นิยายเรื่องเภสัชกรตัวปลอม

[anan]

ขอเล่านิยายเรื่องเดิม ๆ ให้ฟัง
ขออภัยหากท่านเบื่อแล้ว แต่จำเป็นต้องเล่า และจะเล่าอีกเรื่อย ๆ เพื่อกระตุ้นต่อมของผู้รับผิดชอบเรื่องนี้... แต่ไม่ได้เล่าด้วยความอิจฉาก็แล้วกัน ด้วยความสัตย์จริง

พลอตเรื่องก็เดิม ๆ อาจมีแง่มุมใหม่ให้วิเคราะห์บ้าง

1. ร้านหล่อนมีเภสัชกรแขวนป้าย แต่ไม่รู้ว่าเวลาที่จะเสด็จมาอยู่นั้นช่วงไหน ขี้เกียจเข้าไปดู ซึ่งปกติก็ไม่ค่อยเห็นคนตามชื่อบนป้ายอยู่แล้ว ..แต่ที่แรง คือ หล่อนเองทำเนียนเป็นเภสัชกร มาดหล่อนให้อย่างแรง... จ่ายยาอันตรายให้กับคนไข้หลายครั้งแล้วเท่าที่รู้ เรื่องแพ้ยาก็ไม่เคยสอบถามกับคนไข้ เพราะหล่อนคงวิเคราะห์ต่อไม่ถูก ล่าสุด จ่ายสเตียรอยด์ครีมให้กับเด็กทารก แม่เจ้า .... พอเภสัชกรอีกคนบอกคุณแม่ให้รู้ตัวว่าคนหยิบยาให้ไม่ใช่เภสัชกร แทบทุบอกตัวเอง .. คุณแม่บอกว่าเห็นว่าเป็น " ร้านยา " ก็คิดว่าคนในร้านเป็นเภสัชกรหมด ....

วิเคราะห์พลอตอันนี้ : เภสัชกรคงต้องใส่เสื้อกาวน์ให้พร้อมเพรียงกัน สภา หรือ กลุ่มงานคุ้มครองผู้บริโภค(โดยเฉพาะที่ชอบนั่งจับเป็นกลุ่ม ๆ เวลาไม่มีอะไรทำให้เวลาราชการ) ควรจะต้องรณรงค์ให้ประชาชนรู้แล้วว่า อันร้านยาที่พวกข้าพเจ้าอนุญาตให้เปิดและดูแลนั้น ไม่ได้มีเภสัชกรทุกร้านตลอดเวลาเสมอไป ขอให้ท่านดูป้าย (ที่แอบไว้) ดูหน้า ดูรูปรับปริญญาก็ได้ เอ้า หรือไม่ก็ถามไปเลยว่า เภสัชหรือเปล่าค่ะ เฮ้อ ...(ผู้รับผิดชอบขา กรุณากล้า ๆ บอกไปเลยว่าไม่สามารถคุ้มครองท่านได้หมด เนื่องจากติดขัดบางประการ ขออภัยในความไม่ปลอดภัยในชีวิตของประชาชนหลาย ๆ ท่านที่จ่ายภาษีเป็นเงินเดือนไว้ ณ โอกาสนี้ พอดีอาจารย์ไม่ได้สอนกลยุทธ์แก้ปัญหานี้มาให้ค่ะ)

