คิดอย่างไรกับเภสัชกรที่สั่งยาเพื่อหวังโปรแกรมทัวร์จากบริษัทยา

[doraemon]

เอ้า มันการตลาดน่า บางทีตัวยาเหมือนๆกันราคาพอๆกันลูกค้าไม่ได้เจาะจงยี่ห้อ มันก็เป็นการทำโปรโมชั่นอะค่ะ ธรรมดา นี่ตัวเองเป็นร้านที่ไม่ได้ซื้อบริษัทนะคะซื้อยี่ปั๊วตลอด ก็ไม่เห็นว่ามันแปลกยังไง นะมันก็เป็นการตลาดอย่างนึง

[kwang_rx19]

• 1. การซื้อยารายการใหญ๋และการซื้อลักษณะไปทัวร์ ท่องเที่ยว
  1.1 ปกติมีไม่กี่รายที่ซื้อได้จริง ๆ นอกนั้น ต้องหาซื้อตัวอื่นมาพ่วงเสริมเพื่อให้เข้าเป้า ชนิดเปิด price list วนเวียนไปมากว่าจะหาได้ครบตามยอดก็เหนื่อยแล้วเหนื่ยอีก พฤติกรรมแบบนี้ การสั่งซื้อยา ไม่เป็นไปตามธรรมชาติ คือซื้อให้ถึงเป้า ไม่ใช่ซื้อเพื่อความต้องการของคนไข้จริงๆ ยิ่งเป็นอาหารเสริมยิ่งต้องยัดเยียดขายให้กับคนไข้ เภสัชกรไม่สมควรทำอย่างยิ่ง
  1.2 ที่ซื้อได้จริงๆ นั้น ส่วนมากเป็น ร้านขายส่ง ยี่ปั้ว ถ้าเภสัชกรขายได้ถึงเป้า ฟันธงได้เต็มปากเลยว่า คุณไม่ได้ขายด้วยวิชาชีพเภสัชกร คุณเป็นพ่อค้าแต่ดันมาสวมเสื้อกาวน์สีขาวซะด้วย พวกแอบอ้างวิชาชีพหากิน
• 2. การไปทัวร์ลักษะนี้เป็นการยอมรับและส่งเสริมคนทำผิดให้ทำผิดมากขึ้น
  2.1 การไปทัวร์ คุณย่อมเดินทางไปทัวร์กับพ่อค้าประเภทต่างๆ รวมทั้งพ่อค้าที่ขายยาสเตียรอยด์ พ่อค้าที่ขายยาแบบมั่วๆ พวกขายยาชุดแก้ปวด (ชุดหนึ่ง Nsaids หลายๆตัว + สเตียรอยด์) ฯลฯ  แสดงว่าคุณยอมเดินทางไปเที่ยวกับเขาได้อย่างสนิทใจ แสดงว่าคุณยอมรับการกระทำนั้นอย่างหน้าชื่น
  2.2 การสั่งซื้อและการไปทัวร์ลักษณะนี้เป็นการส่งเสริมให้บริษัทยาได้ใจ มีการสืบสานการขายลักษณะนี้ได้ต่อไปอย่างไม่รู้ที่สิ้นสุด คุณมีความสำนึกความเป็นเภสัชกรแค่ไหน
  
• 3. เป็นการสร้างปัญหายาในท้องตลาดให้มากขึ้น การไปทัวร์ลักษณะนี้เป็นการกระจายยาที่ไม่เหมาะสม ส่งเสริมการขายยาที่ไม่มีข้อบ่งใช้

อืม ก็คนนึงนะคะที่จะไป แต่ไม่เคยโก่งราคายาแต่อย่างใดเลยและคิดว่าความเป็นเภสัชกรไม่ได้หมดไปด้วย แค่ไปทั่วร์กับบริษัทยานี่ มันทำลายน้ำใจเภสัชกรด้วยกันได้เลยเหรอคะ

สิ่งที่ได้มาถือเป็นสิ่งเล็กน้อย ถึงบริษัทยาเค้าไม่จัดทัวร์ก็สั่งยาปริมาณนี้อยู่แล้ว เงินที่จ่ายไปก็เป็นเงินที่เอาไว้ซื้อยาที่ร้านของตัวเอง ไม่ได้ไปเบียดเบียนกระเป๋าสตางค์ใครเลยนะคะ

แล้วบอกได้เลยว่าไม่เคยจ่ายยาให้คนไข้ที่เดินเข้ามาในร้านโดยไม่มีข้อบ่งใช้เลยแม้แต่คนเดียว


