PharmaCafe.com

คนมันมีกรรมช่วยมันก็มาขวิด
มันขวิดไปทั่วมันก็รันทดมากขึ้น
พวกเราเภสัชมันไม่ไช่เภสัชแล้ว จะให้พวกเราเป็นมาธาดอร์

ผ้าแดงโบก

ton431450 เขียน:ผมก็กำลังจะเลิกอาชีพเภสัชกรครับอยู่แล้วรู้สึกว่ารันทดใจยังงัยไม่รู้ทั้งที่ตอนแรกอยากเป็นเภสัชกรมากขณะทำงานก็ตั้งใจทำด้วยจรรยายบรรณแต่ทำงานมาหลายด้านทั้งเภสัชกรโรงพยาบาล ทั้งเภสัชชุมชน หรือเภสัชโรงงานอาชีพนี้หมดหวังจริงๆครับว่าจะไปทำสวนดีกว่าสบายใจกว่าเยอะแถมได้เงินเยอะกว่าและไม่ต้องถูกใครมาดูถูกอีก

อาชีพนี้หมดหวังจริงๆ บอกมาได้ไงแบบนี้
ขอให้เลิกเป็นเภสัชกรจริงๆต่อไปนี้พวกเราจะไม่ถือว่าเป็นอีกต่อไป
ทำแบบนี้ทำลายศักดิ์ศรีเภสัชแล้วไม่ควรเข้ามาห้องเภสัชกรในฐานเภสัชกรอีกต่อไปหากเข้ามาก็...
จนกว่าจะกลืนน้ำลายที่พื้น
ถ้าแจ้งใครว่าเลิกก็ต้องเลิกจริงหากทำอยู่หรือกลับมาทำเรียกว่าไม่มีหนทางไป จนตรอก ชิ่วๆๆๆ 555
แล้วผ้าแดงก็โบก..

ลองสังเกตุดูแล้วรู้สึกไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ รู้สึกว่า ส่วนใหญ่ที่มาโพสว่าท้อแท้ สิ้นหวัง อยากเปลี่ยนอาชีพ เภสัชกรไม่ดี
น่าจะเป็นผู้ที่ต้องทำงานร่วมกับคนอื่นหลายๆหน่วยงานหรือปล่าว เช่น รพ ไรเงี้ย
เห็น หนุ่มๆสาวๆ (บางคนก็ไม่หนุ่มไม่สาวและ55) ในห้องลาเต้ เค้าเห็นจะท้อแท้ ถึงขนาดจะเปลี่ยนอาชีพกันเลย ว่ามะ

ถ้าผมจะเลิกเป็นเภสัชกรคงไม่ผันไปเป็นวิชาชีพอื่น
เพื่อไม่ให้เกิดความแตกต่างความเป็นเภสัชกรมากนัก....ขอเป็นแค่คนธรรมดา

ผมมีความเชื่อที่แตกต่างออกไป ผมเชื่อว่าสิ่งที่เราเรียนมามันน่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราไว้ทำมาหากินตอนที่เราไม่รุ้ว่าจะทำอะไรแล้ว ผมมีประสบการณ์ในวิชาชีพเภสัชอันน่าประทับใจตลอดระยะเวลา 8 ปีซึ่งผมคิดว่ามันเพียงพอต่อการทำให้จิตใจผมแข็งแกร่งแล้วล่ะ จากนั้นผมก็ค้นพบว่าโลกนี้มีหลายสิ่งน่าค้นหามากกว่า ผมก็เลยตัดสินใจออกมาทำอะไรที่ผมมีความสุข แล้วผมก็ออกมาทำเพลง เปิดค่ายเพลงอินดี้เล็กๆที่ชื่อปลาเก๋า เร็คคอร์ด ชีวิตโคตรมีความสุข แต่ก็โคตรจนกว่าเดิม ฮ่าๆๆ หลังจากนั้นผมก็กลับมาทำร้านยา + เล่นโฟล์คซองในร้านแถวม.หอการค้า,แถวแจ้งวัฒนะตอนกลางคืน + พาร์ทไทม์โรงพยาบาลเสาร์อาทิตย์ เก็บหอมรอมริบ เดินบัญชีธนาคาร ทำสเตทเมนท์ 1 ปีเต็มๆ แล้วบินมาเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ตอนนี้ผมทำงานร้านอาหารอิตาเลียน ทำมาแปดเดือน เริ่มจากเป็นเด็กล้างจานทำงานจนไต่ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยเชฟ รายได้ต่อเดือนก็แตะหลักแสน (ได้เที่ยวต่างประเทศ+ได้มีรายได้หลักแสนต่อเดือน โดยไม่ต้องไปขายเฮอร์บัลไลฟ์ ฮ่าๆๆ )