2. หล่อน(คนเดิม)นำร้านไปโฆษณาทางวิทยุ ไม่ผิดกฎหมายหรอก เพราะเลี่ยงเก่ง โฆษณาแต่ผลิตภัณฑ์เพื่อเวร เอ้ย เวลบีอิง ที่ไม่มีหลักฐานทางวิชาการ แต่ที่หล่อนร้าย คือ หล่อนให้เภโสณีชกร (เป็นคำสมาสใหม่ที่ค่อนข้างสับสน แต่แปลพอได้ความว่า เภสัชกรแขวนป้าย) ไปพูดบทความวิทยุทุกวันค่ะ ทำเป็นว่าร้านนี้น่ะมีเภสัชกรนะค่ะหล่อน ๆ เภโสณีชกรที่พูดนะมาพูดทุกวัน แต่อาจไม่ได้มาร้านทุกวันตามเวลาที่แจ้งนะค่ะ ใครที่ฟังวิทยุก็ต้องเชื่อละค่ะ ว่าร้านนี้มีเภสัชกรผู้ทรงภูมิ 5555 หน้าตาเป็นไงไม่ทราบคะ ตอนออกรายการบอกแต่ชื่อเล่น เป็นผู้หญิงเหมือนเจ้าหล่อนด้วย ใครเข้ามาในร้านแล้วเคยฟังวิทยุก็ย่อมต้องหลงไปละค่ะว่าคนนี้แหละที่พูดออกวิทยุ แหลมคมค่ะ แหลมคม อาจารย์ในภาคเภสัชสังคมยังไม่สามารถวางกลยุทธ์ได้เยี่ยงนี้เลย ....

วิเคราะห์พลอตนี้ : ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว กับความไม่ทันโลกของใครบางคน (แต่ไม่ใช่ผู้บริโภคนะค่ะ) คิดเอาเองแล้วกันว่าควรเป็นใครในโลกนี้ เราอุตส่าห์ร่ำเรียนมาตั้งหลายปี แต่เราก็ "โง่ดักดาน" เหมือนเดิม สงสัยสถาบันหรือสภาต้องรื้อหลักสูตรให้เรียนสัก 10 ปี (อุ๊บส์ ขออภัย อ.วรรณี)

ตอนปลายลมหายใจสุดท้ายของเรา ๆ เราคงจะได้เห็นวิชาชีพของเราแผ่วจางงงงงงงงงงไปเหมือนลมหายใจ ถ้าผู้ที่รับผิดชอบในบ้านเมืองไม่ได้ทำหน้าที่ของท่านให้ดีที่สุด ทั้ง ๆ ที่ท่านก็เป็นเภสัชกรเหมือนเรา

เพื่อวิชาชีพ... ถ้าท่านคิดว่าท่านทำไม่ได้ กรุณาเถอะ .. บอกเราสักนิด แล้วช่วยถอดตำแหน่งเภสัชกร หรือเภสัชกรหญิงของท่านออกไป อย่างน้อยก็"ลบบาป"ที่ท่านไม่สามารถช่วยเหลือประชาชนคนที่จ่ายภาษีให้ท่านเรียน จ่ายภาษีเป็นเงินเดือนของท่านให้ มีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยได้

นิยายนะที่เล่ามาทั้งหมดน่ะ ดูสำนวนก็ได้ ...
อยากอ่านตอนต่อไป บอกนะ
ขอบคุณที่อดทนอ่าน

[API]

ผมขอให้ จขกท. ใจเย็นไว้นิดนึง มีสิ่งที่ผมอย่างตั้งข้อสังเกตอยู่เล็กน้อยตามนิยายในท้องเรื่อง

1. ท่านแน่ใจโดยมีหลักฐานพิสูจน์เป็นที่ประจักษ์ชัดหรือไม่ว่าคนที่ท่านกล่าวถึงไม่ได้เป็นเภสัชกรอย่างแท้จริง
2. เราสามารถจ่ายสเตียรอยด์ครีมบางชนิดเพื่อใช้รักษาอาการแพ้หรือผิวหนังอักเสบในเด็กทารกได้
3. ถ้าคนที่พูดทางวิทยุเพื่อให้ความรู้กับประชาชนเป็นเภสัชกรจริงๆ ก็ถือว่าเป็นการทำเพื่อชุมชน แต่ข้อมูลที่ให้ไปนั้นต้องถูกต้องตามหลักวิชาการด้วย

ทั้งหมดไม่ได้เป็นการกล่าวหา จขกท. แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นถูกกล่าวหาไปด้วย
ถ้าเรื่องที่ จขกท. เล่ามาเป็นเรื่องจริงก็ขอประณามอย่างที่ จขกท. ว่าด้วยครับ

ด้วยจิตคารวะ.....

