ทำไมคนไทย (ส่วนใหญ่ )ถึงเป็นอย่างนี้กันนักนะ

[Pharma24]

ไปกรุงเทพ2วันกลับมาเซ็งกับการขายยาให้คนพวกนี้อีกแล้วครับ
จนบางทีรู้สึกท้อ เห็นเค้าเทียบราคาร้านเรากับร้านหมอตี๋
ทำไมร้านเภสัชถึงต้องขายยาราคาเท่ากันกับร้านหมอตี๋ด้วย แล้วเรากระเสือกกระสนเรียนเภสัชทำไม
หรือจัดยาตามร้านหมอตี๋ให้หน่อย เอาตัวอย่างมาให้ดู มีnsaids2ตัวคลายกล้ามเนื้อ1เม็ด สเตียรอยด์1เม็ดและยาล้างไต1เม็ด

ถามตัวเองมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ตรงที่เค้าไม่ได้เห็นคุณค่าของเราแม้แต่น้อย

เรื่องเปรียบเทียบราคานี่ทำใจเลยล่ะ ... เหอๆ ร้านผม ONE PRICE POLICY ถ้าซื้อที่อื่นได้ถูกกว่า ก็คงต้องให้เขาไปซื้อร้านนั้น ผมไม่ลดราคาให้ตามที่ลูกค้าต่อรอง ยอมไม่ขาย เพราะหากทำแบบนั้นผมว่ามันไม่ยุติธรรมกับคนที่เขาไม่ต่อรอง  ส่วนสาเหตุที่ราคามันโดนต่อรองก็เพราะมีหลายร้านที่ใช้นโยบาย PRICE WAR โดยเลือกเอายาตัวดังๆมาขายในราคาที่แทบจะเท่ากับทุน โดยเฉพาะร้านที่เป็นร้านขายส่ง หรือร้านพวก CHAIN ที่ซื้อ LOT ใหญ่ๆพวกนี้เขาไม่รู้หรอกว่าทำแบบนี้เป็นการทำลายระบบ

ส่วนเรื่องจัดยาตามหมอตี๋ ผมไม่ตามใจลูกค้านะ จะบอกว่าแบบนี้ผมไม่มี แต่ถ้าจะเอาผมจัดให้ตามอาการที่เขาเป็น พร้อมบอกว่าคุณไม่จำเป็นต้องกินหลายเม็ด เพราะยาซ้ำซ้อน แค่ตัวใดตัวหนึ่งก็พอ แล้วถ้าเจอมีพวก STERIODS จะบอกเขาเลยว่ากินยาชุดพวกนั้นคุณอาจรู้สึกว่าหายเร็ว แต่กระเพาะ กระดูกคุณอาจจะแย่ลงไปเรื่อยๆหากกินมันประจำ

[lannaphar]

เพื่อนฟู เอ็งเหน่งไปไม่น้อยเลยเนอะ

[Pharma24]

เพื่อนฟู เอ็งเหน่งไปไม่น้อยเลยเนอะ

ตามวัยว่ะเพื่อน ว่าแต่ใครหว่า 

[hmanoi]

ประเด็นเรื่องแซงคิวนี่ก็เซ็งไม่ใช่น้อยนะคะ
ไม่ว่าในร้านจะเป็นไทยหรือฝรั่ง หนูจะขายตามคิวค่ะ
ถ้าเข้ามาถึง สั่งทันทีว่าจะเอาอย่างนั้นอย่างนี้ ในขณะที่หนูกำลังขายคนอื่นอยู่
ก็จะหันไปบอกว่า ค่ะ รอสักครู่นะคะ
ถ้ายังสั่งไม่เลิก ประมาณว่าชั้นจะเอาเดี๋ยวนี้ ก็จะบอกว่า ต้องรอตามลำดับนะคะ
ตอนนี้หนูกำลังให้คำปรึกษากับผู้ป่วยอยู่ค่ะ รอสักครู่ (ส่วนใหญ่จะอึ้ง แล้วก็รอ
ซึ่งมันก็ไม่กี่นาทีหรอกค่ะ ไม่เคยเกิน 3 นาทีซักครั้ง)