ผมโชคดีที่ผมเป็นคนบ้า อะไรที่ทำแล้วผมแฮปปี้ผมก็ตัดสินใจทำโดยไม่ลังเล เกิดมามีชีวิตเดียวเนาะ จะทนทุกข์ไปทำไมล่ะครับ เราเลือกได้นี่นา ฮ่าๆๆ จริงไม๊

ใครจะบ้าตามผมก็ได้นะครับ ขอบอกว่าโลกนี้มันมีอะไรที่น่าสนุกรอให้เราค้นหาอีกเยอะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้กับเภสัชที่กำลังเหนื่อยล้าทุกคนด้วยนะครับ ^^

ปล. เภสัชจะอยู่ในใจผมเสมอ (^_____^)

LeMmOy เขียน:ผมมีความเชื่อที่แตกต่างออกไป ผมเชื่อว่าสิ่งที่เราเรียนมามันน่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราไว้ทำมาหากินตอนที่เราไม่รุ้ว่าจะทำอะไรแล้ว ผมมีประสบการณ์ในวิชาชีพเภสัชอันน่าประทับใจตลอดระยะเวลา 8 ปีซึ่งผมคิดว่ามันเพียงพอต่อการทำให้จิตใจผมแข็งแกร่งแล้วล่ะ จากนั้นผมก็ค้นพบว่าโลกนี้มีหลายสิ่งน่าค้นหามากกว่า ผมก็เลยตัดสินใจออกมาทำอะไรที่ผมมีความสุข แล้วผมก็ออกมาทำเพลง เปิดค่ายเพลงอินดี้เล็กๆที่ชื่อปลาเก๋า เร็คคอร์ด ชีวิตโคตรมีความสุข แต่ก็โคตรจนกว่าเดิม ฮ่าๆๆ หลังจากนั้นผมก็กลับมาทำร้านยา + เล่นโฟล์คซองในร้านแถวม.หอการค้า,แถวแจ้งวัฒนะตอนกลางคืน + พาร์ทไทม์โรงพยาบาลเสาร์อาทิตย์ เก็บหอมรอมริบ เดินบัญชีธนาคาร ทำสเตทเมนท์ 1 ปีเต็มๆ แล้วบินมาเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ตอนนี้ผมทำงานร้านอาหารอิตาเลียน ทำมาแปดเดือน เริ่มจากเป็นเด็กล้างจานทำงานจนไต่ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยเชฟ รายได้ต่อเดือนก็แตะหลักแสน (ได้เที่ยวต่างประเทศ+ได้มีรายได้หลักแสนต่อเดือน โดยไม่ต้องไปขายเฮอร์บัลไลฟ์ ฮ่าๆๆ )

ผมโชคดีที่ผมเป็นคนบ้า อะไรที่ทำแล้วผมแฮปปี้ผมก็ตัดสินใจทำโดยไม่ลังเล เกิดมามีชีวิตเดียวเนาะ จะทนทุกข์ไปทำไมล่ะครับ เราเลือกได้นี่นา ฮ่าๆๆ จริงไม๊

ใครจะบ้าตามผมก็ได้นะครับ ขอบอกว่าโลกนี้มันมีอะไรที่น่าสนุกรอให้เราค้นหาอีกเยอะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้กับเภสัชที่กำลังเหนื่อยล้าทุกคนด้วยนะครับ ^^

ปล. เภสัชจะอยู่ในใจผมเสมอ (^_____^)