[anan]

ขอบคุณรีบน ที่เตือนสติ

แต่ใจความของนิยายจริง ๆ แล้ว คือ องค์กรที่เกี่ยวข้องแทบจะไม่ได้มีบทบาทอะไรในการคุ้มครองผู้บริโภคอย่างจริงจัง
สำหรับคำถาม
ข้อ 1 ให้เป็นนิยายค่ะ เพราะไม่ได้เอ่ยชื่อใคร ...ไม่ได้ปรักปรำใคร ถ้าเจ้าตัวซึ่งไม่ได้เป็นเภสัชกรมาอ่านก็จะรู้เองว่าใช่หรือไม่ใช่ตนเอง ตุ๊กแกกินปูนร้อนท้องเสมอ ส่วนผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับประสบการณ์และวิจารณญาณ หลักฐานคงไม่สามารถแสดงในที่นี่ได้ จริง ๆ ที่ออกมาเขียนนิยายนี่ก็เพื่อจะให้ผู้รับผิดชอบออกไปตรวจตราหาหลักฐานเสียบ้าง เราก็รู้ ๆ กันอยู่ว่ามีมากมายที่ปฏิบัติกันเช่นนี้ แต่ทุกครั้งที่จะไปหาหลักฐาน ผู้ตรวจสอบก็ส่งสัญญาณเสียจนหลักฐานไม่เหลือซาก ถามว่าจะให้ลูบหน้าปะจมูกกันอีกนานแค่ไหน ....
ข้อ 2 พอทราบค่ะ แต่คงไม่ใช่ first choice
ข้อ 3 ไม่ได้ว่าคนที่พูดออกวิทยุโดยตรง แต่กำลังเขียนพลอตของการมีเจตนาทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิด ... ให้วิเคราะห์กันค่ะ อ้อ สักนิดนะค่ะ มีหลายครั้งที่บทความวิชาการทางวิทยุมีข้อผิดพลาดมากมายจนทำให้ผู้ฟังเข้าในผิด ถามว่าใครจะรับผิดชอบความหวังดีนี้ค่ะ

ยังไงเสียก็ขอบคุณที่เตือนสตินะค่ะ

มันเป็นเพียงนิยายค่ะ ย้ำ ไม่ต้องเชื่อนะคะจนกว่าท่านจะได้พบสิ่งเหล่านี้ด้วยตัวเอง ย้ำอีกทีค่ะ

[Wiz@rd.]

เป็นนิยายที่(น้ำ)เน่าจริงๆ

วงการเภสัชกรรมนี้จะมีพระเอกขี่ม้าขาวไม๊น้อ...
พระเอกที่ว่าจะมีดาบอาญาสิทธิ์ที่เอาไว้ปราบมารไม๊น้อ...
แล้วพอพระเอกปราบมารไปเรื่อยๆพระเอกจะพบว่าเบื้องหลังมีอาจารย์หรือเพื่อนหรือญาติของตนเองอยู่เบื้องหลังเรื่องเลวร้ายด้วยไม๊น้อ...
แล้วสุดท้ายพระเอกจะจัดการมารพวกนั้นยังไงน้อ...

[amp_sena]

ผมเปงนสภ.อยู่นะคับแต่เจอนิยายชีวิตจริงมากมายคับ

จังหวัดที่ผมอยู่นี่แบบว่าสุดๆคับ หลายๆร้านให้เด็กในร้านใส่กาวน์สั้นครับพี่น้องบางทีมีในร้านสองสามคน กาวน์กันพรึ่บ แต่ดูจากหนังหน้าแล้วไม่ใช่เภสัชคับผม ป้ายก็เหมือนเดิม 17.00-20.00 อ้าวนี่มันเก้าโมงเช้านี่ 555

โดยเฉพาะอำเภอที่ผมอยู่ไม่ใช่อำเภอเมืองนะคับมีร้านนึงให้เด็กพม่าใส่เสื้อกาวน์สั้นคับท่านอยากจะตะโกนเปงภาษาฝรั่งเศส