แต่จะมีบางคนโมโห แล้วก็เดินออกไปซื้อร้านอื่น อันนั้นก็ตามใจ (มัน)

แต่ที่เซ็งกว่าคือ (ไอ้) พวกมาซื้อ พอคิดตังค์เสร็จ แทนที่ (มัน)จะจ่ายเงินเลย (มัน)ดันคุยโทรศัพท์
ทำให้ไม่สามารถคิดเงินคนอื่นได้ อีกอย่างคือ ลิ้นชักเก็บเงินไขไม่ได้ค่ะ จึงต้องรอ (มัน) คนเดียว
น่ารังเกียจที่สุด คิดว่านอกจากขับห้ามโทรแล้ว น่าจะมีซื้อยาห้ามโทร ด้วย ท่าจะดี

แต่ล่าสุดนี่ ยังคงกลับมาสงสัยเหมือนเดิม ว่าทำไม คนไทยเข้าใจเรื่องยาหมดอายุผิดๆ

เหตุการณ์คือ เค้ามาซื้อ cobizym 1 แผง  ขอดูวันหมดอายุ เราก็ให้ดู
เป็น เดือน 3 2009 (ก็ปีนี้ 2008 นี่หว่า) เค้าถามว่า ใหม่กว่านี้ ไม่มีแล้วเหรอ
เราก็ตอบว่า ไม่มีค่ะ มี lot เดียว เค้าบอก อยากได้ที่ใหม่กว่านี้
ไม่มีค่ะ เพราะ lot นี้ ก็อีกตั้งเกือบปี กว่าจะหมดอายุนะคะ  10 เม็ดคงกินหมดก่อนปีหน้ามั้งคะ (เริ่มเซ็ง ปากเสียอีกแล้วเรา)

พอดีชอบยาใหม่ๆ ค่ะ .... แป่ว แล้วเค้าก็คงไปเสาะหายา lot ใหม่ล่าสุดจากร้านอื่น

[scooba_bkk]

คงต้องบอกให้ไปรอซื้อหน้าโรงงานผลิตดีกว่า จะได้ล็อตใหม่ๆเลย (พูดในใจนะครับ) แล้วที่เจอบ่อยๆทุกวันเลยคือ จะเอายี่ห้อนี้ แต่เราไม่มี เรามีอีกยี่ห้อนึง แต่เป็นสูตรเดียวกัน เค้าก็จะบอกว่า เค้าฝากซื้อ ไม่ได้ใช้เอง แล้วก็ออกจากร้านไป

[mingrx19]

*ประเด็น "เค้าฝากซื้อ" เนี่ย เราก็โคตรเบื่อเลย หลังๆเลยดักคอตั้งแต่ตอนต้นเลยว่า ใครกิน
ถ้าเค้ากินเอง ค่อยอธิบาย (เผื่อได้ขายอันอื่น) แต่ถ้าคนอื่นกิน ก็ปล่อยไป ขี้เกียจพูด พูดไปก้อเท่านั้น

*ประเด็น "ต่อราคา" ก็ต้องทำใจแหละค่ะ เรามันการค้าแบบเสรี ต้องปรับตัว ถ้าไม่ขาดทุนก็จะขายค่ะ
ยอมได้กำไรน้อย แต่ไม่อยากเสียลูกค้า (ชาวบ้าน ปากต่อปากนะคะ ถ้าเราไม่ยอมลด เขาจะบอกต่อว่า ร้านนี้อย่าไปเด้อ ขายแพง)

*ประเด็น "คุณค่าของเภสัช" อยากให้นึกถึง ลูกค้าที่บอกว่า เราจัดยาดีกว่าคลีนิคอีกเอาไว้ค่ะ (เอาไว้เป็นกำลังใจ)
ส่วนพวกฟายๆ ก็อย่าไปจำคะ เสียอารมณ์ 555555+


