jinapo เขียน:คือว่า หนูไม่รู้คนอื่นจะคิดยังไงนะคะ หนูยังเรียนไม่จบอาจมองสังคม สถานการณ์ไม่กว้างไกลเท่าผู้ใหญ่บางท่าน
แต่สำหรับหนูแล้ว ตอนที่เลือกเข้าคณะนี้หนูเพียงแค่คิดว่าเรียนอะไรก็ได้ที่มีงานทำ เพราะที่บ้านยากจน ทำงานอะไรที่หาเลี้ยงครอบครัวได้เป็นพอ
แต่การใช้ชีวิต เล่าเรียน และเรียนรู้สิ่งต่างๆในคณะเภสัชศาสตร์มาหลายปี ได้รับการสั่งสอนอบรม ปลูกฝังอะไรหลายๆอย่างจากอาจารย์หลายๆท่าน
รวมทั้งการได้ลงชุมชนและฝึกงานหนูก็คิดว่า แม้ว่าจบไปแล้วอาจจะไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย แต่หนูก็ภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวิชาชีพนี้
อาจารย์หลายท่านมักพูดเสมอว่า "วิชาชีพเราได้เรียนหลายอย่างที่คนอื่นไม่มีสิทธิ์ได้เรียนอย่างลึกซึ้ง ไม่มีใครรู้เรื่องยาดีไปกว่าเภสัชกร"
ทำให้หนูคิดว่าต่อให้ในวันข้างหน้าเภสัชกรอาจจะล้นตลาด แต่เราที่เป็นคนหนึ่งที่มีความรู้ด้านนี้แม้ไม่ได้ทำงานสายตรงก็น่าจะทำประโยชน์ให้สังคมได้ ทุกวันนี้นิสิตนักศึกษาคณะเภสัชศาสตร์ก็เรียนโดยใช้ทุนรัฐบาลส่วนหนึ่ง จบมาเป็นจะทำงานเป็นอะไรถ้าหากมีหัวใจของเภสัชกรก็คงน่าจะคิดได้ว่าควรใช้ความรู้ที่เล่าเรียนมาอย่างไรให้คุ้มกับภาษีประชาชนที่เขาให้เรามาเรียนน่ะค่ะ
หนูคิดว่าถ้าเภสัชกรทุกคนทำงานด้วยหัวใจ วิชาชีพของเราไม่มีทางตกต่ำหรอกค่ะ เพราะหนูตีราคาคุณค่าหัวใจของคนไว้สูงเสมอ
ปล.ความคิดของหนูอาจจะดูเพ้อฝันในสายตาของใครหลายคน แต่หนูคิดอย่างนี้จริงๆค่ะ
ขอร่วมด้วยคนครับ โดยความรู้สึกส่วนตัวนะครับ ทำไมผมรู้สึกว่ามีแต่คนที่อยากจะกอบโกยผลประโยชน์จากวิชาชีพนี้ มองดูอนาคตว่าวิชาชีพจะแย่ เภสัชกรจะล้นตลาด มีคุณค่าน้อยลง แล้วก็อยากที่จะเลิกเป็นเภสัชกร แล้วตอนแรกที่สอบเข้านี่คิดอะไรไว้หรอครับ(ไม่ได้ต่อว่านะครับ แค่อยากรู้) คาดหวังอะไรจากการเป็นเภสัช แล้วเภสัชให้อะไรกับเรา เป็นเภสัชแล้วต้องทำอะไร จุดประสงค์ที่เราเป็นเภสัชเพื่ออะไร ถ้าสังคมมันโหดร้ายกับเราจริงๆ ทำไมเราไม่ลองหาทางแก้ดูอ่ะครับ ทำอะไรซักอย่างที่ดีกว่ามาบ่นในกระทู้ หรือมันไม่มีทางแก้อีกแล้ว
ต้องกราบขอโทดด้วยนะครับถ้าที่ผมโพสทำให้ใครไม่พอใจ ผมไม่มีเจตตนาที่จะว่าใคร ผมก็แค่แสดงความคิดเห็นอ่ะครับ หากผมเข้าใจอะไรผิดไปก็กราบขอโทดด้วยนะครับ ประสบการผมยังน้อย -/\-
