รถไฟแห่งดอยคีเดย

[Barrios]

ตอนที่ 1
ในสมัย พ.ศ.2510 ทางการแห่งประเทศเฉื่อยแฉะได้เล็งเห็นว่าบนดอยคีเดยควรจะได้รับการพัฒนา เพราะขณะนี้มีการบุกรุกป่าและที่สาธารณะหากปล่อยไปพื้นที่ทำกินจะลดน้อยลงไปเรื่อย ๆ ทางการจึงเห็นว่าสมควรสร้างทางรถไฟให้ผู้คนบนดอยได้ติดต่อและรับรู้เรื่องราวของโลกภายนอก
แต่เนื่องจากชาวบ้านบนดอยยังคงได้รับความสะดวกสบายกับชีวิตบนดอย ผู้คนส่วนใหญ่จึงไม่ยอมมาขึ้นรถไฟและไม่ยอมย้ายออกจากดอย โดยเฉพาะผู้ใหญ่ลีแกคอยเป็นตัวตั้งตัวตีไม่ให้ลูกบ้านขึ้นรถไฟไปด้วย แต่อย่างไรก็ตามยังคงมีลูกบ้านส่วนหนึ่งเห็นว่าการใช้ชีวิตอยู่บนดอยในสภาพนี้ต่อไปนาน ๆ คงต้องถูกผู้ใหญ่เอาเปรียบอยู่ร่ำไป และเล็งเห็นว่าการอยู่อย่างนี้ต่อไปสักวันบนดอยคงอยู่ลำบากมากขึ้น จึงแอบขึ้นรถไฟไปในตอนกลางดึกก่อนที่รถไฟจะออก

เพื่อให้สมกับที่เป็นรถไฟของประเทศเฉื่อยแฉะ รถไฟขบวนนี้จึงนั่งไม่สะดวกสบาย อากาศก็ร้อน อาหารก็ไม่อร่อย บริการก็ไม่ดี เรียกได้ว่ามีแต่ความหวังที่ทางการโฆษณาว่าเมื่อถึงที่หมายแล้วจะดี นอกจากนั้นไม่มีอะไรดีเลย แต่ที่ทำให้คนบนรถไฟหนักใจที่สุดคือรถไฟวิ่งช้าซะเหลือเกิน คนบนรถแทบจะไม่รู้สึกว่ารถได้เคลื่อนขบวนออกไปเลย
ผู้คนที่มาส่งญาติตัวเองพากันเป็นห่วงว่ารถไฟจะลงจากดอยได้อย่างปลอดภัยหรือไม่
แรก ๆ ที่รถไฟเคลื่อนออกไปการติดต่อระหว่างคนที่ขึ้นรถกับคนที่อยู่บนดอยยังคงมีอย่างสม่ำเสมอ จนกระทั่งรถไฟได้เจอกับอุปสรรคแรกของการเดินทาง นั่นคือ ผู้ใหญ่ลี.................

รอเช็ค rating ก่อนแล้วค่อยต่อตอนต่อไป

ปล.ชื่อทั้งหมดเป็นชื่อสมมติ ไม่เกี่ยวข้องกับใครและไม่เกี่ยวข้องกับกระทู้อื่น ย้ำ !! ไม่เกี่ยวกับกระทู้อื่น......ย้ำ !!!

[moomoo]

ช่วยดัน .. ทั่นนักเขียนมืออาชีพ

ว่าแต่ ..กี่ตอนจบเนี่ยยย??

พระเอกกับนางเอกจะสมหวังกันเปล่า?

[apotheker]

มาแจกgift

[naproxen]

รออ่านครับ

[nonnoi]

รออ่านด้วยคนค่ะ

[lookjeab]

มาดันกระทู้ รออ่านต่อค่ะ

[marafama]

เรื่องจะเป็นยังไงเนี่ย
รอติดตาม
การรถไฟจะ กลายเป็น ...
ผู้ใหญ่ลี เป็นใคร...