บางที การค้า ไม่ได้มีสูตรตายตัวค่ะ เราต้องปรับตัวตามสภาพสังคมไทยค่ะ
ถ้ายอมหัก แต่ไม่ยอมงอ คงจะอยู่ยากในธุรกิจยา และเราก็จะสู้ร้านหมอตี๋ไม่ได้ซักที
กี่ยุคกี่สมัย เราก็สู้ร้านหมอตี๋ไม่ได้ (รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง)

[mingrx19]

มีเรื่องมาเล่าให้ฟังค่ะ

แต่ก่อน เวลามีคนมาซื้อ ซัลบีซีโอ (ตัวยาซัลฟา) แล้วเขาบอกว่า เป็นยาทราง เด็กไม่ยอมกินข้าว คนแถวบ้านบอกมา
ไอ้เราก็รู้สึกว่า มันไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่
อธิบายยังไง เขาก็ไม่ยอมเข้าใจ ยืนยันว่าจะเอาให้ได้ ไอ้เราก้อไม่ขาย เขาก็เดินออกจากร้าน
จิตตกทุกครั้ง ที่เจอเคสแบบนี้

ครั้งล่าสุด เจออีกเคสแบบนี้เลย
เลยถามพ่อเด็กไปว่า เด็กเคยกินมั้ย เขาบอกว่า ไม่เคย
เราเลยอธิบายว่า ถ้ากินไปแล้วเกิดอาการแพ้เป็นผื่น เป็นตุ่มหนองหนิ ให้รีบไปหาหมอเลยนะ
เพราะยาตัวนี้ เวลาแพ้ แพ้รุนแรง อาจถึงตายได้นะ ไม่ใช่ว่าใครจะกินก็ได้ ถ้าไม่แพ้ก็ดีไป
พ่อเด็กรีบบอกเลยว่า งั้นมียาตัวอื่นมั้ย เราเลยหยิบยาที่เราคิดว่าเหมาะสมกะเด็กคนนี้ให้....ก็จบ

เลยมานั่งคิดในมุมกลับว่า เราคงต้องเปลี่ยนกระบวนการคิดเราใหม่แล้วล่ะ
บางทีปัญหามันก็แก้ได้ง่ายๆนะ แค่เรายังหาไม่เจอ เท่านั้นเอง
ถ้าวิธีเดิมๆ ใช้ไม่ได้ผล เราจะใช้ต่อไปทำไม หาวิธีใหม่ดีกว่าไหม

ปล. หวังว่า พี่น้องๆเภสัชจะมาแชร์ประสบการณ์ วิธีจัดการกะคนไข้ที่มีปัญหา ให้พวกเราได้ศึกษากันนะคะ

[apotheker]

หมิ่งตอบได้ดีมาก
เรื่องแบบนี้ผมเคยมีพี่ที่เปิดร้านยามานานเล่วให้ฟัง
มันก็เหมือนเราเห็นก้อนหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งวางขวางทางเดินอยู่
บางคนเดินผ่านโดยไม่สนใจ
บางคนเดินเตะตีนเจ็บแล้วก็ผ่านไป
แต่ทางแก้ที่ถูกคือเราควรจะค่อยๆอุ้มมันขึ้นมาแล้วยกไปวางข้างทาง

แปลว่าอะไร
ก้อนหินก้อนนั้นก็เหมือนความเข้าใจผิดในการใช้ยาทีฝังลึกมานานในสังคมไทย
เภสัชก็เหมือนคนที่เดินผ่านมาเจอ
บางคนก็ไม่สนใจ
บางคนก็ไม่พอใจ ด่าว่าคนไข้เสียๆหายๆ ทำไมโง่เงี้ย กินยาแบบนี้ ใช้ยาแบบนี้
พูดไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร คนไข้หนีหมดไปหาหมอตี๋เหมือนเดิม