ส่วนร้านของเภสัชกรเองมีสองสาขาใกล้ๆกันใช้ชื่อเดียวกันสาขาหนึ่งให้เมียขาย สาขาสองให้ลูกสาวขาย จัดยาชุดกันสุดฤทธิ์ จะปวดข้อขัดเบาปัสสาวะไม่ออกทุกคนในอำเภอนี้ได้กินแคลเซียมหมดคับ ไอ้บี1 6 12 ไม่เท่าไหร่แต่ไอ้แคลเซียมเนี่ยกินทำไมอ่าคับ งง ใครรู้ตอบด้วยregimenใหม่ เวลาคนซื้อก็อารมณ์เหมือนซื้อฮอล์คับ คนขายถามว่าเอายาไรดีคะ ลูกค้าสั่งเอายาแก้อักเสบดำแดง5ชุดไรงี้ บางทีมีกินกันสามสี่เม็ดแล้วแต่จะสั่ง มันจะหายมั้ยคับเนี่ย บางวันลูกค้ามาซื้ออักเสบดำแดงห้าสิบเม็ดบอกว่าจะเอาไปขายร้านของชำ เภสัชกรบังเอิญอยู่ด้วยนะ...ขายคับ กรรมมมมมม ส่วนใหญ่ลุงเภสัชกรจะไปบริหารร้าน7-11อ่าคับเพราะคงรายได้ดีกว่าเลยไปดูแลแต่ทางโน้น กรรม ถึงอยู่ก็ขายยาแบบเดียวกะลูกสาวเลย ใส่รวมในถุงเดียวไม่อธิบายยาเลย ไปกินกันเอา คนไข้คำนวณโดสเก่งอยู่แล้วไม่ต้องบอกไรกันมากกก 55555

อีกร้านคับเปงกระเทยใส่เสื้อกาวน์สั้นด้วยเปงเจ้าของเองไม่จ้างลูกจ้าง ให้คำปรึกษาดีมากรู้เรื่องโรคอย่างดีอธิบายยาอย่างละเอียด อธิบายยาก็ดี น่าเชื่อถือสุด ครูที่โรงเรียนเก่ายังบอกเลยทำไมไม่ฝึกร้านนี้เค้าเป็นเภสัชนะอยู่ร้านตลอดอธิบายยาดีมากเลย แต่ก็ไม่แน่ใจเพราะว่าเคยมีน้องร.ร.เก่าบอกว่าไม่ใช่เภสัชแต่อ่านตำราเอาเอง มาถึงบางอ้อตอนฝึกที่ร้านยาชุดแคลเซียมบี1 6 12 นี่ล่ะคับ ลุงเภสัชกรบอกว่านั่นน่ะไม่ใช่เภสัชหรอก(อ้าววแล้วทำไมจ่ายยาเก่งกว่าลุงอ่า(ลุงอายุหกสิบละสงสัยจะจ่ายยาชุดจนชินจนลืมหลักวิชาการไปละ)...กำ) สำหรับบ้านนอกแบบที่ผมอยู่ไม่แน่หรอกคับร้านที่เภสัชอยู่ก็อาจดีไม่เท่าร้านกระเทยก็ได้ หรือร้านที่มีเสื้อกาวน์อาจจะสู้ร้านไม่มีเสื้อกาวน์(แต่เป็นเภสัชกรซะงั้นไมไม่ยอมใส่อ่า) สรุปก็คือ คนบ้านนอกก็เป็นคนจนๆเท่านั้นที่จะเข้าร้านยาแล้วก็มีแต่ความเสี่ยงในการซื้อยาจากร้านยา คนที่มีฐานะปานกลางขึ้นมาก็จะเข้าคลินิคกันด้วยประโยคตลอดกาลของหมออออออ

"อย่าซื้อยากินเอง"

55555555555555555555555555 ชอบประโยคนี้จัง

[anan]

เป็นนิยายที่(น้ำ)เน่าจริงๆ

วงการเภสัชกรรมนี้จะมีพระเอกขี่ม้าขาวไม๊น้อ...
พระเอกที่ว่าจะมีดาบอาญาสิทธิ์ที่เอาไว้ปราบมารไม๊น้อ...
แล้วพอพระเอกปราบมารไปเรื่อยๆพระเอกจะพบว่าเบื้องหลังมีอาจารย์หรือเพื่อนหรือญาติของตนเองอยู่เบื้องหลังเรื่องเลวร้ายด้วยไม๊น้อ...
แล้วสุดท้ายพระเอกจะจัดการมารพวกนั้นยังไงน้อ...

