ขอคำปรึกษาพี่ๆเภสัชคับ ตอนนี้รู้สึกแย่มาก

[kingman]

การใช้ชีวิตขึ้นอยู่กับมุมมองของคนเราแต่ละคนครับ

ใครมองว่าการใช้ชีวิตเป็นสิ่งที่ ยาก ลำบาก วิถีชีวิตก็จะยุ่งยาก ลำบาก

ใครมองว่าการใช้ชีวิตเป็นสิ่งน่ารื่นรมย์ ง่ายดาย มั่งคั่ง ชีวิตก็จะเป็นตามนั้น นะครับ

ผมเคยเป็นมาแล้ว เพราะถูกปลูกฝังมาตั้งแต่วัยเด็กว่าการดำเนินชีวิตเป็นสิ่งที่ต้องต่อสู้

ยากลำบาก และเต็มไปด้วยความทุกข์ ทำให้การใช้ชีวิตช่วงแรกไม่ค่อยมีความสุข

แต่พอปรับมุมมอง และวิธีคิดใหม่ ทุกอย่างก็ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะครับ ขอให้มีกำลังใจต่อสู้อุปสรรค์ต่างๆ นะครับ

[Piggy Bunny]

สู้ ๆ นะคะ เห็นด้วยกับ พี่ white-blue ลองถามตัวเองก่อนว่า ปัญหาเราคือไรแน่

หนูก็เคยมีปัญหาและรู้สึกอย่างเดียวนี้เหมือนกัน ( เด๊ะ ๆ )
ถามตัวเองอย่างนี้แหละ แต่ก่อนที่จะได้คำตอบว่า อะไรแน่ที่ไม่พอ ไม่ดี

หนูก็มาปรับที่ใจตัวเองได้ซะก่อน ...
ทุกวันนี้หนูสามารถทำงาน ได้ เจ็ดวัน ต่อสัปดาห์ โดยที่ไม่รู้สึกเหนือ่ยอะไรมากมาย มีความสุขดีด้วย
เพื่อนหลายๆ คน ยังถามเลยว่า แกไปเอาพลังมากจากไหนหว่ะ?

ลองดูนะคะ ถามตัวเองว่าอะไรเป็นปัญหาแน่

แต่ถ้าเป็นเรื่องเงินจริงๆ ละก็นะ
มาทำงานต่างจังหวัดเถอะคะ น่าจะเก็บเงินได้มากกว่า ลองหาที่ดีๆ เงินดีๆ ดูนะ เยอะทีเดียวเชียว

สู้ๆๆ ค่ะ ,,,,, เป็นกำลังใจให้มากๆๆ เลย
เข้าใจความรู้สึกอย่างนี้นะ ^^

[smartss]

ปัญหาคือการทำงานแต่ไม่ได้ทำอะไรที่บันเทิง ลองทำงานให้สนุกถ้าไม่ได้ก็ต้องหยุด
ผมเคยทำงานสาม รพ. แบบ5วัน 5คืนติดต่อกันยังได้เพราะ ฮากันทั้งวันแต่กลางคืนก็ต่างแยกย้าย
แต่มีกลุ่มอาการแบบนี้workaholismเป็นระยะ ท้อแท้ซึมสิ้นหวัง (depression) อยู่ดีๆก็เศร้าเองเลยหยุดก็หาย
ไม่ได้งกเวรแต่ say Noพี่ๆเขาก็ไปหาคนอื่นเอง
บอกตัวเองว่าสักวันต้องไม่ไหว ต้องสลัดให้หลุดแก่แล้วทำไม่ได้ตอนนี้ทำให้เข็ดไปเลยแล้วจะเลิกถ้าไม่อยากเลิกก็หยุดบ่อยๆจะได้ทำนานๆ
เรื่องภาระใครก็มีไม่จบสิ้นหรอก

[iampharmacist]

เข้ามาให้กำลังใจครับ
ทุกชีวิตมีปัญหาด้วยกันทุกคน....ปัญหาในชีวิตที่แตกต่างกัน

ขอให้ "อดทนและอดทน"

ลองหาเวลาอยู่นิ่งๆ อยู่กับตัวเอง
ลดการนำเรื่องราวต่างๆ มาทำให้เราจิตตกและไม่สบายใจ