วิธีแก้ที่ถูกคือเราต้องใช้วิธีการนิ่มนวล คุณป้าเป็นอะไร ทำไมใช้ยาตัวนี้ หยิบยามาให้ดูว่าเราก็มีนะแต่อย่าไปใช้เลย
ใช้ตัวอื่นดีกว่าเพราะอะไร อย่าไปคาดหวังว่าครั้งเดียวจะเปลี่ยนได้ แต่ต้องค่อยๆตะล่อมๆเข้าไป ให้เค้าไว้ใจเราว่าเราหวังดีเสียก่อน
แล้วเค้าถึงจะยอมเชื่อตามเรา เหมือนค่อยๆอุ้มหินก้อนนั้นขึ้นมา

ที่พูดน่ะไม่ใช่ผมทำได้หรอกนะ แต่ก็ค่อยๆฝึกไป บางทีก็หลุดเตะหินไปเหมือนกัน

[paopong]

อ้อ ก้อนหินนี้เอง


มิน่าหละ เราถึงเจ็บตัวอยู่ทุกวัน

[mingrx19]

หมิ่งตอบได้ดีมาก
เรื่องแบบนี้ผมเคยมีพี่ที่เปิดร้านยามานานเล่วให้ฟัง
มันก็เหมือนเราเห็นก้อนหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งวางขวางทางเดินอยู่
บางคนเดินผ่านโดยไม่สนใจ
บางคนเดินเตะตีนเจ็บแล้วก็ผ่านไป
แต่ทางแก้ที่ถูกคือเราควรจะค่อยๆอุ้มมันขึ้นมาแล้วยกไปวางข้างทาง

แปลว่าอะไร
ก้อนหินก้อนนั้นก็เหมือนความเข้าใจผิดในการใช้ยาทีฝังลึกมานานในสังคมไทย
เภสัชก็เหมือนคนที่เดินผ่านมาเจอ
บางคนก็ไม่สนใจ
บางคนก็ไม่พอใจ ด่าว่าคนไข้เสียๆหายๆ ทำไมโง่เงี้ย กินยาแบบนี้ ใช้ยาแบบนี้
พูดไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร คนไข้หนีหมดไปหาหมอตี๋เหมือนเดิม

วิธีแก้ที่ถูกคือเราต้องใช้วิธีการนิ่มนวล คุณป้าเป็นอะไร ทำไมใช้ยาตัวนี้ หยิบยามาให้ดูว่าเราก็มีนะแต่อย่าไปใช้เลย
ใช้ตัวอื่นดีกว่าเพราะอะไร อย่าไปคาดหวังว่าครั้งเดียวจะเปลี่ยนได้ แต่ต้องค่อยๆตะล่อมๆเข้าไป ให้เค้าไว้ใจเราว่าเราหวังดีเสียก่อน
แล้วเค้าถึงจะยอมเชื่อตามเรา เหมือนค่อยๆอุ้มหินก้อนนั้นขึ้นมา

ที่พูดน่ะไม่ใช่ผมทำได้หรอกนะ แต่ก็ค่อยๆฝึกไป บางทีก็หลุดเตะหินไปเหมือนกัน

ว๊ายๆ ดีใจ
มีคนชมแต่เช้า
ขอบคุณค่า

[george]

ขอแชร์บ้างนะ กรณีที่ลูกค้าถามราคา เช่น ยาตัวนึงที่เค้ามาถามหา
ลูกค้า " ยานี่แผงละเท่าไร "
เภสัชกร "แผงละ หนึ่งร้อยบาทครับพี่"
ลูกค้า " เอ เคยซื้อไม่ถึงนะ "
เภสัชกร "ไม่ผิดราคานะครับ"
ลูกค้า "ร้านในตลาดขายแปดสิบห้าบาทเอง"
เภสัชกร รำพึง มาก็ แปดสิบแล้ว ขายดีไม๊ เดี๋ยวจะเสียลูกค้า
เภสัชกร "เอาก็ได้ลดให้ แปดสิบห้าก้แปดสิบห้า"
ลูกค้า "โห!! ร้านนี้ทำไมบอกผ่านอย่างนี้ ค้ากำไรเกินควรนะ"
เภสัชกร "???"
ไม่ลดให้อาจเสียลูกค้า ลดให้ก็เสียหายเหมือนกัน
อีกอย่างฝากสังเกตุลูกค้าที่เป็นมือที่สามที่ก่อความวุ่นวายถามราคาร้านนึงแล้วไปต่อราคาอีกร้าน
โดยอ้างว่าร้านโน้นขายถูกกว่า ทั้งที่ราคาร้านแรกอาจมีราคาที่ไม่ได้ถูกกว่าเลยก็เป็นได้