นั่นสิคะ...เบื้องหลังเรื่องเลวร้ายนั่นนะ พระเอก(ถ้าจะมาเป็นนะ) เขารู้อยู่แล้วละ นี่แหละ คือ ส่วนหนึ่งที่ทำให้เขาไม่ยอมเป็นพระเอกไงจ๊ะ...
ส่วนจะจัดการคงไม่ยากหรอก " ถ้าพระเอกไม่แกล้งโง่ " บ่อย ๆ เพราะพระเอกส่วนใหญ่จะ "ฉะ - หลาด" มาก กรี๊ดดดดดดด

อย่าซื้อยากินเอง"

55555555555555555555555555 ชอบประโยคนี้จัง

กรี๊ด ๆๆๆๆ อีกที สมน้ำหน้า คริ คริ
ส่วน จขกท. น้องขา น่ารักจัง .... น่ารักที่สมองนะ อืม แต่ถ้ารูป avatar ข้าง ๆ เป็นตัวจริง เจ๊ว่าน่ารักหมดเยยยย

[apotheker]

ผมแต่งต่อให้ละกัน
พระเอกที่ได้ดาบอาญาสิทธิ์นั้นภายหลังพบว่า สิ่งที่เป็นอยู่จริงคือ ผู้ที่อยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด กลายเป็นท่านสมุหนายกที่ตัวเองให้การนับถือ
รวมทั้งเพื่อนพ้องน้องพี่ของเขามากมายก็ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีแต่อย่างใด สุดท้ายพระเอกคนที่ว่า ก็พ่ายแพ้ต่ออำนาจมืด และก้าวไปสู่ด้านมืดของพลัง กลายเป็นบุคคลที่อันตรายที่สุดคนหนึ่ง

แต่ยังไม่จบ ในepisode2 มีการรุกรานจากรัฐมหาอำนาจในกลุ่มดาวที่อยู่อีกซีกหนึ่งของจักรวาล มีการว่าจ้างเหล่าอัศวินเจไดรุ่นใหม่ๆด้วยทุนมหาศาล สร้างเครือข่ายร้านยาที่เข้มแข็งขึ้น กวาดล้างร้านยาที่อยู่ในด้านมืดให้หมดไปรวมทั้งร้านยาของอัศวินผู้กล้าคนนั้นด้วย

ในบั้นปลายชีวิตอัศวินผู้นั้นนั่งทบทวนเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา สุดท้ายชีวิตคนเราก็เท่านี้ เขาไม่อาจเปลี่ยนแปลงโลกได้ ไม่อาจสร้างชือให้ตราไว้ในประวัติศาสตร์ ไม่อาจแม่กระทั้งดำรงค์ไว้ซึ่งศักดิ์ศรีของวิชาชีพตัวเอง หรือแม้กระทั่งศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ เขากลายเป็นเพียงคนขายยาในร้านยาเก่าซอมซ่อหยิบยาตามคำสั่งของลูกค้า นานๆ จะมีลูกค้าเข้ามาในร้านสักครา ขณะกำลังครุ่นคิดทันใดนั้นเขาก็ตกใจตื่นจากภวังค์

เฮียๆ ยาล้างไต 2เม็ด

[sukanya_rx19]

เป็นดาร์กเวเดอร์ละ 55+

[amp_sena]

ชักรู้สึกอยากจะกินยาล้างไตมั่งแล้วอ่าคับ ไตได้สะอาดๆ 55

ร้านพี่คนไหนมียาล้างตัว ยาล้างฟันมั้ยคับ จะได้กินยาไม่ต้องอาบน้ำแปรงฟันละคับคราวเนี้ยยย..สบายย