ชีวิตคือการเรียนรู้ แม้ว่าบางเรื่องที่ผ่านมาอาจทำให้เรารู้สึกแย่(มากๆ ก็ตาม)
ในอีกมุมหนึ่ง คือ มันจะสอนให้เราเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้น
และอย่างน้อยในตอนนี้ น้องยังมีงานทำ ยังมีความรู้วิชาชีพติดตัว
ยังมีเงินเดือน มีรายได้ สามารถจุนเจือครอบครัว นำมาใช้จ่ายต่างๆ

ค่อยๆ เก็บเงินนะครับ ทีละเล็กทีละน้อย ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำไป
จงอยู่กับวันนี้ ปัจจุบันนี้ อย่าหมกหมุ่นนานๆ กับเรื่องในอดีต
และหยุดคิดกับสิ่งที่จะเกิดในอนาคตที่เหนือวิสัยที่เราจะรู้ได้

โปรดให้กำลังใจตัวเองและคิดบวก
หาสิ่งดีๆ ในสิ่งที่เกิดขึ้นให้ได้
ตัวเรามีคุณค่าและให้ประโยชน์กับผู้อื่นอีกมากมาย

ขอให้มุ่งมั่นคิดดี ทำสิ่งในสิ่งดีๆ พูดดี และเป็นคนที่ดีๆ (เป็นเภสัชกรที่ดี)

ขอให้สู้ต่อไปครับ

[LeMmOy]

ฮ่าๆๆ ของอย่างงี้ใครไม่จนจริงๆไม่มีวันเข้าใจหรอกครับ

แนะนำให้ทำงาน เก็บตัง แล้วมาออสเตรเลีย ทำงานบ้าบออะไรก็ทำไป ขอให้อึดๆหน่อย อดทนหน่อย ค่าเงินมันแรงกว่าที่ไทยเห็นๆ เหนื่อยแต่เห็นเงินแสนต่อเดือนแน่ๆ พี่มาปีนึง ตอนนี้เริ่มตั้งตัวได้แล้ว เรียนจบกลับไปจะไปเปิดร้านยาของตัวเองซักที

[ธวัชชัย วรรณสว่าง]

ผมเคยทำงานวันละ ๑๔ ชั่วโมง เหนื่อยกาย เหนื่อยใจมาตลอด จนวันหนึ่งมีเพื่อนมาชวนให้ไปปฏิบัติธรรม ได้ฟังธรรมะของพระอาจารย์ และก็ฝึกนั่งสมาธิด้วย แรกๆมีแต่ความปวดเมื่อย แต่ก็อดทนเพราะเกรงใจพระอาจารย์ และเพื่อน จนวันหนึ่งพบความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง ดังนี้ ใจเย็นมากขึ้น ทำงานละเอียดละออ จิตใจมั่นคงหนักแน่นไม่เครียด มีความกล้าเชื่อมั่นในตนเอง ทำงานได้มากขึ้นมีประสิทธิภาพ ไม่เหนื่อยง่าย อารมย์ดีเสมอ
ทั้งนี้เป็นเพราะว่า เมื่อก่อนจิตใจฟุ้งซ่าน ทำให้พลังจิตเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ ทำให้จิตไม่มีพลัง จิตจะมีพลังได้ก็ด้วยการฝึกจิต เป็นการฝึกนำจิตในส่วนนั้น(ที่ฟุ้งซ่าน)กลับมาใช้ให้เป็นประโยชน์กับการดำเนินชีวิตประจำวัน โดยการทำสมาธิ
การทำสมาธิเป็น วิธีฝึกจิตให้สงบ ไม่ให้ฟุ้งซ่าน จิตที่สงบ หยุดนิ่งจะเป็นจิตที่มีพลัง "จิตที่ฝึกมาดีแล้ว ย่อมนำมาซึ่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต"

[py106]

เข้ามาฟังเภสัชรุ่นพี่ๆให้คำแนะนำรุ่นน้อง ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ใช่รุ่นเด็กๆ แล้วแท้ๆ... อิอิ...