[Piggy Bunny]

อยากอ่านต่อแล้วววววววววววววววววววว *

[Barrios]

ตอน 2 ภาคการเดินทางบนรถไฟ ตอนที่ 1/2
รถไฟแล่นได้ช้ามาก เรียกได้ว่าผู้ชายที่อยู่บนรถไฟสามารถเดินลงมายิงกระต่ายเก็บไว้เป็นเสบียงกินบนรถ ส่วนผู้หญิงก็เดินลงมาเก็บดอกไม้ข้างทาง แล้วค่อย ๆ เดินกลับไปขึ้นรถไฟได้เหมือนเดิม

จนกระทั่งรถไฟได้แล่นผ่านบ้านของผู้ใหญ่ลี ซึ่งบัดนี้ได้เกณฑ์ลูกบ้านมายืนขวางทางรถไฟ ประท้วง เรียกให้ผู้คนบนรถไฟให้ลงจากรถมา พวกผู้ใหญ่ต่างพากันเยาะเย้ยคนบนรถว่าเป็นพวกโง่เง่า ถูกทางการหลอก มันแล่นช้าขนาดวิ่งหนีกลิ่นตดตัวเองยังไม่พ้น ที่นั่งก็แคบ ที่นอนไม่มี แถมมันจะพาไปไหนสวรรค์หรือนรกก็ไม่รู้ ลงมาอยู่กับแกดีกว่า น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องไปไหน ข้าวปลาพร้อมกินอิ่ม นอนสบาย ผู้คนกว่าครึ่งเห็นจะจริงตามที่แกว่าเพราะรถเคลื่อนขบวนมาได้3-4 วันแล้วยังออกจากหมู่บ้านไม่ได้ซะที ทั้ง ๆ ที่ใช้เวลาเดินเพียง 10-15 นาที ก็ออกมาพ้นหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้แล้ว กว่าครึ่งบนรถไฟก็ทยอย ๆ กันลงมา

เพียงคนลงมาแค่ครึ่งผู้ใหญ่ลีแกก็ยังไม่พอใจ แกยังอยากจะให้คนทั้งหมดลงมาอยู่กับแก จึงวางแผนแกล้งคนบนรถไปต่าง ๆ นานา อาทิ จัดพวกไปปาก้อนหินใส่ ขึ้นไปขู่ให้คนลงจากรถ แอบขึ้นไปขโมยทรัพย์สินบนรถ เอาท่อนซุงมาวางขวางทางรถไฟ ถึงตอนนี้คนบนรถเริ่มร้องเรียกให้ทางการลงมาจัดการ ทางการจึงได้ขอความช่วยเหลือจากสำนักคุ้มประชาอนุบาล ผู้ดูแลสุขภาพและความปลอดภัยของประชาชน ด้วยชื่อนี้ยาวจัด ชาวบ้านจึงพร้อมใจกันเรียกสั้น ๆ ว่า สำนักหอย ทางการจึงตกลงให้โดยสำนักหอยจะเป็นคนคุ้มครองขบวนรถและให้ขุนสา สุขจิงจัง เป็นผู้กำราบผู้ใหญ่ลี แต่อนิจจา ทางสำนักหอยจัดกำลังคนให้ขุนสาไปเพียงไม่กี่คน เทียบไม่ได้เลยกับพรรคพวกของผู้ใหญ่ อาวุธที่ให้ไปก็เป็นเพียงมีดสั้นทื่อ ๆ ต่อให้ขุนสาเก่งกาจแค่ไหนก็คงไม่สามารถจัดการกับผู้ใหญ่ได้ ขุนสาจึงทำงานแบบขอไปที ไม่ได้จิงจังให้สมนาม ลูกน้องขุนสาเองก็ไม่จิงจังตาม ซ้ำร้ายบางคนยังเข้าพวกกับผู้ใหญ่ รับสินบน คอยชี้ช่องหลบหนีอีกต่างหาก การปราบปรามผู้ใหญ่ครั้งนี้ถือว่าล้มเหลว

แต่เนื่องจากขุนสาเป็นผู้ได้รับการแต่งตั้งจากทางการ ผู้ใหญ่จึงยังเกรงใจขุนแกอยู่บ้างคงไม่กล้าทำผิดซึ่งหน้า การคุกคามของผู้ใหญ่จึงค่อยๆ น้อยลงไป โดยเฉพาะให้ส่วนหัวและส่วนกลางของขบวนแทบจะไม่มีอันตราย ๆ ใด ๆ ยังคงมีเพียงส่วนท้ายของขบวนรถ ซึ่งเรียกกันง่าย ๆ ว่าส่วน พูมพาก ยังคงถูกก่อกวนอยู่เป็นระยะ ๆ