สรุปตรงนี้ได้เลยว่า ถึงแม้ว่าจะมีทัวร์จากบริษัทยาก็ไม่ได้ทำให้วิชาชีพ จรรยาบรรณเภสัชกรลดลงเลยแม้แต่น้อย ขอให้ผู้ที่กำลังเข้าใจผิดๆเข้าใจให้ถูกด้วยนะคะ

ถึงคุณจะได้เจอคนแบบไหนมา หรือตัวคุณจะเป็นแบบไหน  แต่ทุกคนไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดหรอกค่ะ

ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามกรรม คิดดีทำดี ก็มักจะได้ดีเสมอ

[PHARMA]

คนเรามันไม่ได้ออสโมซิสได้ ตลกดีนะ อ่านแล้วขำ

การไปทัวร์ คุณย่อมเดินทางไปทัวร์กับพ่อค้าประเภทต่างๆ รวมทั้งพ่อค้าที่ขายยาสเตียรอยด์ พ่อค้าที่ขายยาแบบมั่วๆ พวกขายยาชุดแก้ปวด (ชุดหนึ่ง Nsaids หลายๆตัว + สเตียรอยด์) ฯลฯ  แสดงว่าคุณยอมเดินทางไปเที่ยวกับเขาได้อย่างสนิทใจ แสดงว่าคุณยอมรับการกระทำนั้นอย่างหน้าชื่น

[capsicum]

อืม ก็คนนึงนะคะที่จะไป แต่ไม่เคยโก่งราคายาแต่อย่างใดเลยและคิดว่าความเป็นเภสัชกรไม่ได้หมดไปด้วย แค่ไปทั่วร์กับบริษัทยานี่ มันทำลายน้ำใจเภสัชกรด้วยกันได้เลยเหรอคะ

สิ่งที่ได้มาถือเป็นสิ่งเล็กน้อย ถึงบริษัทยาเค้าไม่จัดทัวร์ก็สั่งยาปริมาณนี้อยู่แล้ว เงินที่จ่ายไปก็เป็นเงินที่เอาไว้ซื้อยาที่ร้านของตัวเอง ไม่ได้ไปเบียดเบียนกระเป๋าสตางค์ใครเลยนะคะ

แล้วบอกได้เลยว่าไม่เคยจ่ายยาให้คนไข้ที่เดินเข้ามาในร้านโดยไม่มีข้อบ่งใช้เลยแม้แต่คนเดียว


สรุปตรงนี้ได้เลยว่า ถึงแม้ว่าจะมีทัวร์จากบริษัทยาก็ไม่ได้ทำให้วิชาชีพ จรรยาบรรณเภสัชกรลดลงเลยแม้แต่น้อย ขอให้ผู้ที่กำลังเข้าใจผิดๆเข้าใจให้ถูกด้วยนะคะ

ถึงคุณจะได้เจอคนแบบไหนมา หรือตัวคุณจะเป็นแบบไหน  แต่ทุกคนไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิดหรอกค่ะ

ทุกสิ่งล้วนเป็นไปตามกรรม คิดดีทำดี ก็มักจะได้ดีเสมอ

ก็บอกแล้วไงว่าคนไปได้มีไม่กี่คน ที่พยายามกระเสือกกระสนไปนี่ซิมันมีมากกว่า ที่ว่าไปได้เองนี่นะกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง รู้ตัวเองว่าน่านับถือตนเองหรือไม่ ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากตนเอง แต่ก็ไม่ว่าอะไรมากไปกว่านี้ ทุกอย่างอยู่ที่พื้นฐานทางความคิด ถ้าพื้นฐานเป็นเรื่องการค้าโร้ยเปอร์เซ็นต์ก็โอเค เพราะพื้นฐานในมุมของพ่อค้าวานิช แต่ถ้าพื้นฐานของเภสัชกรที่พยายามจะไปกับเขาให้ได้มันก็น่าคิดค่าสะกิดให้รู้สึกตัวอยู่หรอก

เรื่องพื้นฐานทางความคิดมันมีอิทธิพลมากจริงๆต่อกระบวนทัศน์ของมนุษย์แก้กันไม่หาย ขอตัวอย่างที่มีผู้ตอบข้างล่างนี้มาให้พิจารณา

