โดย joeybpharm » 28 มี.ค. 2009, 20:29
เล่าของตัวเองก่อน มี 2 คน คนแรกคือพยาบาล พี่กุ้งนิสัยน่ารักมาก ไม่โกรธ ขึ้นเสียง ดุใคร ใจดี นิสัยการทำงานดีมาก ได้ 2 ขั้นตลอด สนิทกันเพราะผมไปปฏิบัติงานที่ คลินิกเอชไอวีที่พี่กุ้งทำงานอยู่ ถ้าผมทำงานล่วงเวลา พี่เขาจะถือเป็นธุระที่จะทำเรื่องเบิกเงินค่าโอทีให้ผม ตอนผมป่วยเป็นTB (ซึ่งคาดว่าผมน่าจะติดจากผู้ป่วยในคลินิกเอชไอวีนี่แหละ) พี่เขาก็ไปเยี่ยม ซื้อขนม ผลไม้มาฝาก และก็แน่นอนที่พี่กุ้งจะเป็นธุระทำเรื่องเงินชดเชยจากการปฏิบัติงาน ซึ่งพี่กุ้งก็ไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับผมเลย
พี่คนที่สองเป็นเภสัชทำงานด้วยกัน (พี่ B) นิสัยดี เรียบร้อย วางตัวดี เวลาผมมีเรื่องทุกข์ใจไปเล่าให้ฟัง (อย่างเช่นเรื่องคราวที่ตั้งเป็นกระทู้นี้) พี่ก็จะให้คำแนะนำที่ดีมาก ไม่เข้าข้างใคร วางตัวเป็นกลาง โดยใช้หลักธรรมสอดแทรกเข้าไปด้วย แล้วก็เสนอแนะแนวทางการแก้ไข ปรับปรุงตัวผมให้ดีขึ้น วันที่มีเรื่องผมขับรถกลับบ้านด้วยอาการใจลอย พี่ B โทรมาหาผม 3 ครั้ง ผมก็ไม่ได้รับ พอรับสายก็ทราบว่าพี่เขาโทรมาเช็คดูว่าผมกลับถึงบ้านปลอดภัยดีหรือยัง เพราะพี่เขากลัวผมเกิดอุบัติเหตุ
คนที่สามเป็นคุณหมออินเทอร์น ตอนนี้ย้ายไปแล้ว หมออายุอ่อนกว่าผมปีนึง แกเป็นคนอัธยาศัย มนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคนใน รพ. ครับ นิสัยอ่อนน้อม เจอกันแกไหว้ผมตลอด แกสนใจทางด้านธรรมะเป็นลูกศิษย์พระอาจารย์สายวัดป่า เวลามีงานทอดกฐิน วิปัสสนา งานบุญ แกก็จะชวนผมไปด้วยถ้าว่างตรงกัน เวลาผมทำตัวเกะกะเงอะงะเวลาไปวัด แกก็จะบอกแนะนำผมจนเข้าใจ เวลาผมไปไหนมาไหน ถ้าได้ไปด้วยกัน ก็จะมารอส่งผมกลับก่อน ซึ่งแกก็จะทำอย่างนี้กับคนอื่นเหมือนกัน ตอนผมไป แอดมิท ศิริราช ที่เป็น TB แกก็มาเยี่ยม หลังจาก discharge หมอก็โทรมาถาม หรือเจอกันก็จะถามผมว่า เป็นไงบ้างครับพี่... ดีขึ้นหรือยังครับ กินยาครบหรือยัง อ้วนขึ้นนะพี่... ประทับใจคุณหมอคนนี้มากครับ
อาจจะเป็นดูเรื่องปกติที่ทำต่อกัน แต่ผมซาบซึ้งน้ำใจและการปฏิบัติตัวต่อผม ทั้ง 3 ท่านเพื่อนร่วมงานนี้ครับ