หลังจากออกจากดอยมาได้ 4-5 ปี การคุกคามจากผู้ใหญ่ลีก็ลดน้อยลงตามระยะทาง แต่ขบวนรถก็ยังคงเจออุปสรรคอยู่เรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นพายุใหญ่ น้ำท่วม คนขับหลับใน ครั้งนึงขบวนรถเคยพาหลงทางเข้าไปในดินแดนแห้งแล้ง ไม่มีข้าวไม่มีน้ำ เป็นแรมปี อาหารขาดแคลน ผู้คนบนรถถึงกับล้มตายกันไป 1 ใน 3

[Barrios]

ตอน 2 ภาคการเดินทางบนรถไฟ ตอนที่ 2/2
เมื่อขบวนรถได้แล่นผ่านหมู่บ้านต่าง ๆ ก็จะมีทั้งคนขึ้นและคนลง บางหมู่บ้านก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี บางหมู่บ้านก็สาปแช่งขบวนรถ บางที่ก็เจริญกว่าบนดอย บางที่ก็ล้าหลังกว่าบนดอย ขบวนรถก็มีการปรับปรุงเครื่องยนต์ ปรับปรุงระบบอำนวยความสะดวกไปตามลำดับ คนที่อยู่บนรถก็ได้รับความสะดวกขึ้นทีละเล็กละน้อย

ชาวดอยคีเดยที่อยู่บนรถ ก็ได้อาศัยข่าวสารจากหมู่บ้านและผู้คนหน้าใหม่ ๆ ที่ทยอยกันขึ้นรถมาเล่าให้ฟังถึงวิชาการทำมาหาหากิน เวทมนต์ คาถา ต่าง ๆ รวมทั้งได้เห็นความทันสมัยและความเสื่อมโทรมจากหมู่บ้านสองข้างทาง บางครั้งมีนักปราชญ์ขึ้นมาในขบวนรถชาวดอยจะคอยต้อนรับเป็นอย่างดี และคอยซักถามให้ผู้รู้เป็นผู้อธิบายปัญหาต่าง ๆ

ชาวดอยบางคน ถึงกับลงไปอาศัยอยู่ในหมู่บ้านตามรายทางเพื่อศึกษาวิชาความรู้จนแตกฉานแล้วค่อยตามมาขึ้นขบวนรถ

เมื่อเวลาผ่านไป ผ่านไป ชาวดอยค่อย ๆ สะสมประสบการณ์ ความรู้ จนบัดนี้ถือว่าเติบใหญ่เต็มที่พร้อมที่จะกลับไปพัฒนาบ้านเกิดแล้ว ชาวดอยจึงส่งคนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มแรกที่กลับมายังบ้านเกิด

ใครจะขึ้นจะลงยังไง รถไฟก็ยังคงแล่นของมันต่อไปเรื่อย ๆ ช้า ๆ ใครที่ทนไม่ไหวก็กระโดดลงมา ใครได้ประสบการณ์พอแล้วก็ลงมา ใครที่มีความหวังกับรถไฟก็กระโดดขึ้นไป ใครเห็นบ้านเมืองสวยจะลงมาเที่ยว หรือจะมาอาศัยอยู่ ขบวนรถก็ยังแล่นต่อไป

ใครจะรู้ว่าเมื่อถึงจุดหมายจะเหลือชาวดอยบนรถซักกี่คน ????

[apotheker]

จบยังหนิ
สงสัยแปลมาจากชีวิตจริง

[ยุ่งยิ่ง]

น่าจะมีภาคต่อ รออ่านอยู่ค่ะ

[winitta]

เขียนได้สนุกจัง การใช้ภาษาก็ดีมากค่ะ จินตนาการตามไปด้วยเหมือนอ่านแฮรี่พ๊อตเตอร์เลย

[moomoo]

ซ้อแปด (ญาติซ้อเจ็ด) อย่าลืมมาบอกใบ้ตอนจบนะคะ ว่าใครเป็นใคร

[Piggy Bunny]

ภาพปลากรอบค่ะ