ก็อาศัยว่าเป็นร้านเดียวในละแวกนั้น ร้านอื่นๆมีเยอะแต่ห่างออกไปอีกประมาณเกือบกิโล ที่จริงแล้วถ้าจะคิดในแง่ธุรกิจก็ถือว่าไม่คุ้มเลยค่ะ แต่ว่าที่เปิดเพราะตอนเย็นๆมีเวลาว่าง แล้วพ่อแม่ก็ไม่ชอบให้ไปทำงานที่อื่นกลับดึกๆ ที่สำคัญคือเราชอบคุยกับคนค่ะ เวลาที่แก้ปัญหาให้คนไข้ได้จะรู้สึกดี ปรากฎว่าเพิ่งมีร้านใหม่มาเปิดต้นเดือนนี้เอง ร้านเค้าทำเลดีซะด้วย เป็นทำเลที่เราเคยเล็งไว้ตอนแรกเลยหละ เจ้าของเป็นเภสัชด้วย ร้านเค้าเปิดทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงดึก แต่ตอนเช้าเราออกไปทำงานขับรถผ่านก็ไม่เห็นเภสัชมานะ ตอนเย็นขับรถไปอยู่ร้านก็เห็นเภสัชมั่งไม่เห็นมั่ง แต่มีคนอื่นนั่งอยู่ ตอนเราขับรถจะกลับบ้านนั่นหละจึงจะเห็นเภสัช ก็ไม่รู้ว่าเค้าขายดีหรือเปล่า แต่ยอดเราตกลงไปเหมือนกัน ที่จริงช่วงสองสามเดือนก่อนร้านเค้าจะมาเปิด ยอดมันก็ดูตกไปจากเดือนก่อนๆอยู่แล้วหละ พอเค้ามาเปิดมันก็ยังตกอยู่ ก็เลยไม่รู้ว่ามันตกเองหรือเป็นเพราะร้านใหม่ แต่เราก็ปลงๆ เออนะ ก็ต่างคนต่างอยู่ละกัน ยังไงก็เพื่อนร่วมวิชาชีพ
ร้านใหม่มาเปิดได้ไม่กี่วัน มีลูกค้ามาที่ร้านเรา ซื้อเสร็จก็ถามว่า
"ได้ข่าวว่าจะไม่ขายแล้ว จะไปเรียนต่อเหรอ" อ๊ะ เราก็งงสิ ก็เพิ่งเรียนโทจบไปหมาดๆ ไม่เคยมีความคิดจะเลิกร้านเลย แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าคนไข้คงเข้าใจอะไรผิด
วันนี้มีคนมาซื้อของที่ร้านอาของเรา (อยู่ใกล้กัน) แล้วเห็นร้านยาเปิดอยู่ เลยถามอาว่า
"อ้าว...........ร้านยายังเปิดอยู่เหรอ เห็นว่าปิดไปแล้วนี่" อาก็งง ลูกค้ายังบอกอีกว่าคนเค้ารู้กันทั้งนั้นว่าเราเลิกทำร้านแล้ว
ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ แต่เหตุมันชวนน่าสงสัยว่าเป็นเพราะร้านใหม่ปล่อยข่าว เพราะร้านเราอยู่ในซอกหลีบน่ะ คนจะมาต้องตั้งใจมาเท่านั้น ดังนั้นถ้าคนเข้าใจว่าร้านปิด แล้วไม่ได้แวะมาก็จะไม่มีทางรู้เลยว่าจริงๆแล้วยังเปิดอยู่ตามปกติ
รู้สึกเศร้าใจมากเลย เซ้งเป็ด ไม่คิดว่าเภสัชด้วยกันจะใช้วิธีแบบนี้ ทั้งที่เราอยู่มาก่อนแท้ๆแล้วก็ไม่เคยไปยุ่งกับเค้า ยังอุตส่าห์มาระรานกันอีก ถ้าพี่ๆเจอแบบนี้จะทำยังไงกันคะ
