โดย rinko » 22 มิ.ย. 2011, 16:55
โหย ถ้าคำพูดสะกิดใจทั้งหลายทำคุณ สสจ เสียใจ ก็ใจน้อยไปหน่อยละค่ะ อย่างนี้ถ้าคุณ สสจ ทำมาหากินอย่างข้าพเจ้า อยู่ร้านยาทุกวัน ใส่ gown ทุกวัน ปักชื่อเภสัชกรหญิงซะด้วยนะเออ แต่คนไข้เรียกทุกวันว่า พยาบาลมั่ง เจ๊มั่ง น้องมั่ง คนขายยามั่ง แม่ค้ามั่ง ไม่ผูกคอตายหลังร้านเลยเหรอคะเนี่ย ต่อราคาทุกวัน เอายาชุดมาให้ดูทุกวัน ขอซื้อทีซี กาโน่ทุกวัน ด่าเภสัชทุกวัน (เถียงกลับทันบ้างไม่ทันบ้าง) ถามทุกวันว่าทำไมไม่ไปทำโรงพยาบาล ดีกว่าอยู่ร้านนะ ให้คนอื่นเฝ้าเหอะ พระเจ้า หรือเดี๊ยนด้านทนเกินไป ไม่รู้สึกใดๆเลยยยยยยยยย หรือเพราะโดนทุกวัน หรือเพราะใจน้อยไม่เป็น หรือเพราะกินเงินตัวเอง ไม่ได้กินเงินเดือนเหมือนคนอื่น เลยต้องทนทานสูง ทำไม่ดีเดี๋ยวไม่มีลูกค้าก็ไม่มีข้าวกิน เฮ้ออออออ เภสัชร้านยาคงต้องทนกันต่อไป นอกจากมีความอดทนสูง รับมือเรื่องประหลาดทั้งวัน ข้าวปลาก็กินไม่ตรงเวลา อยากกินมาม่ามาม่าก็บวมทุกที จนต้องเททิ้งเพราะลูกค้าเข้า (กินทีหลังเอาตังค์ก่อน) ยังต้องมานั่งคิดอีกว่าเวลาร้องเรียนอะไรไปเขาจะดำเนินการอะไรกันไหมเนี่ย เฮ้อ อย่างว่า ขอให้ได้ระบายก็สุขจายยยยยย
