สวัสดีครับพี่น้อง...(โทษที...ที่ผมนับญาติอยู่คนเดียว)
บางท่านอาจจะมีความสู้ไม่ดี กับวิธีการของผม
ถือเป็นเรื่องปกติ คนเรามีหลายมุมมอง หลายคนมาจากหลายที่หลายจังหวัด
ผมเปรียบเหมือนหมอตี๋ ซึ่งในความรู้สึกของบางท่านที่เป็นเภสัชกรไม่ดีอยู่แล้ว
แฟนผมเป็นเภสัชกรก็ใช่ ส่วนผมเปรียบเหมือนคนค้าขาย จุดรวมของคนค้าขายอยู่ที่
ลูกค้า แต่ไม่ได้หมายความว่าร้านเราขายยาโดยไม่มีหลักการ แฟนผมเป็นคนที่เข้าใจ
ในสิ่งที่ตนเองเรียนมา เข้าใจลูกค้า เข้าในตัวผม และเข้าใจในครอบครัว
นี่เป็นหนึ่งเคสที่เกิดขึ้น แต่ไม่อยากให้มองว่าเป็นสี่งที่เราทำอยู่ปัจจุบัน ถ้าอาม่าถือเงิน
มาซื้อซื้อ Aureomycin 2เม็ด คนที่เป็นเภสัชเภสัชกร ก็บอกว่าขายไม่ได้ แต่ในมุมมองของคนที่ค้าขาย
ก็มองว่าลูกค้าถือเงินมาให้ เราจะปฏิเสธได้ไง เรื่องนี้เคยตั้งคำถามตอนเราเปิดร้านใหม่ เมือ 7 ปีที่แล้ว
และแฟนผมก็ขัดแย้งในความรู้สึก หลายครั้งที่ต้องถามตนเองว่า
-ลูกค้าโดยเฉพาะผู้สูงอายุจะเชื่อเราหรือเปล่า
-ถ้าเราไม่ขายร้านอื่นเขาขายหรือเปล่า
-สิ่งที่เป็นพฤติกรรมของลูกค้าบางคนส่งผลเสียต่อตัวเขาขนาดไหน
-เราแก้ไขได้มากขนาดไหน
-อะไรคือความพอดี
หลายคำถาม ที่เราเคยตั้งคำถาม ร้านที่อยู่ในเมืองก็จะง่ายในการขาย แต่ถ่าร้านที่อยู่ต่างอำเภอ
เรื่องแบบนี้เยอะมาก ถ้าเรายึดหลักการอย่างเดียว ลูกค้าคือผู้ตัดสินในสิ่งที่ทำเป็นอย่างดี ตาบใดที่ลูกค้า
ของเรายังให้ความสบับสนุนในวิธีการของเรา นั่นคือวิธีทางของเรา แต่อย่าเขา 1 เคสตัดสินตัวบุคคล
หรือร้านเขา เพราะบางอย่างมีหลายองค์ประกอบเกินกว่าว่าจะจ่าย หรือไม่จ่าย
มองกรอบให้กว้าง ผมเปรียบเหมือนมุมมองอีกหนึ่งมุมมองที่มีอยู่ ในปัจจุบัน