อ่านแล้วอดไม่ได้จริงๆที่จะต้องบอกว่า........... คุณเป็นคนที่กล้าหาญมาก กล้าที่จะเดิน กล้าที่จะทำ ไม่มีข้อแม้ของชีวิต

เยี่ยม

เลิกเป็นเภสัชกรแล้วคะ มาเป็นแอร์โฮสเตส..แล้วถ้าตกงานแอร์เมื่อไหร่ จะกลับมาเป็นเภสัชกรเหมือนเดิมรึเปล่าไม่รู้..น้ำขึ้นให้รีบตัก เลยต้องเลิกเป็นเภสัชกรไปโดยปริยายคะ..

LeMmOy เขียน:ผมมีความเชื่อที่แตกต่างออกไป ผมเชื่อว่าสิ่งที่เราเรียนมามันน่าจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่เราไว้ทำมาหากินตอนที่เราไม่รุ้ว่าจะทำอะไรแล้ว ผมมีประสบการณ์ในวิชาชีพเภสัชอันน่าประทับใจตลอดระยะเวลา 8 ปีซึ่งผมคิดว่ามันเพียงพอต่อการทำให้จิตใจผมแข็งแกร่งแล้วล่ะ จากนั้นผมก็ค้นพบว่าโลกนี้มีหลายสิ่งน่าค้นหามากกว่า ผมก็เลยตัดสินใจออกมาทำอะไรที่ผมมีความสุข แล้วผมก็ออกมาทำเพลง เปิดค่ายเพลงอินดี้เล็กๆที่ชื่อปลาเก๋า เร็คคอร์ด ชีวิตโคตรมีความสุข แต่ก็โคตรจนกว่าเดิม ฮ่าๆๆ หลังจากนั้นผมก็กลับมาทำร้านยา + เล่นโฟล์คซองในร้านแถวม.หอการค้า,แถวแจ้งวัฒนะตอนกลางคืน + พาร์ทไทม์โรงพยาบาลเสาร์อาทิตย์ เก็บหอมรอมริบ เดินบัญชีธนาคาร ทำสเตทเมนท์ 1 ปีเต็มๆ แล้วบินมาเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ตอนนี้ผมทำงานร้านอาหารอิตาเลียน ทำมาแปดเดือน เริ่มจากเป็นเด็กล้างจานทำงานจนไต่ขึ้นมาเป็นผู้ช่วยเชฟ รายได้ต่อเดือนก็แตะหลักแสน (ได้เที่ยวต่างประเทศ+ได้มีรายได้หลักแสนต่อเดือน โดยไม่ต้องไปขายเฮอร์บัลไลฟ์ ฮ่าๆๆ )

ผมโชคดีที่ผมเป็นคนบ้า อะไรที่ทำแล้วผมแฮปปี้ผมก็ตัดสินใจทำโดยไม่ลังเล เกิดมามีชีวิตเดียวเนาะ จะทนทุกข์ไปทำไมล่ะครับ เราเลือกได้นี่นา ฮ่าๆๆ จริงไม๊

ใครจะบ้าตามผมก็ได้นะครับ ขอบอกว่าโลกนี้มันมีอะไรที่น่าสนุกรอให้เราค้นหาอีกเยอะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้กับเภสัชที่กำลังเหนื่อยล้าทุกคนด้วยนะครับ ^^

ปล. เภสัชจะอยู่ในใจผมเสมอ (^_____^)

เฮ้ออ

อ่านแล้วรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ....