โดยทั่วไป ไม่รู้ว่าถูกหรือผิดนะคะ แต่ถ้ามองในแง่ร้านยี่ปั๊วที่ส่งลูกเรียนเภสัช (อย่างหนูเป็นต้น) ซึ่งตามปกติเป็นที่ทราบกันดีว่า ขายส่งกำไรน้อยกว่าขายปลีกเยอะมาก เอาง่ายๆทิฟฟี ทุนกล่องละ 95 ขาย 98  ถ้าขายปลีกคงจะได้กำไรเกือบ 50 บาท...........................................................................
...
เราต้องแยกกันให้ออกกันให้ออกแล้วล่ะค่ะว่า อันไหนจรรยาบรรณ อันไหนธุรกิจ เชื่อว่า เภสัชกรร้านยาที่ดีต้องรู้จักการทำธุรกิจค่ะ ไม่งั้นร้านยาของเภสัชรือจะสู้ร้านยาของหมอตี๋ได้

ตามความคิดเห็นของหนูนะคะ  มันเป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจค่ะ

ที่ขีดเส้นใต้ไว้จะเห็นว่าพื้นฐานของเธอมาจากพ่อค้ายาหรือยี่ปั้วซึ่งมีมุมมองทางการค้าเต็มตัว ถึงจบเภสัชไปก็มีจิตวิญญาณแห่งความเป็นพ่อค้า เธอไม่ได้แสดงออกถึงมุมมองด้านเภสัชกรวิชาชีพเลย เธอจะพูดแต่เรื่องทิฟฟี่ๆๆๆ แล้วก็การแข่งขันราคา การเรียนเภสัชไม่ได้ทำให้เธอเปลี่ยนมุมมอง(paradigm shift]เลยแม้แต่น้อย จึงเป็นการป่วยการที่โครงการร้านยาคุณภาพจะวางโครงการให้ลูกร้านขายยาได้เรียนแล้วแล้วจบมาเป็นร้านยาคุณภาพ เพราะจะได้เพียงโครงสร้างรูปลักษณ์ของร้านเท่านั้น แต่ไม่ได้จิตวิญญาณของพวกเขาเลย นี่คืออิทธิพลของการซึมแบบออสโมซิสจากรุ่นสู่รุ่นได้อย่างน่าทึ่ง เพราะติดไปกับยีนอย่างแก้ไขไม่ได้

ขออภัยถ้าจะพูดตรงๆแบบนี้

[kwang_rx19]

ขอโทษนะคะที่ไปได้เองจริงๆ เผอิญขายดี ที่ขายดีเพราะขายยาตามจรรยาบรรณ ทำให้คนไข้เค้ากลับมาหาเราด้วย

และไม่คิดที่จะเอาเงินมาตุนค่ายาเพื่อที่จะได้ไปทัวร์กับบริษัท  ไม่จำเป็นต้องกระเสือกกระสนขนาดนั้น

ฐานนะทางบ้านพอที่จะไปได้เองด้วยซ้ำ โดยที่ไม่ต้องไปพึ่งไปทัวร์กับบริษัทยา

และขอพูดอีกครั้ง อย่าตัดสินคนอื่นโดยใช้ความคิด หรือสิ่งที่คุณเจอเป็นหลัก

[doraemon]

ลองมองแบบกลางๆบ้างสิคะเห็นด้วยกับคำที่คุณบอกว่า"เรื่องพื้นฐานทางความคิดมันมีอิทธิพลมากจริงๆต่อกระบวนทัศน์ของมนุษย์แก้กันไม่หาย "ลองมองตัวเองด้วยนะคะ มองอะไรแบบนี้ไม่มีความสุขนะคะ (กระบวนทัศน์ของคุณเป็นอย่างนี้นี่เอง)
คือ ถ้าคนที่เค้าจะไม่มองด้านธุรกิจเลย ส่วนตัวคิดว่า คงไม่ก้าวเข้ามาสู่วงการร้านขายยา (อาจจะไปเปิดมูลนิธิแทน) แต่ในส่วนของร้านขายยาที่มองในเชิงธุรกิจแล้วเรื่องพวกนี้มันก็มีเป็นธรรมดา แต่คงไม่มีใครเอาจรรยาบรรณไปทิ้งอย่างที่คุณว่าหรอกค่ะ

[apotheker]

ผมว่าพยายามหลีกเลี่ยงการเอาเรื่องส่วนตัวมาโจมตีกันดีกว่านะครับ พูดกันด้วยหลักการดีกว่า

[คนที่คุณก็รู้ว่าใคร]