มีอยู่ครั้งลูกค้าเปงเด็กมัธยมจะเอายาชุดแต่ไม่ได้จัดยาชุดไปให้ ยารักษาตามอาการมียาแผงด้วย เด็กคนนั้นบอกว่าเค้าฝากซื้อค่ะ เดี๋ยวไปโทรศัพท์แป๊บนะคะ (ได้ยินเพื่อนมันกระซิบกระซาบว่าไปคลินิคเถอะๆๆๆๆๆๆๆ) แล้วเค้าก็ไม่กลับมาเอายาอีกเลย....แล้วยาที่ตูจัดไว้แล้วเนี่ยล่ะ...ฟิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว

คือทำไมแถวนี้เวลาจะซื้อยาต้องฝากให้คนอื่นมาซื้อกันอย่างเดียวเลย ทีมาจ่ายกับข้าวซื้อปลาดุกยังมาเลือกเองเลยว่าจะเอาปลาดุกตัวไหน หรือปลาดุกสำคัญกว่ายา.....ฟิ้วววววววว

[Areeya]

หลายคนคงรู้จัก pharmanet
ท่านเจ้าของเว็บซึ่งเป็นเภสัชแท้ ๆ
ระดมให้การฝึกอบรม ผู้ช่วยเภสัชกร ซึ่งไม่ทราบว่าได้รับการรับรองหลักสูตรจากสถาบันใหน
ที่ร้ายไปกว่านั้น ในหลักสูตร สอนวิชาที่ว่าด้วยการเปิดร้านขายยาโดยเฉพาะ
แม่เจ้าโว้ย มิน่าละ เภสัชกรตัวจริงอย่างดิฉัน เวลาตกงานมา จะหาทำเลเปิดร้านยากเย็นแสนเข็น
มีร้านขายยาโดยเภสัชกรปลอม ๆ แทบทุกตารางนิ้ว วันก่อนมีโพสท์ จะเซ้งร้าน เจ้าของก็ไม่ใช่เภสัช
แวะเข้าไปดูเจอเด็กหน้าตาตื่น ๆ บอกเจ้าของร้าน ลาคลอดลูก คนที่ขายยาคือเด็กยังไม่เข้ามหาลัยเลย

ดิฉันเศร้าใจมากที่ตัวเองต้องพิจารณา เกือบจะตัดสินใจเซ้งมาซะแล้ว ทำเลดี ๆ ก็ถูกคนกลุ่มนี้ ซึ่งกระจายตัวอย่างรวดเร็วยิ่งกว่า
ยุทธศาสตร์ดาวกระจาย แห่จับจองกันไปหมด

ดิฉันมีข้อเสนอว่า เภสัช สสจ หรือ พรบ ว่าด้วยร้านขายยา อะไรก็ได้ ไม่ควรอนุญาตให้ คนที่ไม่ใช่วิชาชีพ ดำเนินการจ่ายยา ซึ่งเป็น"วิชาชีพ"
เคยเห็น นางสาว สี นายสา เปิดคลินิค หรือ ร้านทำฟันบ้างไหม.....เภสัชกรเอ๋ย เลือดเขียวมะกอกมันช่าง จืดจางเสียเหลือเกิน

รุ่นพี่ที่ร่ำรวยแล้วทั้งหลาย ท่านมี 2-3 สาขา ก็น่าจะเพียงพอต่อการดำรงชีพแล้ว หยุดความคิดการเป็นเจ้าของ 10 สาขา หรือ chainstore เถอะ ถ้าจะทำก็ต้องจ้างเภสัชกรวิชาชีพให้ถูกต้อง CP 7-Eleven ก็กำลังรีครูทเภสัชไปเป็นลูกจ้างของพวกเขา ต่อไป เภสัชกรธรรมดา ที่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง ก็ไม่ต้องไปหวังจะได้เป็นเจ้าของร้านขายยา ตามวิชาที่ร่ำเรียนมา ทางด้าน Pharmacology, dispensing, Pharmacy Administrative, Drug &disease ดิฉันเพิ่งไปสอบเทียบ Pharmacy Equivalency Examination ที่อเมริกามา อ่าน Comprehensive Pharmacy Review ที่เรียนมาตั้งแต่ปี 1-5 ไปสามรอบ ได้คะแนนมา 100 คะแนน แต่มาจนตรอก ต้องมาคิดเซ้งร้าน เด็ก ปวส.ที่ไปฝึกอบรม ที่ ร้านของ Pharmanet มา แค่ 11 วัน ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ที่นี่เมืองไทย!!!!!!