มีเพื่อนผมคนหนึ่ง ทำงานรับราชการเงินเดือนเริ่มต้นจบใหม่ๆตอนนั้นประมาณ 7-8000 แต่เริ่มทำงานไปได้ไม่กี่เดือนก็ไปถอยรถป้ายแดงทำให้มีภาระต้องผ่อนรถเดือนละหมื่นกว่าบาท... ต้องพยายามทำ part-time มากมาย เพื่อให้มีเงินหมื่นกว่าบาทไปจ่ายค่ารถ ส่วน 7-8000 บาทนั่นเป็นค่ากินอยู่... ถ้าเพื่อนผมคนนี้ไม่ไปถอยรถ แต่พยายามทำงานเหมือนเช่นตอนที่ต้องผ่อนรถ ป่านนี้ก็คงมีเงินเก็บหลายแสน หรือาจถึงล้านไปแล้ว... อันนี้ก็ต้องขึ้นกับการมองค่าของสิ่งรอบตัวของแต่ละคนซึ่งต่างกันไป...

ผมแนะนำว่าคุณลองถอยมาก้าวหนึ่ง... ตั้งสมาธิใหม่ให้ดีๆ ลองมองเป้าหมายชีวิตใหม่ดีไหม หาเงินสายตัวแทบขาดแต่เอาไปให้คนอื่นใช้นี่มันไม่ไหวเอาจริงๆ...(เช่นกรณีข้างบน เอาไปให้บริษัทรถยนต์ใช้) ผมเองก็ไม่รู้ว่ากรณีของน้องนั้นรายละเอียดเป็นอย่างไร... ก็คงได้แต่ให้คำแนะนำไปเพื่อให้ไป "คิด" เอาเองล่ะครับ...

[BERLIN]

สู้ๆครับจะเป็นกำลังใจให้

แต่ขอให้จำไว้นะครับว่า

รายได้ไม่ได้มาจากการขึ้นเวร หรือ เปิดร้านยา หรือขายตรง

แต่ยังมีจากลู่ทางอื่นๆอีกมากมายครับ

http://www.thaivi.com/category/value-in ... tment-guru

[topstarclub]

ก็ต้องสู้ชีวิตต่อไปสู้ ๆ

[zartingtong]

ลูกผู้ชาย อย่าทำงานในสายเงินเดือนน้อยและตัน ยิ่งแก่ยิ่งลำบาก

เปลี่ยนได้จะยังไม่สาย

[naproxen]

อยากได้ดีสุขสบายต้องทำบุญครับ

เริ่มจาก
ทำหน้าที่การงานในปัจจุบัน อย่างมีคุณความดี มีคุณภาพ
ใส่บาตรทำบุญกับพระพุทธศาสนาบ้าง
ให้เงินพ่อแม่ญาติพี่น้องบ้าง
ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่ตระหนี่
ศรัทธาความดีความเก่งที่แท้จริง เช่น พระรัตนตรัย
เรียนรู้ เพิ่มพูนความรู้ความสามารถของตน
นำความรู้จริงมาใช้ประโยชน์

ขอให้โชคดีครับ

[winitta]

เหงื่อนั่นแหละ คือน้ำมนต์ ให้ผลเลิศ
นำให้เกิด สุขสวัสดิ์ พิพัฒน์ผล
น้ำมนต์รด รดเท่าไร ไม่ช่วยคน
จนกว่าตน จะมีเหงื่อ เมื่อทำจริง
(พุทธทาสภิกขุ)
สำหรับเรากว่าจะมีวันนี้ ลำบากกว่าคุณมากมายนัก ไม่อยากจะเซด

[TDPharm]

โพสต์แรก ในห้อง เอสเปรสโซ่ ผมขอมอบให้คุณนะครับ สู้... นะครับ
เวลาคนเราทำงานหนัก ควรมีเป้าหมาย ไม่งั้นเวลาทำงานหนัก จะรู้สึกเหนื่อยมากเป็นสองเท่า เวลาท้อ จะรู้สึกแย่เป็นสิบเท่า

ตอนผมเปิดร้านยา 8 เดือนไม่เคยไปไหน เปิดร้านตั้งแต่ 6.30 -23.00 สุดท้ายสิ่งที่ทำ ก็ทำให้สบายในวันนี้ ( ตอนนี้ หยุดบ่อยมาก หยุดได้แบบสบายใจ) สู้นะครับ สิ่งที่เราเหนือย สิ่งที่เราทำงานหนักในวันนี้มีผลที่ดีต่อวันข้างหน้าแน่นอน...

ปล. นายไม่ได้เดินคนเดียวนะครับ ครอบครัวไงครับ กูดไนท์

[kohboy]

ผมจบเภสัชมา 2 ปี มาทำงานสู้ชีวิตที่กทม.เป็นมนุษย์เงินเดือน
...