ขอบคุณมาก ๆๆ นะคะ

หนูเองก็มีความสุขกับชีวิตในกรอบเภสัชนี้

แต่บางทีก็คิดว่า ..... เรามีอีกหลายอย่างที่ทำได้ อยากทำจัง 55555555

ขอบคุณพี่มากๆๆ อีกทีนึงค่ะ

ชื่นชมจากใจจริง ^______^

ลองมองในแง่บวกบ้างก็ดีนะคะ ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดจะเลิกเป็น แต่เมื่อเลิกเดินเส้นทางนี้แล้วอยากเดินต่อไปให้สุดทางก่อนหนทางยังอีกยาวไกล (อาจะฟังดูน้ำเนาๆ ไงไม่รู้) แต่กระทู้นี้ขอบอกว่าถ้าคนหมดกำลังใจมาอ่านคงไม่เดินทางนี้ต่อแน่ ขออภัยพี่ๆด้วยน้องอาจจะเพิ่งทำงานได้ 2 ปีกว่าๆ อาจจะยังไม่รู้ถึงความอึดอัดใจเท่าพวกพี่ๆ แต่ก็มีบ้างแหละว่าโรงพยาบาลแห่งนี้เราจะยืนอยู่ที่ตรงไหนจึงจะเหมาะสม ไม่เหยียบบยหลังใครและไม่ให้ใครเหยียบ ตอนแรกก็รู้สึกท้อเพราะเข้ามาทำงาน รพ. แล้วห้วหน้าก็ลาออกต้องเป็นเภสัชกรคนเดียวใน รพ เครียดจิงๆนะ ปรึกษาใครก็ไม่เท่าเภสัชกรด้วยกัน ชีวิต 6 เดือนแรกไม่มีความสุขเลย แต่ด้วยจนท ในฝ่ายให้กำลังใจจึงผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ จากระยะเวลาการทำงานที่ผ่านมาไม่ใช่วิชาชีพเราไม่ดี แต่มันกำลังอยู่ในช่วงพัฒนา และต้องพัฒนาต่อไปเรื่อยๆ สิ่งที่ทำให้เราท้อ คือ คน (เพื่อนร่วมงานต่างวิชาชีพ) ที่ต้องสิ่งนั้นสิ่งนี้โดยไม่คิดจะขวนขวายหาเอาเอง ส่วนการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์อยู่แล้ว ที่ต้องเห็นแก่ตัวเองมากกว่าคนอื่น แต่สำคัญที่สุดหากพี่ๆได้ไปอยู่ที่ที่มีคนจิงใจให้เราเราน่าจะทำงานอย่างมีความสุข ตอนนี้น้องก็พยายามย้ายรพ อยู่ ไม่รู้จะเมื่อไรรออีกนานแค่ไหน อาจจะหนีเสือปะจระเข้ก็ได้แต่ขอไปก่อนละกัน ขอให้พี่อวยพรให้น้องย้ายได้ทีเถิด

ปล.คิดว่าอยู่เพื่อตัวเองและคนที่รักจะได้มีความหวังในการสู้ต่อไปละกันนะคะ เป้นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ ก็มีภาระต้องส่งน้องเรียน ส่งทางบ้านเป้นหมื่นเหมือนกัน แต่ท่านเลี้ยงเรามาถือว่าใช้หนี้เก่าบุญคุณท่วมหัวใช้ทั้งชาติก็ใช้ไม่หมด อย่าคิดมากดีกว่า(จะพยายาม)

ความรู้สึกผมคงตายด้านไปเเล้วเพราะ ผมไม่เคยรู้สึกหดหูเท่าใดนักเมื่อเทียบกับหลายในนี้ ยังอยู่ดีมีความสุขกับวิชาชีพ และยังไม่คิดว่าจะเลิกเป็น "เภสัชกร" ขอบอกว่าผมทำงานโดยมีจรรยาบัณเป็นที่ตั้ง เวลามีปัญหา ถือเป็นประสบการณ์ชิวิต ถือว่าเป็น "กรรม" จะหาว่าผมไร้ความคิดหรือสิ้นคิดก็ได้ "แต่***" ผมไม่ได้โทษกรรม ใครจะดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีความทุกข์เลยใช่ใหม มีอุปสรรค ก็ต้องต่อสู้กันไป เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคร้าบบบบ

อ่านแล้วใจหายคะที่พบเห็นหัวข้อกระทู้นี้
ไม่ทราบว่าท่านนายกสภาเภสัชกรรมได้เข้ามาอ่านหรือเปล่าคะ
มีความรู้สึกอย่างไรคะ สบายดีหรือเปล่าคะ