[anan]

คุณ Areeya ค่ะ ขอแสดงความสลดใจด้วยคนค่ะ
ยังดีนะคะที่ยังได้ร้านมา ...สลดใจเสร็จแล้ว เรามาพัฒนาร้านให้เป็นร้านยาที่เป็นที่พึ่งของประชาชนได้กันดีกว่า

ส่วนเรื่องของผู้มีอำนาจควบคุมน่ะ ไม่ช่างหัวเผือกนะคะ ถ้าเรายังยึดมั่นที่จะมำให้ทุกอย่างถูกต้อง สักวันก็คงสำเร็จ ...

ในเขตกรุงเทพมหานครได้ดำเนินการกับเภสัชกรที่แขวนป้ายไปแล้ว 400 ร้าน โทษช่างน้อยนิด แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีการดำเนินการเลย ลองคิดดูนะคะ 400 ร้าน ที่เภสัชกรไม่เคยไปอยู่ หรือไปอยู่บ้างใน 365 วัน วันละอย่างน้อย 8 ชั่วโมง จะมีการขายยาอันตรายโดยคนที่ไม่ใช่เภสัชกรไปแล้วเท่าไร เคยได้ทำวิจัยกันไหม หรือไม่กล้าเปิดเผยข้อมูล เพราะจะเห็นเลยว่าคนกรุงอยู่บนความเสี่ยงจากการใช้ยาจำนวนมหาศาล แล้วต่างจังหวัด 70 กว่าจังหวัดจะทวีคูณเท่าไรคะ สุดท้ายก็มีแต่รายงาน"อันตรายจากการใช้ยา" หรือ "อาการไม่พึงประสงค์ของยา" ก็ดีค่ะ เป็น final outcome assesment ที่ดี น่าเอาไปติดไว้หน้าเมรุ หรือสุสาน

ไม่ใช่เรื่องเล่นนะคะ .. เพราะระบบสาธารณสุขไทยไม่ใช่สมบูรณ์นัก ความรู้ของประชาชนยังต้องได้รับการเติมเต็มอีกเยอะนัก เอาง่าย ๆ ธาลัสซีเมีย เภสัชกรจะรู้ใช่ไหมคะ ว่ากินเหล็กไม่ได้ อันตรายมาก แต่ประชาชนก็เดินเข้าร้านยาด้วยความเข้าใจว่า เป็นเลือดจาง อยากได้ยาบำรุงเลือด แล้วถ้าไม่ซักถามให้ดี เลือดจางแบบนี้ ก็จะได้ยาพิษไปกินแน่นอน

ตอนนี้ ส.ส.จ.บางจังหวัดก็ยังคงนโยบายเอื้ออาทรต่อ "ชมรมร้านขายยา" ยังให้ยื้อได้อีกคะ ยื้อได้อีก อีกสักครึ่งปีค่อยหาเภสัชมาประจำก็ได้ ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดี แค่ค่าป้ายก็แย่แล้ว ถ้าจ้างตามเวลาป้ายด้วย เดี๋ยวเนจ๊กอั๊ก นะคะ อ้อ ที่ไกล ๆ ชนบท ๆ ก็ไม่เป็นไรค่ะ เภสัชกรโรงพยาบาลชุมชนเปิดได้ค่ะ เลิกงานแล้วมาอยู่บ้างก็ดี กลางวันตัวเภสัชกรไม่อยู่ หรืออยากไปเที่ยวต่างประเทศ ก็ปล่อยให้น้อง ๆ จพง.ที่เทรนไว้แล้วอยู่ไป (เพราะที่โรงพยาบาลก็ให้ จพง.ทำงานแทนอยู่แล้วนี่) ได้อีกคะ ยังได้อีก ใครจะไปตรวจละคะ ก็เภสัช รพช.มักจะได้เป็นเจ้าพนักงานอยู่แล้ว คริ คริ เปิดเอง ตรวจร้านเอง รายงานเองเสร็จสรรพ ...อุ้ย ลืมไปที่เล่านาในพารากราฟนี้เป็นนิยายค่ะ ดิฉันพลอตขึ้นมาเอง ..ไม่ต้องหาหลักฐานนะคะ เพราะแม้แต่ DSI ที่จะไปงมตู้คอนเทนเนอร์ที่แสมสารก็ยังหาไม่เจอดิฉันขอท้า แล้วนิยายดิฉันก็ไม่ได้ปรักปรำใครคะ ใครใคร่เป็นตุ๊กแกก็เชิญ


