่ะครับ กลัวว่าจะวิ่งไป "ปลายหุบ"

ผมว่าผู้ใหญ่ลี จริงๆไม่ได้ลำบากตอนปลายอย่างในเรื่องหรอกครับ เมื่อวานพอดีได้ไปกินข้าวกับกลุ่มผู้ใหญ่ลีมา อย่าลืมว่ารถไฟมันวิ่งมาตั้ง43ปีแล้วนะครับ
อายุขัยคนเราเอาเฉพาะวัยทำงานไม่ถึง40ปีหรอก ตอนนี้ผู้ใหญ่ลีตัวจริงเกือบจะวางมือและใช้ชีวิตอย่างมีสุขในบั้นปลายกันหมดแล้ว ก็สั่งสมบารมีมาตั้ง43ปีแล้วนี่นา

[moomoo]

มารออ่านคำตอบของเหล่านักปราชญ์

[Barrios]

อ่านแล้วยังไม่ค่อยแน่ใจว่ารถไฟที่วิ่งมา43ปีแล้วนี่มันจะวิ่งไปไหนอ่ะครับ กลัวว่าจะวิ่งไป "ปลายหุบ"

ผมว่าผู้ใหญ่ลี จริงๆไม่ได้ลำบากตอนปลายอย่างในเรื่องหรอกครับ เมื่อวานพอดีได้ไปกินข้าวกับกลุ่มผู้ใหญ่ลีมา อย่าลืมว่ารถไฟมันวิ่งมาตั้ง43ปีแล้วนะครับ
อายุขัยคนเราเอาเฉพาะวัยทำงานไม่ถึง40ปีหรอก ตอนนี้ผู้ใหญ่ลีตัวจริงเกือบจะวางมือและใช้ชีวิตอย่างมีสุขในบั้นปลายกันหมดแล้ว ก็สั่งสมบารมีมาตั้ง43ปีแล้วนี่นา

ผมถึงบอกไงครับว่ามันได้แต่วิ่งไปเรื่อย ๆ แต่ไม่มีจุดหมาย ดีหรือร้ายใครจะบอกได้
แล้วผมก็สงสัยว่าอยู่แบบไหน จะสบายกว่ากัน