จริงๆแล้วเภสัชกรนี่แบ่งได้เป็นแค่สองแบบ..
๑. แบบคนข้างถนน
๒. แบบกรรมกร


แบบกรรมกร
คือพวกที่ได้เงินตามเวลาที่ผ่านไป ..
..จะเป็นรายชั่วโมง รายเวร รายวัน รายวีค รายเดือน รายควอเตอร์ รายปี ..เหล่านี้ก็เป็นพวกกรรมกรทั้งนั้น

แต่จะเรียกให้หรูยังไงก็แล้วแต่..
..จะเรียกว่าข้าราชการ, มนุษย์เงินเดือน, ลูกจ้างบริษัท, พนักงานห้างร้านบริษัท, ...
ทั้งหมดก็เรียกได้ว่าเป็นกรรมกรได้หมดแหละ เพราะรายได้ทั้งหมดทั้งปีเมื่อเอามารวมกันแล้วหารด้วย ๓๖๕ วัน ก็กลายเป็นค่าแรงรายวัน
ซึ่งค่าแรงรายวันนี้ก็จะเพิ่มขึ้นทุกๆปี (และโดยทั่วไป คนที่จ่ายเงินให้เค้าก็จะเพิ่มให้ตามค่าเงินที่ลดลง ตามราคาสินค่าที่เพิ่มขึ้น ตามเรื่องของเงินเฟ้อ แค่นั้น! ไม่มีการเพิ่มให้เป็นกอบเป็นกำจนรวยขึ้นมาแบบพลิกฝ่ามือได้หรอก)



แบบคนข้างถนน
คือพวกที่เริ่มทำงานแต่เช้า เลิกงานเมื่อตัวเองเหนื่อย หรือคิดว่าเพียงพอแล้ว, เป็นคนที่ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย บางทีก็มีฟลุ้คบ้างที่ได้เงินก้อนใหญ่
(นึกถึงคนเก็บของเก่าข้างถนนที่บางวันออกจากบ้าน แล้วไปเจอกองเศษทองแดงที่ไซ้ท์ก่อสร้างเค้าเอามาทิ้งไว้ พี่แกก็เก็บใส่กระสอบเอาไปขายได้เงินเยอะเลยในวันนั้น แต่บางวันเดินหาแทบตายได้แต่เศษขวดน้ำ เศษกระดาษ ที่เอาไปขายได้เงินแค่พอกินข้าว หรือแค่พอประทังชีวิตไป หรือบางทีวันนั้นก็ต้องกินแค่พอหายหิว..ประมาณนี้แหละครับ คือคนข้างถนน)

..สำหรับเภสัชฯเรา อาจเรียกคนพวกนี้ว่า เจ้าของกิจการ, เจ้าของร้านยา, เสี่ยร้านยา, เจ้าของบริษัท,...
ซึ่งรายได้ที่ได้จะไม่สามารถระบุจำนวนได้เป็นตัวเลขชัดเจน
ไม่สามารถระบุชัดได้ว่าจะได้เพิ่มขึ้นทุกๆปี
ไม่สามารถรับรองได้ว่าจะได้เงินมากหรือเงินน้อยในปีนี้หรือปีหน้า เพราะขึ้นอยู่กับความขยันขันแข็ง ขึ้นอยู่กับความสามารถในการจัดการกับตัวเอง, เวลา, สถานที่, คนใกล้ชิด, โอกาสที่ควรคว้าแล้วคว้าได้, ลักษณะของตลาด, การมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นหรือน้อยลง ,...ฯลฯ



เออ!!..แล้วคำถามคือ.." แบบไหนดีกว่ากันหละ?"!!


...
...






ปล.
ว่าจะเขียนให้ครบประเด็นที่เจ้าของกระทู้พูดมาในหน้าแรกของกระทู้นี้,
แต่คิดไปคิดมา..เดี๋ยวผมไปเขียนต่อในมัลติพลายของผมดีกว่า เพราะเข้าใจว่าเรื่องนี้ต้องว่ากันอีกยาวววววว!
หากสนใจ..เดี๋ยวจะเอาลิ้งค์มาแปะครับ

[kohboy]

มีคนเอ็มมาบอกว่าเกาะบอยชอบดึงคนไปที่มตพ.

ผมก็ตอบไปว่า...

.." ที่มัลติพลายมันเป็นการคุยที่เห็นหน้ากันมากกว่า "

แค่นั้นเอง, มิมีไร!!