นิยายดิฉันยังมีอีกหลายตอนค่ะ ยังเขียนได้อีก... ขอบคุณเพื่อน ๆ นะคะที่ร่วมแชร์พลอตเรื่อง ได้เยอะมากพอเมื่อไรจะรวมเล่มไปขายหน้ากระทรวงสาธารณสุขค่ะ แต่ท่านรัฐมนตรีดิฉันจะนำไปมอบให้ฟรีนะคะพร้อมลายเซ็น คริ คริ รับรองยิ่งกว่า "แห-รี-พอต-เต้อ" อีกเจ้าค่ะ

จบตอน กรุณาติดตามตอนต่อไป

[angelo]

ตีพิมพ์เมื่อไหร่ บอกด้วยนะครับ

ผมจะซื้อไปแจก ส.ส.จ. ทั้งประเทศเลย

[NJ]

เดี๋ยวถ้าฝึกงานเสร็จแล้วจะมาขอเล่านิทานด้วยคนนะครับ
ขอตั้งชื่อว่า
นิทานฝึกงาน ตอน ด้านมืดของร้านยา

[mama]

แถวนี้ร้านยาเยอะพอๆกับ 7-11 แถมกล้าตอบว่าเปิดร้านขายยาโดยเรียนรู้การขายยาจากการสอบถามผู้รู้
แล้วที่เราเรียนกัน 5-6 ปีเนี่ย เพื่ออะไรกันนะเนี่ย

[brufen]

ฮ่าฮ่าฮ่า อยากเล่ามั่งๆๆๆ (เรื่องต่อไปนี้เป็นนิยายนะค๊ะ)
ร้านขายของชำ ทำเลดี อยู่ริมถนน มีที่จอดรถ แหล่งชุมชน และนักท่องเที่ยว
วันนึงบ้านนี้เกิดได้ลูกสะใภ้เป็นนางพยาบาล ทำงานอยู่ รพ ของรัฐ
วันดีคืนดี ลูกชายที่ไม่ใช่เภสัชกรเกิดปิ๊งไอเดียว่า เรามาเปิดร้านยากันดีกว่า เพราะเห็นเพื่อนเปิดแล้วรวย
ร้านของชำจึงถูกแปรสภาพเป็นร้านยาไปโดยปริยาย โดยมีผู้ขายคือ เมียพยาบาล ส่วนเภสัชกรประจำร้าน --- ไม่มีตัวตน
เวลาที่เมียพยาบาลขึ้นเวรก็ให้พ่อ แม่ พี่ น้อง ขายกันไปตามอัธยาศัย
เวลา สสจ มาตรวจ she ก็จะรู้ (รู้ได้ไงอ่า) ถ้าเตี๊ยมกะเภสัชกรตัวจริงไม่ทัน
she ก็จะทำเนียน แอ๊บเป็นเภสัชกรมันซะเลย แถมปลอมลายเซ็นเภสัชกรอีกตะหาก
>>>>>ทำไปได้ หุหุ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า หน่วยงานที่มีหน้าที่ออกตรวจร้านยา ควรถือรูปเภสัชกรไปด้วย หรือขอดูบัตรประชาชน
เพื่อยืนยันตัวตนเภสัชกรตัวจริง
ลำพังถามว่า เป็นเภสัชกรประจำร้าน ชื่อ.... ใช่มั้ย ไม่พอแล้วค่า เพราะพวกหน้าหนานั้นมีอยู่จริง
คิคิ