

หลังจากที่ผมได้เริ่มเรียนรู้ชีวิตจริงของการทำงานเภสัชผมคิดว่าเป็นอย่างนี้นะ
1.หากคุณต้องการเป็นเจ้าของร้านขายยาไม่จำเป็นต้องเป็นเภสัช ไม่ต้องไปเรียนให้เสียเวลาเป็น 5-6 ปีหรอก ไปฝึกขายจากร้านมาสักหน่อยก็ได้แล้ว แล้วก็หาใบประกอบใครมาขออนุญาตก็ได้ใครมาแขวน เพราะไม่กี่วันก่อนยังมีคนทำได้อยู่เลย ( ลองคิดดูจิงไหม๊ )
2.ร้านขายยาเป็นธุรกิจที่เปิดกว้างนะ เพราะว่าในร้านไม่ได้ให้เฉพาะเภสัชเท่านั้นที่ขายยาหรือแนะนำยาแก่คนไข้ได้ ( เพราะร้านข้างๆ ก็ไม่เคยเห็นมีเภสัชอยู่ ) ใครก็ทำได้ ไม่เหมือนคลินิคหมอถ้าไม่มีแพทย์นั่งตรวจรักษา ก็ทำไม่ได้ เพราะเวลาไปคลินิคไม่เคยเห็นแพทย์วานให้พยาบาลหรือผู้ช่วยตรวจแทนเวลาไม่อยู่ ( ลองคิดดูจิงไหม๊ )
3.วิชาชืพเภสัชเป็นสาขาวิชาที่เรียนจบแล้ว เหมือนเรียนจบทั้งตระกูล เพราะเรียนจบแล้ว เปิดร้านให้ญาติอยู่ได้ กลางวันก็ไปทำโรงบาลรัฐ เลิกงานก็แว๊ะมาดูบ้าง บางทีก็เปิดร้านขยายสาขาเพิ่มให้ ลง ป้า น้า อา อยู่
ตัวผมเองก็กะวะลองดูอีกสักพักถ้าร้านย่านที่อยู่ที่เป็นร้านแขวนป้ายไม่มีใครทำอะไร ก็จะเปิดสาขาเพิ่มเลยเหมือนกัน ไหนๆก็ไหนๆ ก็คนมีอำนาจไม่ทำไรกันก็อย่าไปหวังไรเค้าเลย เปิดประชดไปเลย แล้วไอ้เรื่องที่จะให้เภสัชเองแจ้งเรื่องว่าร้านในแขวนป้ายไปที่ หน่วยงานที่เค้ากำหนด ไม่ต้องทำหรอกครับเพราะเจ้าหน้าที่รู้กันดีทุกคนว่ามีร้านไหนบ้าง แต่ไม่จักการทำไรกันเอง แล้วจะให้แจ้งไปทำแป๊ะอะไรละครับ
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนไข้เดินเข้ามาซื้อยาในร้านเค้าบอกว่าลูกเค้าก็เปิดร้านยาอยู่ที่ภูเก็ต ตอนนี่มี 6 ร้าน ขายยาซื้อบ้านในภูเก็ต 8 หลัง ผมถามว่าน้องเค้าจบที่ไหนมาเหรอครับ เค้าบอกว่า จบรัฐศาสตร์ ม.ราม ผมหมดคำถาม
ขออภัยหากสิ่งที่บอกไปมันไม่โดนใจใครหลายคน แต่ผมทำไรร้านยาแขวนป้ายไม่ได้ สิ่งที่บอกมาคงเป็นสิ่งเดียวที่ทำได้ ขอน้อมรับความคิดทุกท่าน