ห่วง
คนทั่วไปไม่เข้าใจความหมายโดยนัย การแขวนมันผิดตรงไหน แปะป้าย ติดป้ายชื่อไม่เห็นมีสาระอะไร
คนเคร่งคัดไม่ยอมแขวนอยู่แล้ว
คนที่ทำร้านอยู่ก็ไม่ต้องคิดอีก
คนที่ชัดเจนว่าะแขวนก็ไม่เปลี่ยนใจ
เขาไม่สนกับวิชาชีพอีกต่อไปเหมือนขายเศษกระดาษตำราที่ไม่ใช้แล้ว
ปรับก็จ่าย พักใบอนุญาต ก็พัก ว่างๆก็มาใหม่ ก็ของมันไม่ใช้แล้วนี่
คนลังเลอาจโน้มไปได้แต่ถ้าวันหนึ่งขาดโอกาส
คนที่กำลังชั่งใจทำหรือไม่ ดูปัจจัยเหมือนการtitration ระหว่างจรรยาวิชาชีพกับ
ภาวะความลำบากการเงินการงาน
การสนับสนุนของภาครัฐกลุ่มที่ไม่ได้รับราชการไม่ได้เหมือนราชการ
ขนาดราชการให้ก็ยังไม่พอหรือเลือกที่จะทำงานนอกราชการต้องหาการทดแทน
ลองส่องให้เห็นเท่านั้นเอง