ก็บอกแล้วไงว่าคนไปได้มีไม่กี่คน ที่พยายามกระเสือกกระสนไปนี่ซิมันมีมากกว่า ที่ว่าไปได้เองนี่นะกินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง รู้ตัวเองว่าน่านับถือตนเองหรือไม่ ไม่มีใครรู้หรอกนอกจากตนเอง แต่ก็ไม่ว่าอะไรมากไปกว่านี้ ทุกอย่างอยู่ที่พื้นฐานทางความคิด ถ้าพื้นฐานเป็นเรื่องการค้าโร้ยเปอร์เซ็นต์ก็โอเค เพราะพื้นฐานในมุมของพ่อค้าวานิช แต่ถ้าพื้นฐานของเภสัชกรที่พยายามจะไปกับเขาให้ได้มันก็น่าคิดค่าสะกิดให้รู้สึกตัวอยู่หรอก

เรื่องพื้นฐานทางความคิดมันมีอิทธิพลมากจริงๆต่อกระบวนทัศน์ของมนุษย์แก้กันไม่หาย ขอตัวอย่างที่มีผู้ตอบข้างล่างนี้มาให้พิจารณา

เป็นอะไรมากรึป่าวเนี่ย ใช้คำพูดแรงๆ เอาสะใจ มีปมด้อยอะไรมารึป่าว
เกิดมาเคยเจอคนที่คิดดีมั่งรึป่าวคุณพี่ หรือเจอแต่พวกคิดแฝงเหมือนตัวเองทั้งนั้น
พูดมาเป็นฉากๆ เคยทำมาหมดสงสัย ถึงมองอะไรแตกฉาน ขนาดนั้น

[mingrx19]

เรื่องพื้นฐานทางความคิดมันมีอิทธิพลมากจริงๆต่อกระบวนทัศน์ของมนุษย์แก้กันไม่หาย ขอตัวอย่างที่มีผู้ตอบข้างล่างนี้มาให้พิจารณา


อ้างจาก: mingrx19 ที่ 23 พฤษภาคม 2007, 18:36
โดยทั่วไป ไม่รู้ว่าถูกหรือผิดนะคะ แต่ถ้ามองในแง่ร้านยี่ปั๊วที่ส่งลูกเรียนเภสัช (อย่างหนูเป็นต้น) ซึ่งตามปกติเป็นที่ทราบกันดีว่า ขายส่งกำไรน้อยกว่าขายปลีกเยอะมาก เอาง่ายๆทิฟฟี ทุนกล่องละ 95 ขาย 98  ถ้าขายปลีกคงจะได้กำไรเกือบ 50 บาท...........................................................................
...
เราต้องแยกกันให้ออกกันให้ออกแล้วล่ะค่ะว่า อันไหนจรรยาบรรณ อันไหนธุรกิจ เชื่อว่า เภสัชกรร้านยาที่ดีต้องรู้จักการทำธุรกิจค่ะ ไม่งั้นร้านยาของเภสัชรือจะสู้ร้านยาของหมอตี๋ได้

ตามความคิดเห็นของหนูนะคะ  มันเป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจค่ะ


ที่ขีดเส้นใต้ไว้จะเห็นว่าพื้นฐานของเธอมาจากพ่อค้ายาหรือยี่ปั้วซึ่งมีมุมมองทางการค้าเต็มตัว ถึงจบเภสัชไปก็มีจิตวิญญาณแห่งความเป็นพ่อค้า เธอไม่ได้แสดงออกถึงมุมมองด้านเภสัชกรวิชาชีพเลย เธอจะพูดแต่เรื่องทิฟฟี่ๆๆๆ แล้วก็การแข่งขันราคา การเรียนเภสัชไม่ได้ทำให้เธอเปลี่ยนมุมมอง(paradigm shift]เลยแม้แต่น้อย จึงเป็นการป่วยการที่โครงการร้านยาคุณภาพจะวางโครงการให้ลูกร้านขายยาได้เรียนแล้วแล้วจบมาเป็นร้านยาคุณภาพ เพราะจะได้เพียงโครงสร้างรูปลักษณ์ของร้านเท่านั้น แต่ไม่ได้จิตวิญญาณของพวกเขาเลย นี่คืออิทธิพลของการซึมแบบออสโมซิสจากรุ่นสู่รุ่นได้อย่างน่าทึ่ง เพราะติดไปกับยีนอย่างแก้ไขไม่ได้