[mingrx19]

ก็แบบนี้แหละค่ะ เหมือนซื้อหวย
ถูกรางวัลก็น้อย...ถูกกินก็เยอะ

น่าจะบอกว่า พี่เอา 2 แผงเลยมั้ยคะ เดี๋ยวลดให้
ถ้าเอาแผงเดียวให้ราคานี้ไม่ได้จิงๆ
(อันนี้วิธีส่วนตัวนะคะ)
ถ้าเอาก็เอา ถ้าไม่เอาก็ไม่เป็นไร 555555

[rinko]

มันเป็นศิลปะ

gano แผงนึง อธิบายแค่ตาย สรุปคนไข้เพิ่งประจำเดือนหมด คนข้างบ้านบอกว่า กิน gano แล้วดี กระชับมดลูก กว่าจะยอมให้เราเปลี่ยนยา อธิบายไป แกคุยโทรศัพท์ไป ร่วมครึ่งชั่วโมง สุดท้ายแกเปลี่ยนจาก gano เป็น เพ็ญภาค เอาวะ ยังดีกว่าจ่าย Antibacterial ไป นี่กรุงเทพนะเนี่ย ขอบอก

ฝรั่งก็ใช่ย่อย เป็นโรคกระเพาะ แต่เคยกิน Ibuprofen แล้วหายปวดฟัน จะกินให้ได้ ก็จ่ายให้พร้อม Antacid แกก็โวยวาย ว่า really, r u sure? ไม่เชื่อว่ามันระคายกระเพาะ เราก็ตอบได้แค่ว่า I am a pharmacist. นี่กรุงเทพอีกเช่นกัน

เอาดำแดง 6 เม็ด เป็นริดสีดวงในลำไส้ กินแล้วหาย นี่ก็อธิบายแค่ตายเช่นกัน แต่แกขอบคุณตอนจบ และบอกว่า จะกลับมาใช้บริการใหม่

คิดๆไป มันก็สนุกดีนะ ถ้าไปขายอย่างอื่น อาจไม่มันส์เท่าอยู่ร้านยา

[werty]

ทำไปเถอะครับความดีเพราะสักวันมันก็จะได้กับน้องๆเภสัช ลูกค้าที่ดีๆก็มีเยอะครับสำหรับผมที่อยู่กับความมืดจากโรงพยาบาล ซึ่งคนไข้แม้สักคนไม่เคยเห็นหัว แต่พอมาเปิดร้านยามีคนไข้เดินเข้ามาชมถึงในร้านแม้สักคนเราก็ดีใจ (แต่ตอนนี้มีชมมาหลายคนแล้ว.....ปลอบใจตัวเอง) ตอนนี้รอเพียงแต่ว่าเมื่อไหร่ร้านจะพอได้กำไรบ้างสักทีอยากจะออกจากโรงพยาบาลจะแย่อยู่แล้วอยากเปิดร้านทั้งวันแล้วรับเด็กฝึกงานบ้างจะได้แบ่งเบาภาระให้อาจารย์ที่คณะได้บ้างเพราะแหล่งฝึกมีน้อยมากๆ อาจารย์ก็ต้องเหนื่อยเดินทางไปเปิดแหล่งฝึก

[beeing]

อ่านไปขำไป นี่แหละความจริงประเทศไทย