คำว่าเภสัชกร จะอยู่คู่กับผมจนกว่าชีวิตนี้จะหาไม่ เพราะอาชีพนี้ ทำให้ผมอยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ และการทำเต็มที่ในทุกหน้าที่ตั้งแต่เริ่มทำงานจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังทำอยู่ ไม่เคยคิดสิันหวังและท้อแท้ อยากได้อะไร ก็ลงมือทำ ไม่มัวแต่คร่ำครวญถึงโชคชะตา แม้ว่าท้ายที่สุดแล้ว ผมอาจจะไม่ได้ทำงานในบทบาทวิชาชีพแล้ว ผมก็ยังคงเป็นเภสัชกร และภูมิใจทุกครั้งที่ใช่้คำนำหน้า เมื่อระบบมันไม่ดี เราต้องช่วยกันแก้ไขให้มันดีได้ ลงมือวันนี้ อีก ห้าปีอาจมีผลเกิดขึ้น แต่ถ้าเรื่อยๆ ไม่ทำอะไรเลย อีกสิบชาติ ก็เกิดขึ้นไม่ได้ครับ

pharmakop เขียน:คำว่าเภสัชกร จะอยู่คู่กับผมจนกว่าชีวิตนี้จะหาไม่ เพราะอาชีพนี้ ทำให้ผมอยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ และการทำเต็มที่ในทุกหน้าที่ตั้งแต่เริ่มทำงานจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังทำอยู่ ไม่เคยคิดสิันหวังและท้อแท้ อยากได้อะไร ก็ลงมือทำ ไม่มัวแต่คร่ำครวญถึงโชคชะตา แม้ว่าท้ายที่สุดแล้ว ผมอาจจะไม่ได้ทำงานในบทบาทวิชาชีพแล้ว ผมก็ยังคงเป็นเภสัชกร และภูมิใจทุกครั้งที่ใช่้คำนำหน้า เมื่อระบบมันไม่ดี เราต้องช่วยกันแก้ไขให้มันดีได้ ลงมือวันนี้ อีก ห้าปีอาจมีผลเกิดขึ้น แต่ถ้าเรื่อยๆ ไม่ทำอะไรเลย อีกสิบชาติ ก็เกิดขึ้นไม่ได้ครับ

กด like ให้เลยค่ะ เมื่อก่อนชอบมาบ่นเรื่องหมอตี๋ในบอร์ดบ่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่บ่นแล้ว แต่พยายามทำให้ผู้ป่วยเห็นและแยกแยะความแตกต่างของร้านค้ายากับร้านขายยาที่มีเภสัชกรให้ได้ สักวันนึงคนไทยจะแยกได้ ตอนนี้บางคนก็เริ่มแยกได้แล้ว ทำดีสักวันต้องมีคนเห็น สู้โว้ย

โรงหมอ โรงพยาบาลก็มีแล้ว
เรารวมตัวกันทำศูนย์เภสัชดีกว่า ให้บริการด้านเภสัชทุกประเภท

cm_pharmacistclub เขียน:อายุงานของน้องๆ กำลังสวยเลย ๑๐ ปีกว่า มีเภสัชกรหลายคน หันมาเรียน นิติศาสตร์เรียนของ ราม หรือ มสธ ก็ได้ จบ ป.ตรี เรียน เนติ ต่อ แล้วไปสอบเป็น ผู้ช่วยผู้พิพากษา หรือ อัยการ แยอะแยะไป ประกอบวิชาชีพครบ ๑๐ ปี ได้สิทธิสอบสนามเล็ก ด้วย เรียนเภสัชได้ก็เรียนกฎหมายได้ เพราะ เป็นวิชาทางตรรกวิทยาเหมือนกัน เงินเดือนเป็นแสน อิสระ ทำได้ถึง ๗๐ ปี ไม่ต้องไปแก่งแย่งกันในห้องยาแย่งเปอร์เซ็นขึ้นเงินเดือนกันด้วย
แพทย์ ทันตะ วิศวะ เข้าไปหลายคนแล้ว เห็นว่าเป็นวิชาชีพ ที่น่าสนใจนะคับน้อง

ตามนี้เลยค่ะ กำลังดำเนินการอยู่.....