ขออภัยถ้าจะพูดตรงๆแบบนี้

ไม่โกรธหรอกค่ะ แสดงความคิดเห็นได้เต็มที่ แต่เราไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แล้วคุณจะตัดสินตัวของดิฉันแค่ประโยค 4-5 ประโยคที่โพส มาว่าว่าขายแต่เฉพาะทิฟฟี่ การที่คุณมากล่าวหาคนอื่นในด้านลบได้ขนาดนี้ การกระทำเช่นนี้ ดิฉันจะถือว่าคุณเป็นคนที่มีพื้นฐานทางความคิดและจิตใจที่แย่มากๆ แต่ดิฉันก้อไม่รู้หรอกค่ะว่าจิงๆแล้วคุณยังไง

เมื่อหลายปีก่อน มีการพูดถึงร้านยาแขวนป้าย คนกลุ่มนี้ถูกผลักดันให้มีเภสัชกรประจำร้าน หลายปีต่อมา ร้านกลุ่มนี้เริ่มมีเภสัชประจำร้าน แต่ก้อยังไม่วายโดนต่อว่าอีก สิ่งนี้ดิฉันถือว่าคุณมีอคตินะคะ ถึงแม้ว่าดิฉันจะมีจรรยาบรรณไม่มากเท่าคุณ แต่ดิฉันก้อมีจรรยาบรรณพอ ที่ไม่กล่าวหาคนอื่นอย่างเสียๆหายๆ ไม่ขายยาเกินความจำเป็น ถ้าคนที่รู้จักดิฉันจิงๆ คนไข้บางคนดิฉันแนะนำว่า ไม่ต้องทานยา เดี๋ยวก้อหาย หากดิฉันเป็นพ่อค้าจิงๆคงขายไปนานแล้วล่ะคะ

อยากฝากเอาไว้นิดนึงนะ คือไม่เข้าใจเหมือนกันว่า การที่เภสัชกรมัวแต่มากล่าวหา เภสัชกรด้วยกันเอง มันทำให้วิชาชีพของเราพัฒนาขึ้นหรือเปล่าคะ แล้วคุณทำอะไรเพื่อพัฒนาวิชาชีพคุณรึยังคะ ถ้ายังนะคะ ขอแนะนำว่า เอาเวลาพวกนี้ไปนั่งคิดเถอะค่ะว่า จะพัฒนาร้านยาตัวเองยังไงให้มีคุณภาพ ดีกว่าเอาเวลานั้นมานั่งพิมพ์ว่าคนอื่น ร้านยาที่มีคุณภาพน่ะ มีหรือไม่มี ไม่ได้วัดกันที่ตราสัญลักษณ์........คุณว่าอย่างงั้นมั้ยคะ

[winds]

มาตอบในฐานะของคนที่ไม่ได้ซื้อยากับบริษัทเภสัชกรรมชุมชนนะคะ

แต่คิดว่าพอจะรู้จักน้องๆกับพี่ๆในนี้บ้างพอควร จากการพูดคุยกันผ่านทาง MSN
เข้ามาช่วยยืนยันค่ะ ว่าพี่ๆน้องๆในนี้ ไม่ได้มีความเป็นพ่อค้ามากกว่าเภสัชกรแน่นอนค่ะ...

ต้องแยกประเด็นค่ะ ร้านยี่ปั๊วเป็นร้านที่ประกอบธุรกิจ ไม่ใช่วิชาชีพ
และร้านประเภทนี้ ก็เป็นที่จำเป็นต่อวิชาชีพด้วย จริงไหมคะ
อย่างร้านเล็กๆจะให้ซื้อบริษัทก็ไม่ไหว
เพราะฉะนั้นการที่ทางร้านขายส่ง ได้กำไรจากตรงนี้ ก็ถือว่าเป็นรางวัลเล็กๆน้อยๆที่เค้าสมควรจะได้รับ จริงไหมคะ

อย่าตัดสินคนจากตัวหนังสือไม่กี่บรรทัดเลยค่ะ
และอย่าบั่นทอนกำลังใจเภสัชกรด้วยกันเองเลยค่ะ ทำให้คนที่ทำงานดีๆ เสียกำลังใจค่ะ
ยังมีเภสัชกรเลวๆอีกหลายคนค่ะ ที่ทำตัวเลวได้ใจ สมควรจะต่อว่า

[bkksiam]

