พอดีฝึกน้องในร้านยาก็มีความคิดเห็นหลากหลายมาแบ่งปันค่ะ
1. น้องรุ่นใหม่ๆเก่ง ความรู้ดี หรือเราคัดมหาวิทยาลัยด้วยก็ไม่รู้
2. น้องที่มาจากแต่ละที่ก็มีจุดเด่นต่างกันค่ะ บางที่ร่าเริงมาก ความรู้มี แต่ดึงมาใช้ไม่เป็น บางที่ความรู้เยอะมาก เลยกลัวและไม่กล้าตัดสินใจจ่ายยา บางที่ก็ดีมากค่ะ แต่ไม่บอกละกันว่าที่ไหน ความรู้ดี มารยาทดี และสั่งการบ้านอะไรก็ทำเสร็จอย่างเรียบร้อยดี
3. บางทีพี่ผู้สอนอาจต้องปรับตัวบ้างค่ะ เด็กสมัยนี้เรียนรู้เร็วมาก และกล้าต่อรอง เราอาจต้องคุมเขาอย่างใกล้ชิดในการจ่ายยา ถ้าดูแล้วไม่มีพัฒนาการก็เรียกคุยตัวต่อตัวค่ะ มีโทษปรับบ้าง หรือทำเมินซะบ้าง บางทีเด็กก็ยังเป็นเด็กค่ะ เขาอาจต้องรับรู้ว่าการไม่เอาใจใส่หรือดูแลคนไข้ควรได้รับโทษสถานใด
4. สอนเด็กให้เขาเข้าใจจรรยาบรรณให้ได้ค่ะ เพราะถ้าเขายังไม่เข้าใจ สุดท้ายเขาก็ไม่ใส่ใจงานที่ทำ แล้วก็เรียนจบไปแขวนป้ายกัน เป็นวัฏจักรไป ถ้าเราแก้เขาได้ตั้งแต่เขายังไม่ได้ใบประกอบวิชาชีพ เราอาจช่วยให้อัตราการแขวนป้ายลดลงก็ได้ค่ะ
5. ถ้าเขามีข้อดีอะไรก็ชมบ้างค่ะ เลือกข้อดีมาชม บางทีเขาทำผิดนิดเดียว แต่เราเห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ แต่เด็กเขาไม่เห็น เขาก็ไม่แก้ไข เพราะเขาคิดว่า ทีทำดีล่ะไม่เคยชม ลองชมและบอกเขาตอนจบว่า ถ้าแก้สักนิดเดียว ก็จะเป็นอะไรที่ดีมากเลย แต่ถ้าดูแล้วไม่น่าจะแก้ไขได้ก็บอกบทลงโทษแทนค่ะ
6. เราเองก็ได้พัฒนาความรู้เวลาสอนน้องไปด้วยนะคะ เพราะฉะนั้นถ้าดูแล้วน้องเขาชอบ show-off ก็ให้โอกาสเขาทำค่ะ พอเขาผิดพลาดเราก็เป็นที่ปรึกษาให้ อย่าไปดุว่ามาก บางทีเด็กก็ยังเป็นเด็ก เรียนปี 5 แล้วก็ยังเป็นเด็ก บางทีจบปี 6 ก็ยังไม่รู้จักโตก็มีเยอะไป เพราะฉะนั้นต้องค่อยๆสอน ค่อยๆดูแลกันไปค่ะ