สำหรับเรื่องนี้เภสัชกรที่ไม่เข้าข่ายที่หลายคนพูดถึงก็คงเฉยไว้ได้
แต่ก็มีอีกหลานนคนที่เป็นเช่นที่กำลังวิจารณ์ถึง
ในฐานะเคยเป็นผู้แทนยา ก็ได้รู้ได้เห็นเช่นที่พี่ capsicum ได้แสดงความเห็นไว้
มีค่อนข้างมากจนน่าตกใจ
ยกตัวอย่างร้านยาเภสัชกรร้านหนึ่งเปิดร้านห้องเดียวเล็กๆในตลาดบ้านนอก
ซึ่งเป็นแค่ตำบลเล็กๆของอำเภอเล็กๆของจังหวัดหนึ่ง
ร้านนี้อยู่ห่างจากตัวอำเภอถึง 10 กม.
ตั้งอยู่ท่ามกลางห้องแถวไม้สองฟากถนนสั้นๆ ซึ่งมีร้านยาถึง 3 ร้าน ฐานะตลาดนี้เป็นแค่สุขาภิบาล
แต่ร้านนี้สามารถซื้อยาในรายการจนทะลุเป้าแปดแสนบาทภายใน 2 ปี อย่างสบายๆ
และที่ผ่านมาเล่นหลายรายการไปแล้ว
และร้านนี้สามารถสั่ง Nsaids ยี่ห้อเดียว ครั้งละ 30 x 1,000 เม็ด ทุก 2 เดือน
ถามว่าเขาระบายยาไปไว้ที่ไหน ตลาดนี้ร้านชำขายยากันเพียบ
ข้อมูลนี้ยืนยันว่าเป็นความจริง

ยังมีอีกหลายร้านในประเทศไทยที่เภสัชกรชุมชนเป็นเช่นนั้นจริงๆ ถ้าไม่มาโพสก็ไม่รู้อีก

เภสัชกรใดที่พ่อแม่ขายยามาก่อนยากที่จะเปลี่ยนวิธีการขายเดิมๆ
ห้ามยากส์จริง


....จากคนเคยเป็นผู้แทนยามาก่อน

[kwang_rx19]

อืม มีอย่างนี้จริงก็น่าเศร้าใจ

[mingrx19]

ก้ออย่างที่ว่าว่า ไม่ควรจะเหมารวมไปซะทั้งหมดนะคะ

มันควรจะมีการแยกแยะบ้าง เพราะว่าในสังคมทุกสังคมก้อมีคนดีคนไม่ดีปะปนกันไป

อันนี้มันอยู่ที่ตัวบุคคลแล้วล่ะค่ะ

นานาจิตตัง

[KAIYOY]

ผม ไม่เคยสนใจรายการทัวร์ เพราะร้านผมเป็นร้านเล็ก และ ไม่ค่อยมีผู้แทนเข้าด้วย  ผมซื้อ ยาแต่กับยี่ปั๊วใหญ่ ที่เค้าซื้อๆกัน กับซื้อเล็กๆน้อยๆ กับ บางบริษัทเท่านั้น
เคยถามเรื่องรายการทัวร์กะ ผู้แทน เค้าก้อไม่ตอบ ประมาณว่า ร้านสั่งแค่นี้ อย่าสะเออะมาถามเลย เฮ้อ 

[apotheker]

ก็มีอย่างที่คุณbkksiamว่าจริงๆแหละ เพราะหลายคนก็คงเคยเห็น แต่ที่จะบอกก็คือต้องมองก่อนว่าต้นเหตุของปัญหาอยู่ที่ไหน ผมว่าไม่ใช่อยู่ที่การจัดรายการทัวร์แน่นอน เพราะถ้าไม่จัดทัวร์ ก็ยังต้องมีร้านขายยาที่ทำแบบนั้นอยู่ดี ควรที่จะแยกร้านขายยาส่งออกจากร้านขายปลีก จะแยกยังไงก็คงต้องมีการศึกษาต่อไป

แต่ผมว่าเรื่องการทำโปรโมชั่นทัวร์มันไม่ได้เป็นสาเหตุของปัญหาหรอกครับ จริงๆหลายคนที่ทำแบบนี้ไม่ได้อยากได้ทัวร์ด้วยซ้ำ แต่อยากได้เป็นส่วนลด แต่บริษัทยาบางบริษัทก็ไม่ยอมให้ เพราะเค้ารู้ว่าถ้าให้เป็นส่วนลด ปัญหาเรื่องราคาจะตามมา